GHGSat به گسترش مجموعهٔ پایش متان خود ادامه می‌دهد
سان‌فرانسیسکو – GHGSat برنامه‌های خود را در تاریخ ۷ نوامبر برای ارسال دو ماهوارهٔ دیگر به مجموعهٔ نظارت بر گازهای گلخانه‌ای خود اعلام کرد.
پیش از برگزاری ۳۰مین کنفرانس احزاب (COP30) چارچوب کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره تغییرات اقلیمی در برزیل، GHGSat مستقر در مونترال برای گسترش مجموعهٔ مانیتورینگ متان خود از ۱۲ به ۱۴ ماهواره در حال آماده‌سازی است.
«با چنین مجموعه‌ای می‌توانیم سایت‌های صنعتی را با فرکانس روزانه‌ای بی‌نظیر نظارت کنیم و در عرض چند ساعت اپراتورها را از انتشارات گازهای خود مطلع سازیم»، استیفن جرمین در جلسهٔ خبری ۵ نوامبر گفت. «ما به‌صورت مستقیم با پیشروان صنعتی مانند سَعودی آرامکو، پتروبراس، توتال و شِوون همکاری می‌کنیم تا به آن‌ها در کاهش متان کمک کنیم. با تکیه بر داده‌های GHGSat، اپراتورها تا به امروز بیش از ۲۰ میلیون تن معادل دی‌اکسید کربن را کاهش داده‌اند، معادل حذف ۴٫۶ میلیون خودرو از جاده‌ها به مدت یک سال.»
تولیدکنندگان انرژی با GHGSat کار می‌کنند چون نشت متان هزینه‌بر است.
«وقتی انتشارات متان در سال ۲۰۲۴ را به پتانسیل درآمدی تبدیل می‌کنیم، درمی‌یابیم که این انتشارات برای صنعت نفت و گاز صدها میلیون دلار ارزش دارند؛ درآمدهایی که این صنعت می‌تواند با حفظ متان در لوله به‌دست آورد»، جرمین افزود. «اگر این متان به‌جای انتشار به محصول گاز طبیعی تبدیل می‌شد، می‌توانست بیش از ۱۴۲ میلیون دلار درآمد اضافی برای تولیدکنندگان نفت و گاز در ایالات متحده و کانادا یا بیش از ۳۵ میلیون یورو (۴۰٫۵ میلیون دلار) برای تولیدکنندگان در اروپا به‌دست آورد.»
با داشتن ۱۲ ماهوارهٔ مانیتورینگ متان، GHGSat «قادر به نظارت روزانه بر سایت‌ها» است، جرمین گفت. با افزودن دو فضاپیمای دیگر، «می‌توانیم تقاضای ظرفیت در مناطقی مانند حوضهٔ پرمیان در ایالات متحده را برآورده کنیم.»
پایش دی‌اکسید کربن
علاوه بر نظارت بر متان، GHGSat با ماهواره‌ای که در سال ۲۰۲۳ به‌کار افتاد، انتشارات دی‌اکسید کربن را نیز رصد می‌کند.
«ما از این تجربه درس‌های ارزشمندی گرفتیم»، جرمین گفت. «می‌دانیم برای بهبود ماهواره‌های بعدی چه کارهایی باید انجام دهیم تا خدمات بهتری ارائه دهیم.»
GHGSat بر پایهٔ تقاضا، نظارت بر دی‌اکسید کربن را گسترش خواهد داد.
«احتمالاً می‌دانید که آژانس‌های ملی وجود دارند که ماهواره‌های پایش CO2 دارند و در مقیاسی متفاوت از ما عمل می‌کنند»، جرمین افزود.
به‌عنوان مثال ماهوارهٔ «Copernicus Anthropogenic Carbon Dioxide Monitoring» سازمان فضایی اروپا، برای پرتاب در سال ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی شده است. ماهوارهٔ «Greenhouse Gases Observing Satellite 2» ژاپن که در سال ۲۰۱۸ به‌کار افتاد نیز دی‌اکسید کربن جوی را اندازه‌گیری می‌کند.
«می‌خواهم اطمینان حاصل کنم که افراد مناسب ثبت‌نام کرده‌اند و تعداد کافی ثبت‌نام‌کننده وجود دارد تا توجیه‌کنندهٔ ادامهٔ پرتاب ماهواره‌های CO2 باشد»، جرمین گفت.