سال انتشار: ۱۳۸۹

محل انتشار: سمپوزیوم فولاد ۱۳۸۹

تعداد صفحات: ۱۰

نویسنده(ها):

علیرضا اعلایی – دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی اصفهان و مربی دانشکده مهندسی مواد دانشگ
حسین ادریس – دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
ابراهیم شیرانی – دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
علی شفیعی – دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

چکیده:

در فرایند ریخته گری مداوم، بهینه سازی الگوی جریان مذاب در تاندیش نقش به سزایی د رکنترل میزان حذف آخال ها و در نهایت کیفیت فولاد تولید شده دارد. در یک مدل موفق، یک نسبت ثابت بین تمامی کمیات موجود در مدل آبی و تاندیش ریخته گری مداوم برقرار می باشد. برای جریان سیال در تاندیش معمولا معیار های مشابهت شامی مشابهت هندسی، سینماتیکی، دینامیکی و حرارتی می باشد. موضوعاتی نظیر نوع حرکت آخال، اندازه آخال و عدد بدون دیمانسیون(بعد) مهم فرود در این راستا در مدل و تاندیش پرداخته است. دانسیته آخال ها از فولاد مذاب کمتر بوده از این رو آخال ها به سمت بالا و سرباره حرکت می کنند. برای آخال هایی با ابعاد موجود در تاندیش می توان صعود با سرعت حدی استوکس را در نظر گرفت. اندازه آخال های موجود د رمدل با مقیاس کمتر از واحد باید کوچکتر از اندازه آخال های موجود در تاندیش باشد. تمامی المان های سیال در مدل و تاندیس دارای یک مسیر هندسی مشابه و زمان رخدادها از یک نسبت ثابت برخوردار هستند. به نظر می رسد بهتر آن است که معیار مشابهت هندسی بین اندازه آخال های موجود در تاندیش و مدل برقرار باشد.