ستارهشناسان سیارهای گلدیلوکس کشف کردند که کرهٔ زمین را به شرم میاندازد

کرهٔ زمین تازه توسط سیارهای در فاصلهٔ ۳٬۰۰۰ سال نوری پیشی گرفت. ستارهشناسان KOI 5715.01 را شناسایی کردند؛ جهانی که در هر معیاری، پذیراتر برای حیات نسبت به سیارهٔ مادرمان است. این سیاره در صورتفلکی جوزا قرار دارد و توسط ماموریت کیپلر ناسا کشف شده است؛ این نامزد «فراقابلحیات» نشانگر تحولی بنیادی در نگرش ما به املاک کیهانی است — بهجای جستجوی همزاد زمین، بهدنبال کشف نسخهٔ برتر آن هستیم.
چرا این جهان دوردست در همان بازیاش بر زمین پیروز میشود
KOI 5715.01 به دور یک ستارهٔ پایدارتر میچرخد و برای شکوفایی حیات میلیاردها سال بیشتر فراهم میآورد.
ستاره میزبانی این سیاره اولین ارتقاء بزرگ را به ارمغان میآورد. در حالی که خورشید ما داغ میسوزد و جوان میمیرد، KOI 5715.01 به دور یک کوتوله نارنجی نوع K میچرخد که میتواند به طور پیوسته برای ۱۵‑۳۰ میلیارد سال درخشان بماند. این مدت زمان تقریباً سه برابر طول عمر خورشید ما است که به حیات مسیر طولانیتری برای تکامل و تنوع میدهد.
خود سیاره هماکنون ۵٫۵ میلیارد سال سن دارد—یک میلیارد سال بزرگتر از ما—که به این معنی است زمان بیشتری برای شکلگیری سامانههای زیستی پیچیده داشته است. اندازه نیز اهمیت دارد: با قطر بین ۱٫۸ تا ۲٫۴ برابر قطر زمین، این جهان مساحتی بهمرّتی بزرگتر برای شکوفایی تنوع زیستی فراهم میکند.
منطقهٔ گلدیلوکس ارتقا مییابد
دانشمندان سیارات فراقابلحیات را تعریف میکنند که ویژگیهای حیاتپذیری زمین را پشت سر میگذارند.
پژوهشگران سیارات فراقابلحیات را از طریق معیارهای خاصی که الگوی زمین را بهبود میبخشند، شناسایی میکنند:
- اندازه کمی بزرگتر
- شرایط گرمتر و مرطوبتر
- پایداری ستارهای
KOI 5715.01 حداقل سهتا از این الزامات را برآورده میکند.
جاذبهٔ قویتر آن احتمالاً جو غلیظتری که برای حیات مناسب است، حفظ میکند؛ در حالی که مدلسازی دما میانگین سطحی برابر ۱۱٫۶ °C را پیشبینی میکند — سردتر از ۱۵ °C زمین، اما اثرهای تقویتشدهٔ گلخانهای میتواند شرایط کلی را سازگاری بیشتری بدهد. میتوانید این را بهعنوان «زمین پرو مکس» در نظر بگیرید: همان عملکرد پایه، اما با ویژگیهای ممتاز که همهچیز را بهتر میکند.
نکتهٔ منفی این ارتقاء کیهانی
تلسکوپهای آینده باید تأیید کنند که آیا این جهان بالقوه برتر، به وعدهٔ خود میرسد یا نه.
KOI 5715.01 هنوز تأیید نشده است و جزئیات حیاتی دربارهٔ ترکیب سطح و شیمی جو آن هنوز ناشناختهاند. تلسکوپهای پیشرفتهای مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب، LUVOIR و مأموریت PLATO ایاسای میتوانند جو آن را برای نشانههای حیات — شواهد شیمیایی حیات — بررسی کنند.