شناختی دقیق از مرحله تدوین، نگارش و عرضه
مرحله تدوین، نگارش و عرضه
آنچه به تحقیق و پژوهشی یک محقق، ارزش و سود میبخشد، عرضه آن برای دیگران است. این عرضه خوب و شایسته، نیاز به کیفیت خوب نگارش و تدوین دارد و بدون آن، زحمات محقق، بهای لازم خود را نمییابد.
در تدوین و نگارش، شکل دادن به مجموعه دستاوردهای تحقیقی مطرح است. در این باره هر چه کار، دقیقتر، روانتر، منطقی تر و مستدلتر و مفیدتر باشد، ارزش بیشتری دارد.
هنر نویسندگی و قدرت بر نگارش صحیح و روان، در این زمینه تأثیر بسزایی دارد.
در این بخش، هم رعایت قواعد ادبیات فارسی و دستور زبان لازم است، هم درست نوشتن کلمات از نظر املایی و رسمالخطی مورد نظر است، هم اسلوب ظاهر و شکل نوشته و علایم نگارشی، و هم صخت مطالب و درستی مفاهیمی که در نوشته عرضه میگردد. پس، باید «درست» نوشت، درست نویسی از جهات:
– املایی
– رسم الخطى
– دستور زبان
– علایم نگارشی
– محتوا پیکره نوشته،
باید دارای مقدمه، مطلب واستنتاج باشد. تیتر و عنوان مطلب و عناوین داخلی هم نباید فراموشی شود. ذکر مأخذ و مدارک مطالب هم ضروری است.
داشتن فهرست و کتابنامه دقیق برای نوشته ها هم، مکمل آن است. بخشهای تنظیمی یک گزارش یا جزوه تحقیقی را می توان اینگونه خلاصه کرد:
۱- صفحه اول (صفحه عنوان، شامل نام نوشته و گزارش، نویسنده، تاریخ…)
۲ – فهرست مطالب
۳- پیشگفتار، سرآغاز، مقدمه و…
۴ – متن تحقیق و گزارش
۵ – پیوستها، ضمایم، تصاویر، جدولها و …
۶ – فهرست اعلام، اماکن و …
۷- فهرست منابع و مآخذ
۸- کتابنامه (معرفی کتابهای مستقل یا غیرمستقل پیرامون موضوع پژوهشی)