اورانوس و نپتون به‌طور معمول «غول‌های یخی» نامیده می‌شوند. این نام‌گذاری بر پایه نظریه‌ای است که می‌گوید این سیارات از موادی ساخته شده‌اند که به‌ساده‌ای در فضا منجمد می‌شوند، مانند آب و آمونیاک. اما این برچسب از مشاهدات مستقیم به‌دست نیامده است، چرا که از زمان سفر «واژنر۲» در دههٔ ۱۹۸۰ هیچ فضاپیمایی به این دو غول سرنخ نداده است. در عوض، این برچسب بر پایهٔ مدل‌های رایانه‌ای است که با استفاده از اندازه‌ها، جرّم‌ها، چگالی‌ها و زمینه‌های گرانشی سیارات ساخته شده‌اند. اکنون، مطالعه‌ای جدید توسط دانشمندان دانشگاه زوریخ این ایده را به چالش می‌کشد. این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است این دو سیاره بیش از یخ، سنگ بیشتری داشته باشند.

پژوهشگران با ساخت صدها مدل رایانه‌ای به بررسی محتویات هر سیاره پرداختند. به‌جای این‌که فرض کنند بیشتر آن‌ها از یخ تشکیل شده‌اند، مقادیر مختلفی از سنگ، آب و دیگر مواد را آزمایش کردند. سپس نتایج را با اطلاعات شناخته‌شده‌ای چون جرم و گرانش هر سیاره مقایسه کردند. این کار به آن‌ها نشان داد که چه ترکیبی از مواد می‌تواند درون این سیارات واقعاً وجود داشته باشد.

در مورد اورانوس، مدل‌ها مجموعه‌ای گسترده از احتمال‌ها را نشان دادند. این حالت‌ها از تقریباً کاملاً آب تا داشتن سنگی تقریباً چهار برابر آب متغیر بودند. نپتون نیز توزیعی مشابه نشان داد؛ نسبت سنگ به آب در این سیاره از عمدتاً آب تا تقریباً دو برابر سنگ نسبت به آب متفاوت بود.

دانشمندان نتایج خود را در نشریه Astronomy and Astrophysics در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر کردند. آن‌ها تاکید می‌دارند که اگر این سیارات به همان میزان سنگ داشته باشند که برخی مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند، نام‌گذاری آن‌ها به‌عنوان «غول‌های یخی» می‌تواند نادرست باشد. اما تنها راه اطمینان از این موضوع، فرستادن یک فضاپیمای ویژه برای مطالعهٔ نزدیک این جهان‌های دوردست است. متأسفانه، با عدم وجود مأموریت‌های برنامه‌ریزی‌شده، ترکیب واقعی اورانوس و نپتون همچنان به‌عنوان یک معما باقی می‌ماند.

منابع: Space.com، CNN.com، Smithsonianmag.com