«بزرگ‌ترین تار‌ماهی جهان» با حضور ۱۱۰٬۰۰۰ عنکبوت در غار کشف شد
آنچه که تصور می‌شود بزرگ‌ترین تار‌ماهی شناخته شده جهان باشد، که ده‌ها هزار عنکبوت را در خود جای داده است، در غاری در مرز آلبانی‑یونان کشف شده است.
پس از اینکه پژوهشگران نتایج خود را درباره دو گونه مختلف عنکبوت که به‌طور مسالمت‌آمیز در یک کلن بزرگ در غاری کاملاً تاریک و سرشار از سولفور همزیستی می‌کردند، منتشر کردند، زیست‌شناس تکاملی لنا گریستد این پدیده «فوق‌العاده نادر» را به زندگی انسان‌ها در یک بلوک آپارتمانی تشبیه کرد.
«وقتی این مطالعه را دیدم، بسیار هیجان‌زده شدم چون… زندگی گروهی در میان عنکبوت‌ها واقعاً نادر است»، دکتر گریستد، استادماریار ارشد دانشگاه پورتسموت، بریتانیا، به آسوشیتد پرس گفت. «اینکه یک کلن عظیم عنکبوت‌ها در مکانی که تا به‌حال کسی به‌خوبی متوجه‌اش نشده بود، وجود دارد — برای من بسیار هیجان‌انگیز است.»
نتایج این مطالعه که ماه گذشته در نشریه Subterranean Biology منتشر شد، به‌سرعت در فضای آنلاین گسترش یافت به‌دلیل تصاویر خیره‌کننده تار‌ماهی عظیم به‌مساحت ۱۱۴۰ فوت مربع، که به‌صورت فرشی ضخیم در طول دیوار یک گذرگاه باریک در داخل غار سولفور، که از ورودی یونان به آلبانی امتداد دارد، کشیده شده است.
بدترین کابوس یک ترس‌پذیر از عنکبوت‌ها به‌سرعت عنوان «بزرگ‌ترین تار‌ماهی جهان» را گرفت.
اما نکتهٔ شگفت‌انگیزتر در مورد این کلن عنکبوتی — که تخمین زده می‌شود حدود ۱۱۰٬۰۰۰ عنکبوت داشته باشد — کمتر به اندازهٔ آن مربوط به ابعادش بود و بیشتر به این که دانشمندان چه چیزی را در دل این تودهٔ عظیم از تارهای قیفی‌شکل یافتند، باز می‌گردد.
دو گونه متفاوت عنکبوت — حدود ۶۹٬۰۰۰ Tegenaria domestica، که عنکبوت خانگی معمولی نامیده می‌شود، و ۴۲٬۰۰۰ Prinerigone vagans — در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند و به‌طور شگفت‌انگیزی رشد می‌کردند. این رفتار که پیش از این هرگز مشاهده نشده بود، دانشمندان را شوکه کرد؛ چرا که معمولاً عنکبوت خانگی بزرگتر به‌عنوان شکارچی بر همسایهٔ کوچکتر خود ظاهر می‌شود.
«معمولاً اگر عنکبوت‌ها در نزدیکی یکدیگر باشند، به‌هم می‌جنگند و در نهایت یکدیگر را می‌خورند»، دکتر گریستد که در این مطالعهٔ غار شرکت نداشت اما به‌طور گسترده‌ای عنکبوت‌ها را پژوهش کرده، گفت. «گاهی می‌توانیم ببینیم که اگر خوراک فراوان باشد، آنها کمی کم‌حمله می‌شوند.»
منبع غذایی فراوان
دانشمندان مشتاقند فهمند که چگونه و چرا این دو گونه به‌طور مسالمت‌آمیز در «منطقهٔ دائماً تاریک» در حدود ۱۶۴ فوت از ورودی غار که توسط آب‌های رودخانهٔ سارانداپورو شکل گرفته و درهٔ Vromoner Canyon را می‌سازد، همزیستی می‌کنند.
بخشی از پاسخ، پژوهش نشان می‌دهد، ممکن است در ترکیبی از حدود ۲٫۴ میلیون مگس که دور کلن عنکبوت پرواز می‌کنند — «دستهٔ بسیار چگالی» که منبع غذای ثابت در محیطی است که شکارچی کمی وجود دارد — نهفته باشد. دانشمندان همچنین گمان می‌کنند که این همزیستی دوستانه می‌تواند نتیجهٔ تاریکی باشد که دید عنکبوت‌ها را مختل می‌کند.
با این حال، دکتر گریستد می‌گوید احتمالاً عنکبوت‌های بزرگتر به‌تدریج تکامل یافته یا به‌سادگی عادت کرده‌اند که به ارتعاشات پاسخ دهند وقتی مگس‌های کوچک بر روی تارهای ابریشمی‌شان می‌نشینند — و شاید در غیر این‌صورت به‌دست آنها حمله نکنند.
«عنکبوت‌ها به‌طور کلی در تشخیص بصری توانایی چندانی ندارند … و این شامل این دو گونه نیز می‌شود»، او گفت. او افزود که ممکن است این دو گونه تا حدودی در ساختن تار همکاری داشته باشند … اما فکر نمی‌کند که در جذب طعمه، مراقبت از تخم یا مراقبت از نوزادان یکدیگر همکاری داشته باشند.
