مثالهایی در به کاربردن نشانه ها در زبان پارسی

مثالهایی در به کاربردن نشانه ها در زبان پارسی :

– عطف بیان با علامت مکث از جمله جدا می شود، مانند:

– تهران، مرکز ایران، شهر زیبایی است.

– به جای  کاربرد «واو» عطف مکرر از نشان مکبث استفاده می شود، مانند:

– فرید، امیرعباسی، آرش، محمدرضا، محمود، مجتبی، پویان و احمد امروز با هم به سینما رفتند. – برای جدا کردن واژه هایی که دارای شرایط دستوری مساوی باشند، مانند: – تقوی، درستی، پاکدامنی، امانت و رازداری سرلوحه کار ماست. – برای راهنمایی خواننده به درست خواندن جمله و درک مقصود واقعی نویسنده، از :نشان سرکج استفاده می شود، مانند -اگر امروز نمی آیی پس فردا بیا۔

جمله نخست، یادداشت دوستی برای شماست. روز ملاقات نام شخص است، هم می تواند فردا باشد و هم پس فردا، در صورتی که علامت سرکج بعد از واژه پس گذاشته شود (اگر امروز نمی آی پس، فردا بیا، مراد روز ملاقات فرد است و چنانچه بعد از واژه نمی آیی قرار گیرد، منظور پس فرد است. . جمله دوم، پینوشت حکم رئیس دادگاهی است که در حاشیه تقاضای بخشش متهم محکوم به حبس مرقوم داشته است. در اینجا تکلیف مشخص نیست. آیا بخشش مورد نظر بوده و یا تأکیدی بر زندانی شدن متهم. اما چنانچه از علامت سرکج استفاده شود، منظور نظر نویسنده عیناً به خواننده منتقل می گردید. »در حالت نخست، چنانچه زندانی شدن مورد نظر باشد:

بخشش لازم نیست، متهم زندانی شود. اما با آنها .ینیست متهم زندانی شود ،بخششی :برای تفکیک دو کلمه مکرر از نشان سرکج استفاده می شود، مانند – .این اتومبیل، اتومبیلی شماست توجه در استفاده از این نشان باید دقت نمود و از زیادهروی اجتناب کرد.