زمین به‌تازگی توسط یک طوفان مخفی خورشیدی که هیچ‌کس پیش‌بینی نکرد، ضربه خورد

0

ورود ساکت این رویداد، نشانهٔ دیگری است بر این که خورشید به فاز نزولی دورهٔ یازده‌سالهٔ خود می‌رسد.

تصویر گرافیکی نشان‌دهندهٔ باد خورشیدی که زمین را احاطه کرده است
ورود ساکت این رویداد، نشانهٔ دیگری است بر این که خورشید به فاز نزولی دورهٔ یازده‌سالهٔ خود می‌رسد. (اعتبار تصویر: Razvan25 از طریق Getty Images)

یک طوفان مخفی خورشیدی در تاریخ ۲۰ نوامبر به زمین برخورد کرد. این طوفان بدون هشدار آمد و ممکن است به شفق‌های قطبی قابل مشاهده در عرض‌های میانی کمک کرده باشد.

این رویداد طوفان ژئومغناطیسی ایجاد نکرد؛ اما طوفان‌های خورشیدی، یا انفجارهای تاجی خورشیدی (CMEs)، همچنان جذاب هستند چون تقریباً بدون شناسایی فوران می‌کنند و شرایط باد خورشیدی اطراف زمین را مختل می‌سازند. این طوفان‌ها عموماً زمانی بیشتر شایع می‌شوند که خورشید وارد فاز نزولی دورهٔ یازده‌سالهٔ چرخهٔ خورشیدی می‌شود، دوره‌ای که فعالیت مغناطیسی خورشید به‌صورت دوره‌ای بالا و پایین می‌رود.

انیمیشن GIF نمایش‌دهندهٔ رهایی انفجار تاجی خورشیدی از خورشید پس از تابش X5.1
تصاویر کروناگرام نشان‌دهندهٔ یک انفجار تاجی معمولی که در تاریخ ۱۱ نوامبر از خورشید رها شد (اعتبار تصویر: مرکز پیش‌بینی فضای‌هواشناسی NOAA)

انفجارهای تاجی مخفی معمولاً در داده‌های خورشیدی قابل مشاهده نیستند. این فوران‌ها شامل تابش‌های روشن، تغییرات ناگهانی در نور فرابنفش افراطی یا حلقه‌های بزرگ دیده‌شده‌ای هستند که از سطح خورشید بر می‌نشینند. کروناگرام‌ها معمولاً آن‌ها را به‌صورت ساختارهای ابری‌مانند و متورم که از خورشید بیرون می‌آیند، به‑دست می‌آورند. انفجارهای تاجی مخفی در مقابل این ویژگی‌ها عمل می‌کنند. آن‌ها به‌صورت ساکت فوران می‌کنند، بدون تابش یا هر نشانی روشن. تمایل دارند کم‌نور، کم‌سرعت و به‌سختی قابل ردیابی باشند. به‌دلیل این، دانشمندان عموماً تنها پس از رسیدن این انفجارهای مخفی به زمین و مختل کردن باد خورشیدی، آن‌ها را شناسایی می‌کنند.

دقیقا همین اتفاق در ۲۰ نوامبر رخ داد، زمانی که پیش‌بینی‌کنندگان هواشناسی فضایی NOAA گزارش دادند که شرایط باد خورشیدی در ۲۰ نوامبر تحت تسلط جریان سرعت‑بالای حفره تاجی با قطبیت منفی و یک «پدیده نهفته» احتمالی بوده‌اند، که می‌تواند نشانگر یک انفجار تاجی مخفی باشد.

میدان مغناطیسی حمل شده توسط باد خورشیدی که معمولاً حدود ۴‑۶ نانو تسلا است، به‌طور موقت در ساعت ۹:۲۰ صبح به وقت EST (۱۴۲۰ GMT) به ۱۸ نانو تسلا ارتقا یافت؛ در حالی‌که سرعت باد خورشیدی بین ۴۰۰‑۵۰۰ km/s متغیر بود، که بالاتر از سطوح پس‌زمینهٔ معمولی نزدیک به زمین است.

«طوفان‌های مخفی #solarstorms بازگشته‌اند!» فیزیک‌دان هواشناسی فضایی تمیتا اسکوف در یک پست در X نوشت. «آن‌ها مخفی‌اند چون هیچ‌نشانۀ روی‑صفحه یا کروناگرام ندارند. ما فقط زمانی آن‌ها را شناسایی می‌کنیم که به زمین برسند. انتظار می‌رود این بار تنها طوفان‌های جزئی در عرض‌های بالا ایجاد شوند، اما برخی از آن‌ها می‌توانند هنگام پرتاب نزدیک به جریان‌های سرعت‑بالا، طوفان‌های قوی‌تری به‌وجود آورند.»

طوفان‌های مخفی #solarstorms بازگشته‌اند! ممکن است به‌نظر متناقض برسد که ما تازه یک G5 نزدیک داشتیم، اما در واقع نشانهٔ اولیه‌ای از نزدیک شدن به حداقل خورشیدی داشته‌ایم! در حال حاضر یک «CME مخفی» واقعی در حال عبور بر فراز زمین است. آن‌ها مخفی‌اند چون هیچ‌نشانه‌ای ندارند … pic.twitter.com/a1eZClpeSF

شفق قطبی گزارش شده در طول شب از عرض‌های میانی، از جمله در ایالت مین و دانمارک، می‌توانست ناشی از این CME مخفی همراه با اثرات جریان سریع باد خورشیدی از حفره تاجی باشد.

شفق در حال حاضر در عرض‌های میانی آمریکای شمالی قابل مشاهده است – این نمایی است از مین. پرتوهای زیبا به رنگ قرمز و آبی/بنفش نور خورشید‑پوشیده و ستون‌های نورانی. به «دست بزرگ» که بر فراز افق شمالی نشسته است، توجه کنید.

جریان سرعت‑بالا کمی به افزایش فعالیت ژئومغناطیسی کمک کرد؛ به این معنی که شفق‌ها کمی فراتر از محدودهٔ معمول در عرض‌های بالا گسترش یافتند.

شفق امشب ۲۰/۱۱ ساعت ۲۳:۳۰ CET در نزدیکی هوبرو، دانمارک.

چرا انفجارهای تاجی مخفی مهم هستند

انفجارهای تاجی مخفی یک چالش شناخته‌شده برای پیش‌بینی هواشناسی فضایی هستند. یک مطالعهٔ 2021 نشان داد که فوران‌های مخفی می‌توانند از مناطق ساکت خورشید منشأ بگیرند، اما همچنان نشانه‌های مغناطیسی قوی در فضا تولید می‌کنند. نویسندگان اشاره می‌کنند که انفجارهای تاجی مخفی «مشکلات زیادی برای پیش‌بینی هواشناسی فضایی ایجاد می‌کنند» زیرا نشانه‌های آن‌ها به‌طور بسیار کم‌رنگ هستند و برای شناسایی نیاز به مشاهدات چندطول‌امواجی و چندزاویه‌ای دارند.

انفجارهای تاجی مخفی از نواحی ساکت خورشید که دارای میدان‌های مغناطیسی ضعیف و ساده هستند، شکل می‌گیرند. این شرایط در فاز نزولی چرخهٔ خورشیدی بیشتر رایج می‌شود.

«ممکن است به‌نظر متناقض برسد که ما تازه یک G5 نزدیک داشتیم، اما در واقع نشانهٔ اولیه‌ای از نزدیک شدن به حداقل خورشیدی داشته‌ایم!» اسکوو در X نوشت.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.