آنتن کلیدی در شبکه فضاهای عمیق ناسا خراب شد
واشنگتن — یکی از بزرگ‌ترین آنتن‌های شبکه فضاهای عمیق ناسا در سپتامبر آسیب دید و ممکن است برای مدت طولانی از سرویس خارج بماند که فشار بیشتری بر سیستم وارد می‌کند.
آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا در تاریخ ۱۰ نوامبر تأیید کرد که آنتن ۷۰‑متری در سایت شبکه فضاهای عمیق (DSN) در گولدستون، کالیفرنیا، از ۱۶ سپتامبر به‌صورت آفلاین بوده و هیچ زمان‌بندی برای بازگشت به سرویس تعیین نشده است.
“در ۱۶ سپتامبر، آنتن بزرگ ۷۰‑متری فرکانس رادیویی ناسا در مجموعه ارتباطات عمیق گولدستون نزدیک بارستوو، کالیفرنیا، بیش از حد چرخید و باعث تنش در کابل‌کشی و لوله‌کشی در مرکز سازه شد”، JPL در بیانیه‌ای به SpaceNews گفت. “لوله‌های سیستم اطفای حریق آنتن نیز آسیب دیدند که منجر به سیل شد؛ اما به‌سرعت مهار شد.”
آنتن DSS‑14 بزرگ‌ترین آنتن در سایت گولدستون است و جزو بزرگ‌ترین آنتن‌ها در کل شبکه فضاهای عمیق (DSN) محسوب می‌شود. دو آنتن دیگر ۷۰‑متری در سایت‌های DSN نزدیک مادرید، اسپانیا و کانبرا، استرالیا فعال هستند. آنتن‌های ۷۰‑متری برای برقراری ارتباط با فضاپیماهای در حیطه بیرونی منظومه شمسی ضروری‌اند و می‌توانند برای مأموریت‌های نزدیک‌تر که نیاز به نرخ داده بالاتر دارند یا با مشکلات فنی مواجه‌اند، نیز به‌کار روند. هر سایت DSN علاوه بر این چندین آنتن کوچک‌تر نیز دارد.
شایعات درباره خسارت قابل‌توجه به DSS‑14 هفته‌ها در جریان بودند. وب‌سایتی که نظارت لحظه‌ای بر ارتباطات DSN ارائه می‌دهد، هیچ فعالیتی در DSS‑14 نشان نمی‌داد و تنها وضعیت “نگهداری غیر برنامه‌ریزی‌شده آنتن” را نمایش می‌داد. JPL در ماه گذشته اعلام کرد که نمی‌تواند درباره وضعیت آنتن نظری بدهد؛ چرا که در طول تعطیلی دولت با دفاتر ناسا هماهنگی دشواری داشته است.
بیانیه جدید JPL زمان بازگشت عملیات DSS‑14 را مشخص نکرد و ذکر کرد که ناسا یک هیئت بررسی حوادث تشکیل داده است تا این حادثه را بررسی کند.
“آنتن همچنان آفلاین است در حالی که اعضای هیئت، مهندسان و تکنسین‌ها ساختار را ارزیابی و توصیه‌ها و تعمیرات لازم را ارائه می‌دهند”، JPL بیان کرد. “ناسا پس از بازگشایی دولت فدرال، اطلاعاتی دربارهٔ یافته‌های هیئت و گام‌های بعدی برای بازگرداندن آنتن به سرویس ارائه خواهد داد.”
قطعی‌های طولانی‌مدت آنتن‌های ۷۰‑متری شبکه فضاهای عمیق پیشین نیستند. آنتن ۷۰‑متری در استرالیا، DSS‑43، در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ تحت ارتقاءهای ۱۱ ماهه قرار گرفت که از انتشار سیگنال جلوگیری کرد. این آنتن تنها آنتنی است که می‌تواند با Voyager 2، که هم‌اکنون در حاشیه بیرونی منظومه شمسی فعال است، ارتباط برقرار کند.
از دست رفتن هر آنتن DSN فشار بیشتری بر شبکه‌ای می‌گذارد که ناسا و ناظران آن پیش از این هشدار داده‌اند که بیش از حد زیر فشار است. دفتر بازرس کل سازمان در ممیزی ۲۰۲۳ خود نشان داد که DSN “در حال حاضر بیش از حد تقاضا دارد و به‌واسطه افزایش تعداد مأموریت‌های عمیق فضایی، بار کاری بیشتری بر آن تحمیل خواهد شد”.
این فشار توسط مأموریت آرتمیس ۱ در سال ۲۰۲۲ تشدید شد؛ این مأموریت برای ارتباط با فضاپیمای اوریون در فضای میان‌ماه و همچنین چندین بارکوب ثانویه cubesat از DSN بهره برد. مأموریت‌های دیگر، از جمله تلسکوپ فضایی جیمز وب، به‌دلیل دسترسی محدود به شبکه مجبور به تنظیم عملیات خود شدند.
“زمانی که آرتمیس فعال می‌شود، دیگر همه عقب‌نشینی می‌کنند و این تأثیری بر تمام مأموریت‌های علمی دارد”، سوزان داد، مدیر بخش شبکه بین‌سیاره‌ای در JPL، در جلسه کمیته مشورتی ۲۰۲۳ گفت.
او گفت این چالش‌ها به‌وسیلهٔ کاهش بودجه برای نگهداری شبکه تشدید می‌شوند. “نگاه به دههٔ ۲۰۳۰، این واقعاً ما را در مورد DSN نگران می‌کند”، او افزود.