آشنایی با مفهوم و ماهیت شرط مفهوم شرط در لغت
شروط بنایی به دلیل ارتباطی که با عقد دارند و عقد مبتنی بر آن جاری شده، در حکم شرط مذکور در متن عقد است، امری که در ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی نیز مورد پذیرش قرار گرفته است: »هرگاه در یکی از طرفین صفت خاصی شرط شده و بعد از عقد معلوم شود که طرف مذکور فاقد وصف مقصود بوده، برای طرف مقابل حق فسخ خواهد بود، خواه وصف مذکور در عقد تصریح شده یا عقد متبانیاً بر آن واقع شده باشد.«
دیدگاه مورد پذیرش قانون مدنی، با اصل حاکمیت اراده و اعتبار دادن به تراضی واقعی طرفین سازگارتر است و با توجه به پذیرش ملاک اراده باطنی متعاقدین در جای جای این قانون پذیرش اعتبار و لازم الوفاء بودن شروط بنایی، موافق ملاک مذکور به نظر می رسد و مطابق با نظر برخی از فقها نیز می باشد.۱
شرط، واژهای عربی و جمع آن شروط و شرایط است شرط در لغت دارای معانی متعددی است از قبیل عهد و پیمان و معلق کردن چیزی به چیز دیگر یا وابستن قول یا فعل به چیزی، و امثال آن در کتب لغت شرط را به لازم گردانیدن امری یا چیزی در بیع یا در هر عقد و پیمانی و نیز ملزم ساختن یا ملتزم شدن به چیزی در هنگام معامله معنی کرده اند. همچنین گفته شده است شرط امری است که برای الزام و التزام به چیزی در خلال عقد بیع و مانند آن می باشد.