سال انتشار: ۱۳۸۷

محل انتشار: دومین همایش مشترک انجمن مهندسین متالورژی و انجمن ریخته گری ایران

تعداد صفحات: ۱۲

نویسنده(ها):

حمید سازگاران – دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه فردوسی مشه
احد ضابط – استادیار گروه مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه فردوسی مشهد – مشهد – ایر

چکیده:

قابلیت ماشینکاری یکی از پارامترهای مهم و موثر بر تولید قطعات فلزی، مخصوصاً قطعات مورد نیاز در صنایع خودروسازی می‌باشد. معیارهای ارزشمند قابلیت ماشینکاری عبارت از عمر ابزار، نیروهای برشی و زبری سطح ماشینکاری شده می‌باشند. در این مقاله دو معیار نیروهای برشی و زبری سطح در مورد فولادهای CK45 با ترکیبات شیمیایی متفاوت بررسی شده‌ است. مهمترین پارامترهای متالورژیکی موثر بر قابلیت ماشینکاری ترکیب شیمیایی، ریزساختار و خصوصیات آخال‌ها می‌باشد. تاثیرات ترکیب شیمیایی، درصد کربن، عناصر آلیاژی توسط تعیین ترکیب شیمیایی به کمک کوانتومتری بررسی شده است و مشاهده شده که عناصر آلیاژی استحکام‌دهنده سبب کاهش قابلیت ماشینکاری می‌شوند. ریزساختار و خصوصیات آخال‌ها توسط میکروسکوپ نوری و نرم‌افزار CLEMEX بررسی شده است و مشاهده شده که با افزایش کسر سطحی آخال‌های سولفیدی قابلیت ماشینکاری بهبود می‌یابد.