مشخصات ترجمه خوب از زبان مترجم معاصر« استاد احمد آرام»
اگر متن، علمی و فنی است، چه در تألیف و چه در ترجمه، باید نکات زیر مراعات شود:
۱- سادگی و روانی و نداشتن ابهام
۲- انسجام و به هم پیوستگی
۳- وحدت سبک و یکدست بودن قلم و نگارش
۴- اطلاعات ارائه شده در حد نیاز و مرتبط با هدف نوشتن باشد. رعایت سبک متن مبدأ در ترجمه به نوعی «امانت در ترجمه» هم محسوب می شود. هم باید دید مؤلف «چه» گفته و هم این که «چگونه» گفته است. رعایت (سطح» نیز از همین مقوله است. سبک ترجمه در موضوعات مختلف و رشتههای گوناگون کلامی نیز یکسان نیست. شعر را بگونه ای باید ترجمه کرد، نثر را بگونه ای دیگر متون اخلاقی و عرفانی به صورتی است، جدا از متون حماسی و رزمی، ترجمه متون جدید، با متون کهن باید فرقی داشته باشد. همچنین متن داستانی، علمی، ادبی، حدیثی، محاورهای، نمایشنامهای و … همه به یک شیوه و سبک، ترجمه نمی شود. در هر کدام، سبکی خاص خود باید رعایت گردد.
ترجمه متون مذهبی بویژه قرآن کریم، به جهات متعدد هم دشوار است، هم دقت بیشتری را میطلبد و از همین روی، اغلب مترجمان قرآن ترجمه دیگران را قبول ندارند و بر آنها ایراد میگیرند و پیوسته احساس نیاز و ضرورت به ترجمهای جدیدتر میکنند.
ترجمه خوب کدام است؟ در ترجمه، هم باید به «روانی» توجه داشت، هم به «دقت»، هم به رسا بودن ترجمه نسبت به مفهوم مورد نظر نویسنده، گاهی به بهانه روان بودن، تفصیل اضافی داده میشود، در حالی که هنر آن است که میان روان بودن و موجز بودن جمع کنیم تا ترجمهای خوب پدید آید. جز نکات مختلفی که بیان شد و رعایت آنها ترجمه را «خوب» میسازد، بجاست که مشخضات یک «ترجمه خوب» را از زبان یکی از معروفترین مترجمان معاصر، استاد احمد آرام نقل کنیم:
۱ – آگاهی به موضوع
۲ – مطابقت ترجمه با روشی درست فارسی نویسی
۳- لزوم اطلاع کامل بر زبان مورد ترجمه
۴ – از مترادفات، دوری جستن
۵ – خالی بودن از کلمات وحشی بیگانه
۶ – مراعات علامات نقطه گذاری
۷- پرهیز از شتاب و بیدقتی
۸- انتخاب کلمات عربی یا فارسی (هرکدام رایجتر و گویاتر است)