ناسا سیاه‌چالهٔ ابرجرم فراری را شناسایی کرد — بیرون رفته از کهکشانی خود و در حال دویدن در فضا
اعتبار: ناسا، ESA و م. چیابرج (STScI/ESA)
اگر تا به حال زمان صرف کرده‌اید تا جهان‌مان را از نگاه نجوم مشاهده کنید، می‌پذیرید که این یک تَنسُف شگفت‌انگیز است. اما در همین تَنسُف زیبا، موجودی فضایی وجود دارد: سیاه‌چالهٔ ابرجرم، که نجوم‌دانان آن را نگران‌ساز می‌دانند. اخیراً گزارش شده که این موجود هم‌اکنون در حال فرار است. در این مقاله، به‌صورت جزئی به این مسأله می‌پردازیم.
یک موجود فضایی غیرقابل پیش‌بینی: دانشمندان در تبیین این پدیدهٔ مرموز دست به گریه دارند
همه ما دوست داریم بپذیریم که جهان‌مان کامل است، اما چه چیزی آن را کامل می‌کند؟ بر‌اساس نظرات نجوم‌دانان و دانشمندان، جهان ما چارچوبی است که بر پایهٔ هندسه و ابعاد از پیش تعیین‌شده ساخته شده است. این به این معنی است که هر اتم و هر بافتی از جهان‑مان از پیش محاسبه شده است.
با وجود هر گیاه و عنصر کیهانی در جای خود، جهان‌مان پیش‌بینی‌پذیر است. درست است؟ حال تصور کنید چهرهٔ نجوم‌دانان وقتی کشف می‌کنند یکی از عناصر «قابل پیش‌بینی» جهان به‌صورت غيرعادی رفتار می‌کند. این همان هیاهوی محققان علمی بود که سیاه‌چالهٔ مشهور را یافتند که رفتار عجیبی از خود نشان می‌داد.
پژوهشگران در مورد سیاه‌چالهٔ ابرجرم فراری بحث می‌کنند
یک تیم پژوهشی به سرپرستی مارکو چیابرج این کشف را انجام داد. او پژوهشگر متخصص ESA‑AURA در مؤسسهٔ علم تلسکوپ فضایی (STScI) ایالات متحده است. همراه با تیمش، مارکو با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA حرکت غیرعادی سیاه‌چالهٔ ابرجرم را کشف کرد.
اما پس از بررسی‌های بیشتر، دانشمندان به بینش‌های جدیدی دربارهٔ این پدیده دست یافتند. به‌نظر می‌رسد این سیاه‌چاله از کهکشانی به نام 3C186 بیرون رانده شده است. این کهکشانی که میلیاردها سال نوری از ما دور است، و از تصویر، پژوهشگران یک امضای جالب کوزار غیرعادی را استخراج کردند. مکان سیاه‌چالهٔ ابرجرم تکان‌آور بود؛ چرا که در مرکز نیست، شبیه اکتشاف شیء مرموزی در حاشیهٔ جهان.
دانشمندان تخمین می‌زنند که انرژی معادل صد میلیون انفجار ابرنواختری برای ایجاد این جابه‌جایی لازم بوده است. در حال حاضر، محاسبه می‌شود که سیاه‌چاله ۳۵٬۰۰۰ سال نوری از موقعیت اولیه‌اش فاصله دارد. این تقریباً مسافت خورشید تا مرکز کهکشان راه شیری است. سرعت حرکت این سیاه‌چاله به‌صورت ۷٫۵ میلیون کیلومتر در ساعت برآورد می‌شود.
وقتی آزادی کیهانی ناآرام می‌شود
رویداد این کشف فراتر از باورهای دانشمندان است. همچنین سؤالات نامComfortی زیادی را بر می‌انگیزد. اگر یک خوشهٔ ابرنواختری قادر به رانده‌سازی یک سیاه‌چاله از موقعیتش باشد، شانس تکرار این رویداد چقدر است؟ چگونه می‌توانیم از این جابه‌جایی ابرجرم جلوگیری کنیم که به کهکشانی‌مان آسیب برساند؟
چگونه این کشف درک ما از سیاه‌چاله‌ها را بازتعریف می‌کند
برای دهه‌ها، علم نجوم حول نظریهٔ پایداری می‌چرخید. اما با این کشف؟ همه‌چیز تغییر می‌کند. اگر ثابت شود که سیاه‌چاله‌های ابرجرم می‌توانند از مراکز کهکشانی خود جابه‌جا شوند، به این معناست که این مراکز لزوماً دائمی نیستند. درنتیجه، سؤال پیش می‌آید: چند سیاه‌چالهٔ یتیم در جهان وجود دارد؟
امروزه، دانشمندان به بازنگری مدل‌های قبلی دربارهٔ کهکشان‌ها، تعاملات گرانشی و سیاه‌چاله‌های ابرجرم می‌پردازند. با این بازنگری‌ها، آن‌ها می‌اندیشند چند سیاه‌چالهٔ یتیم به‌صورت ناشناخته سفر کرده‌اند. این باعث شد متوجه شوند که این پدیده شاید رایج‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌شد باشد.
برای جبران این احتمال از دست رفته، نجوم‌دانان شروع به ایجاد نظارت قوی‌تر بر فعالیت‌های کیهانی کرده‌اند. با استفاده از تلسکوپ‌هایی چون جیمز وب یا هابل، دانشمندان مشاهدات قدرتمندتری در تمام زمینه‌ها انجام داده‌اند. اگر جهان واقعاً غیرقابل پیش‌بینی باشد، مانند این مهمان عجیبی که در مدار زمین می‌چرخد، عدالت است که ابزارها و فناوری‌های پیشرفته‌تری را بررسی کنیم.