دکتر گریستد شباهت‌هایی میان عنکبوت‌های هم‌زیست و چگونگی همزیستی انسان‌ها در بلوک‌های آپارتمانی می‌کشد.
«برای شما خوشایند است که پله‌ها و آسانسور را به‌همراه دیگران به‌اشتراک بگذارید»، او گفت. «اما اگر کسی به‌ناشناس وارد اتاق نشیمن شما شود و شما دعوتش نکرده باشید، به‌سرعت واکنش تهاجمی نشان می‌دهید.»
او افزود که در حالی که بسیاری از عنکبوت‌ها «معمولاً تنها و بسیار تهاجمی» نسبت به دیگر موجودات هستند، همزیستی دو گونه «نسبتاً رایج» است به‌محض این که عنکبوت‌ها توانایی زندگی در گروه‌ها را کسب کنند.
اما دوباره، چون این دو گونه تاکنون در طبیعت نه در کنار هم و نه در گروه‌های بزرگ مشاهده نشده‌اند، این کشف برای ما بسیار هیجان‌انگیز است.
«تار متراکم — شبیه پتو»
دکتر بلرینا ورنوزی، زیست‌شناس و جانور‌شناس دانشگاه تیرانا در آلبانی، که به‌عنوان یکی از نویسندگان مقاله پژوهشی، به AP گفت که سفرهای این سال به درک «چگونه این راز در آنجا وجود داشته است» کمک کردند.
«دی‌ان‌اِی جالب است زیرا نشان داد که گونه‌ای که داخل غار زندگی می‌کند، از گونه‌ای که بیرون از غار زندگی می‌کند متفاوت است»، او گفت. «پس یک گونه همان است، اما دی‌ان‌اِی‌اش متفاوت است.»
کلن غاری و تار عظیم آن برای اولین بار در سال ۲۰۲۱ توسط تیمی از حفره‌کاوان چکی به سرپرستی مارِک آدی مشاهده شد. یک سال بعد، تیم چکی گسترش یافت و شامل دانشمندانی از دانشگاه‌های متعدد شد که منجر به انتشار مقالهٔ علمی اخیر شد.
«تار چگال است؛ شبیه یک پتو است، و وقتی خطر می‌آید، ماده به‌عقب می‌لغزد و مخفی می‌شود و هیچ موجود بالاتر از او نمی‌تواند او را از آنجا بیرون کند»، آدی گفت. «عنکبوت‌های داخل غار تقریباً یک‌سوم تخم‌های خود را نسبت به عنکبوت‌های بیرونی می‌گذارند. چون مطمئن‌اند که در آنجا فرزندانشان را پرورش می‌دهند … بنابراین می‌توانند تخم‌های کمتری بگذارند.»
آدی افزود که غار، که همچنین محل سکونت کلن‌های بزرگ خفاش‌ها است، از وفور مگس‌ها در فضای مرطوب و تاریک بهره‌مند می‌شود. «آنها همواره در آنجا مهمانی دارند، هم عنکبوت‌ها و هم خفاش‌ها»، او گفت.
محیطی که به‌نظر می‌رسد ایده‌آل باشد
مطالعه اشاره کرد که روش‌شناسی مورد استفاده ممکن است «به‌خوبی» تعداد جمعیت کلی عنکبوت‌ها در کلن را کمی بیش از حد برآورد کند، چرا که برخی از تارهای قیفی ممکن است رها یا خالی باشند.
با این حال، سایر کارشناسان توافق دارند که پژوهش جدید و هیجان‌انگیز تیم می‌تواند سرنخ‌های تکاملی گسترده‌تری ارائه دهد و شایستهٔ مطالعهٔ دقیق‌تری باشد.
دکتر سارا گوداکر، استاد زیست‌شناسی تکاملی و ژنتیک در مدرسهٔ علوم زیستی دانشگاه ناتینگهام، بریتانیا، می‌گوید این نوع پروژه‌ها راه را برای پژوهش‌های بیشتری هموار می‌کنند که می‌توانند «اساسی برای درک ما از نیروهای شکل‌دهنده به جهان اطرافمان — چه به‌صورت عنکبوتی و چه غیرعنکبوتی» باشند.
«انتخاب طبیعی استراتژی‌های «بهترین» را ترجیح می‌دهد … «استراتژی برنده»، هر چه باشد»، او گفت. «حدس من این است که مزایای عضو بودن در این جامعه، به‌مراتب بیشتر از هزینه‌هاست.»
او افزود که اگر دینامیک‌های این محیط به‌نظر ایده‌آل با غذای فراوان و ایمنی نسبی دچار تغییر شوند، «آن‌گاه «بدون هزینه» ظاهر می‌شود و همه چیز از هم می‌پاشد.»
سیاست همزیستی امیدواریم در سطح زمین به‌همین سادگی باشد. آدی گفت که آلبانی از سمت خود پرسیده است این عنکبوت‌های مشهور جدید در چه سمتی از مرز قرار دارند.
«از منظر حفاظت، ما کاری جالب انجام دادیم و مرز را ترسیم کردیم»، او گفت. «من فقط نگاه کردم — و تار‌ماهی در سمت یونانی قرار دارد.»
— توسط استیفن مک‌گرث/آسوشیتد پرس