مطالعه‌ای نشان می‌دهد که بوسیدن به ۲۱ میلیون سال پیش، به جد مشترک انسان‌ها و سایر میمون‌های بزرگ، باز می‌گردد
دانشمندان بوسیدن را به جد اولیه‌ای از میمون‌ها که حدود ۲۱ میلیون سال پیش زیست، ردیابی کردند.
بر اساس یک مطالعه‌ی مدل‌سازی جدید، عمل بوسیدن ممکن است بسیار پیش از وجود انسان‌های مدرن آغاز شده باشد.
بوسیدن مدل‌سازی‌شده
قبل از تعیین تاریخی برای اولین بوسیدهای جهان، یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران تعریف کردند که بوسیدن چه معنایی دارد. این امر مهم بود، چون سایر رفتارهای دهان به دهان در طبیعت شبیه بوسیدن به نظر می‌رسند. به عنوان مثال، مادران ارنگوتان‌ها و شامپانزه‌ها غذای جویده‌شده را به نوزادان خود از طریق دهان به دهان منتقل می‌کنند، و ماهی‌ها در «جنگ بوسه» شرکت می‌کنند تا برتری خود را نشان دهند یا بر سر قلمرو رقابت کنند. در نهایت، پژوهشگران بوسیدن را به عنوان «تماس غیر تهاجمی دهان به دهان که شامل انتقال غذا نمی‌شود» تعریف کردند، آنها در بیانیه خود نوشتند.
بر اساس این تعریف، انواع میمون‌های امروزی پریمات‌ها — از جمله بونوبوها، گوریل‌ها، شامپانزه‌ها، ارنگوتان‌ها، ماکاک‌ها و بابون‌ها — در حال بوسیدن مشاهده شده‌اند.
پژوهشگران سپس از روشی آماری به نام مدل‌سازی بیزی برای بازسازی تاریخ تکاملی بوسیدن استفاده کردند. آنها بوسیدن را به‌عنوان یک ویژگی بیولوژیکی در نظر گرفتند و انواع مختلفی از مسیرهای ممکن برای تکامل این رفتار را آزمون کردند تا ببینند چه میزان احتمال دارد که نیاکان مختلف نیز بوسیده باشند. آنها این مدل را ۱۰ میلیون بار اجرا کردند تا اطمینان حاصل کنند نتایج قوی و قابل‌اعتماد هستند.
سازگاری این با پژوهش‌های پیشین درباره بوسیدن
«مطمئن نیستم که این مطالعه‌ی کنونی چیزی به‌طور قابل‌توجهی به دانش ما درباره این رفتار در نئاندرتال‌ها اضافه کند»، آپریل نوول، یک باستان‌شناس دورهٔ پالئولیتیک و استاد انسان‌شناسی در دانشگاه ویکتوریا در بریتیش کلمبیا که در این مطالعه مشارکت نداشته است، به Live Science در ایمیلی گفت.
اما مطالعه‌ی جدید با یافته‌های پیشین هم‌راستا است. نوول اشاره کرد که «شواهد جالبی» در سال ۲۰۱۷ به دست آمد، زمانی که گروه پژوهشی دیگری میکروب‌های محفوظ در پلاک دندانی یک نئاندرتال که ۴۸٬۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرد را با میکروب‌های موجود در دهان انسان‌های مدرن مقایسه کرد. تیم به این نتیجه رسید که نئاندرتال‌ها و H. sapiens ممکن است یکدیگر را بوسیده باشند، اگرچه تشابه میکروبی می‌تواند ناشی از اشتراک غذا یا آب نیز باشد، نوول که در آن تحقیق شرکت نداشت، گفت.
به‌علاوه، ما می‌دانیم که H. sapiens و نئاندرتال‌ها در یک پالس ۷٬۰۰۰ ساله جفت‌گیری کردند؛ بنابراین ممکن است هنگام آن برخی بوسیدها صورت گرفته باشد، به شرطی که رفتارهای جفت‌گیری باستانی شبیه رفتارهای امروز باشند.
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که چرا بوسیدن در میان گونه‌های بسیاری دوام دارد؛ به‌ویژه در مواجهه با خطرات احتمالی مانند شیوع بیماری‌ها. یک ایده این است که بوسیدن به افراد کمک می‌کند تا موفقیت تولیدمثلی خود را افزایش دهند. به‌عنوان مثال، بوسیدن یک شریک احتمالی می‌تواند به افراد کمک کند تا کیفیت شریک خود را از طریق نشانه‌های شیمیایی ظریف ارزیابی کنند؛ این نشانه‌ها می‌توانند اطلاعاتی درباره سلامت کلی فرد، سازگاری ژنتیکی، سیستم ایمنی و ترکیب میکروبیوم دهانی او فراهم آورند، پژوهشگران در مطالعه‌ی جدید نوشتند. پژوهشگران همچنین پیشنهاد کرده‌اند که بوسیدن پیوندهای اجتماعی را تقویت می‌کند و ممکن است حتی به ایمنی بدن کمک کند از طریق تبادل میکروب‌ها.
آنها دریافتند که بوسیدن یک‌بار در جد مشترک میمون‌های بزرگ (Hominidae)، حدود بین ۲۱٫۵ میلیون تا ۱۶٫۹ میلیون سال پیش، تکامل یافته است.
با این حال، بوسیدن در اجداد مکاکینا و پابیوینا (گروه‌هایی که شامل ماکاک‌ها و بابون‌ها می‌شود) حضور نداشت، که نشان می‌دهد بوسیدن به‌صورت جداگانه در گونه‌های امروزی این گروه‌ها تکامل یافته است.
اگرچه شواهد بیشتری مورد نیاز است، پژوهشگران بیان کردند که بوسیدن ممکن است از رفتار پیش‌جویدنی و انتقال غذا از مادر به نوزاد ریشه داشته باشد. این رفتار عملی برای اشتراک غذا ممکن است به آن‌چه امروز به‌عنوان بوسیدن می‌شناسیم، تبدیل شده باشد.