«این یک ساختار کاملاً جدید است» — ناسا شیء مرموز حلقهای شکل بین زحل و اورانوس را کشف میکند
اعتبارها: ویلیام دی. گونزالس سیررا از موسسه فضایی فلوریدا، دانشگاه مرکزی فلوریدا
بر پایهٔ علم، هر جسمی در کهکشان راهشیری ما دنبال یک مدار قابل پیشبینی حول خورشید میگردد. اما در یک کشف اخیر، دانشمندان چیزی غیرعادی بین زحل و اورانوس شناسایی کردند که این الگو را بهچالش کشید. در مقالهٔ امروز، به شیء جدیدی میپردازیم که ستارهشناسان عمیقاً در ساختار یک کهکشان یافتهاند و دلیل برجستگی آن را بررسی میکنیم.
دانشمندان ناهنجاری کیهانی جدید بین زحل و اورانوس را کشف میکنند
زحل و اورانوس دو غول از سردترینها در منظومهٔ شمسی ما هستند. گاهی اوقات، ستارهشناسان ناسا نظارت روتین بر این دو غول انجام میدهند تا هر یک را بهصورت جداگانه مشاهده کنند، اشیای کوچک مدارگرد را نقشهبرداری کنند یا رابطۀ سرد بین این دو غول را بررسی نمایند.
بهطور کلی، بهدلیل سرمأ شدید این دو سیاره، ذرات نوری به سختی به سطح آنها میرسند؛ بنابراین همواره تحت نور ضعیف خورشید مشاهده میشوند. در طول زمانهای مشاهدهٔ این دو سیاره، رفتارشان قابل پیشبینی میشود. اما هر زمان که تغییری در ظاهر یا تعامل آنها رخ دهد، توجهها را جلب میکند و فضانوردان تحلیلی از این تغییرات جزئی انجام میدهند.
بهتازگی تیمی از پژوهشگران توانستند تغییری در نحوهٔ تعامل این دو سیاره با یکدیگر مشاهده کنند. اگرچه این تغییر کمرنگ بود، دانشمندان موفق به شناسایی این تغییر شدند. این امکان به این دلیل بود که تیم از تلسکوپ زمینی که خودشان ساخته بودند استفاده کرده بود. با این تلسکوپ پیشرفته، توانستند شیئی کمنور را که بین زحل و اورانوس مخفی بود، کشف کنند.
دانشمندان ناسا شکلگیری ساختار حلقهمانند را فاش میکنند
تیم پژوهشگرانی که این کشف را انجام دادند، از رصدخانهٔ ملی در پیکو دوس دیاس، برزیل میآیند. این تیم بهسرپرستی کریستین پرِرا، پژوهشگر پسادکترا، هدایت میشود. شیء کمنور یافتشده (2060) چیرون بود و مشاهده شد که آشغالهای فضایی در محیط آن بهصورت یک حلقهٔ آشوبمانند میچرخند.
با استفاده از تلسکوپ زمینی، دانشمندان متوجه شدند که چیرون حدود ۲۵۰ km پهنا دارد. زمانی که پژوهشگران تجزیه و تحلیل دقیقی از این شیء انجام دادند، کشف کردند که چیرون از سنگها، یخ آب و ترکیبات آلی تشکیل شده است که به اشیایی معروف به سنتورها تعلق دارد. این شیء بین زحل و اورانوس برای اولین بار در سال ۱۹۷۷ کشف شد، که مشابه کشف احتمالی یک ستارهٔ شکستخوردهٔ عظیم توسط ناسا است.
چیزی که چیرون را جذاب میکند، شکل ساختار حلقهٔ آن است. برخلاف اکثر حلقههای صاف، این حلقهٔ سنتور نامتقارن، یکطرفه و دارای مواد ناصاف در مدار خود بود. به گفتهٔ دانشمندان، این حلقهٔ نامنظم ممکن است ناشی از برخورد گرانشی سریع باشد. با این حال، برخی سؤالات همچنان بیپاسخ باقی ماندهاند.
آیا شکلگیری حلقهٔ چیرون در حال تحول است؟
یکی از مهمترین سؤالات دربارهٔ حلقههای چیرون، تکامل آنهاست. اگر واقعاً چیرون یک ستارهٔ شکلساز حلقهها در زمان توسعهاش بوده باشد. برای تأیید این نکات، ستارهشناسان مأموریتی برای رصد زمانواقعی چیرون پیشنهاد کردهاند؛ یعنی رصد چیرون از رصدخانههای مختلف در چندین قاره.
چگونه این کشف میتواند شکلگیری سامانهٔ حلقهها را بهبود بخشد
با توجه به این که چیرون همچنان در مداری نامشخص قرار دارد، دانشمندان تصمیم گرفتهاند آن را بهعنوان یک آزمایشگاه باز در نظر بگیرند. شیء کمنور مشاهدهشده بین زحل و اورانوس برای مطالعهٔ تکامل حلقهها در فضا به کار میرود. هر نتیجهای که از این مشاهدات بهدست آید میتواند درکی که از شکلگیری حلقهها داریم را بازسازی کند.
در واقع، دانشمندان تصمیم دارند مشاهدات مدار چیرون را از نزدیکی زحل و اورانوس ادامه دهند. هدف دیگری که پژوهشگران به دنبال کشف آن هستند، این است که ببینند برخوردها یا تصادفات چگونه شکل یک جسم در فضا را تغییر میدهند و نقش گرانش در توزیع آشغالهای سیارکی چیست.