مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی استراتژیک

مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی نوعدوستانه: مسئولیت نوعدوستانه، اختیاری بوده و شامل فعالیتهای بشردوستانه، و فراتر از اخلاقیات، صرف-نظر از سودمند بودن یا عدم سودمندی برای شرکت، میباشد. به زعم سیمون^۲ و همکاران (۱۹۸۳) برخی، مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی را وقتی که ادعای مسئولیت نوعدوستانهی خود را برآورده سازد، اصیلترین میدانند، و این سطح از مسئولیتپذیری اجتماعی، فراتر از پیشگیری و یا اصلاح آسیب-هایی است که شرکت بهوجود میآورد، و مسئولیت در قبال کاستی و کمبود در رفاه و آسایش عمومی که شرکت مسبب آن نبوده است، میباشد.

مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی استراتژیک: در نهایت، سطح استراتژیک از مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی، تحقق »مسئولیتهای رفاه اجتماعی« یک شرکت به گونهای که موقعیتی برد-برد را برای منافع شرکت و ذینفعان (شامل سوددهی شرکت به واسطهی سیاستهای مثبت و نیکوکارانه) ایجاد میکند، بوده و بدین لحاظ تحسین برانگیز میباشد. در واقع در سطح سوم، یک شرکت به انجام فعالیتهای خدمات اجتماعی معینی که در راستای اهداف استراتژیک کسب و کار است، متعهد میشود.

لانتوس، بر این عقیده است که بسیاری از سردرگمیها و اختلافات در مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی، ناشی از عدم موفقیت در تشخیص اشکال اخلاقی، نوعدوستانه و استراتژیک میباشد. وی بر اساس بررسی کاملی که انجام داده است، با میلتون فریدمن که مسئولیت نوعدوستانه را نقش مشروع و اصلی کسب و کار نمیداند، همنظر بوده و بیان میکند که مسئولیتپذیری اجتماعی شرکتی اخلاقی بر اساس مفاهیم وظایف و مسئولیتهای اخلاقی، برای کسب و کار الزامی بوده و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی استراتژیک برای شرکت مفید میباشد، و در نتیجه شرکت بایستی بر این دو تأکید بیشتری داشته باشد.