چالهٔ اوزون بر اساس تحقیقات جدید، پنجمین کوچک‌ترین در بیش از ۳۰ سال است

0

تلاش‌ها برای محدود کردن ترکیبات شیمیایی تخریب‌کنندهٔ اوزون تأثیر قابل‌توجهی داشتند.

تصویر برداری از زمین در طول عبور یک روزهٔ خدمهٔ مأموریت ۴۰ بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS). ناسا

چالهٔ اوزون بر فراز قطب جنوب در سال ۲۰۲۵ به‌طور چشمگیری کوچکتر از سال‌های پیشین است و بر اساس گزارش جدیدی از دانشمندان NOAA و NASA، پنجمین کوچک‌ترین چالهٔ اوزون از سال ۱۹۹۲ به شمار می‌آید.

چالهٔ اوزون در اوایل سپتامبر ۲۰۲۵ به بزرگ‌ترین گسترش یک‌روزهٔ خود برای این سال رسید؛ مساحت آن ۸٫۸۳ میلیون مایل مربع بود که حدود ۳۰٪ کوچکتر از بزرگ‌ترین چالهٔ ثبت‌شده در سال ۲۰۰۶ است.

دانشمندان می‌گویند چالهٔ اوزون بر فراز قطب جنوب به یکی از بزرگ‌ترین‌های ثبت‌شده تبدیل شده است

چالهٔ معروف به «چالهٔ اوزون» در واقع یک سوراخ واقعی در لایهٔ اوزون کره نیست، بلکه یک ناحیهٔ وسیع از استراتوسفر زمین است که غلظت اوزون در آن به‌طور فوق‌العاده کم است.

عکس: این نمودار اندازه و شکل چالهٔ اوزون را بر فراز قطب جنوبی در روز حداکثر گسترش آن در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد.
این نمودار اندازه و شکل چالهٔ اوزون را بر فراز قطب جنوبی در روز حداکثر گسترش آن در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد. خسارات متوسط اوزون (به رنگ نارنجی) در میان نواحی خسارات شدیدتر (به رنگ قرمز) قابل مشاهده‌اند. دانشمندان چالهٔ «اوزون» را به‌عنوان ناحیه‌ای توصیف می‌کنند که غلظت اوزون در آن زیر آستانهٔ تاریخی ۲۲۰ واحد دوبسون می‌افتد. ناسا

دانشمندان NOAA و NASA تأکید می‌کنند که یافته‌های اخیر نشان می‌دهد تلاش برای محدود کردن ترکیبات مخرب اوزون می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی داشته باشد.

این مقررات توسط پروتکل مونتریال که از سال ۱۹۹۲ به اجرا درآمد، تدوین شده‌اند. اصلاحات پس از آن به بازسازی تدریجی لایهٔ اوزون منجر می‌شوند و این لایه مسیر بازگشت کامل خود را تا پایان این قرن در پیش دارد، همان‌طور که کشورها در سراسر جهان مواد مخرب را با جایگزین‌های ایمن‌تر عوض می‌کنند.

پول نیومن، پژوهشگر ارشد در سامانهٔ دانشگاه مریلند و رهبر پیشین تیم پژوهشی ناسا در زمینهٔ اوزون، گفت: «اگر در استراتوسفر همان مقدار کلر که ۲۵ سال پیش وجود داشت همچنان باقی می‌ماند، چالهٔ امسال بیش از یک میلیون مایل مربع بزرگتر می‌بود».

برای دهه‌ها، کلروفلوروکربن‌ها (CFC) و سایر ترکیبات مخرب اوزون به‌طور گسترده در اسپری‌های آئروسل، فوم‌ها، کولرهای هوا و یخچال‌ها به‌کار می‌رفتند که باعث کاهش چشمگیر سطوح اوزون شد.

تصویر برداری از زمین در طول عبور یک روزهٔ خدمهٔ مأموریت ۴۰ بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS). ناسا

عوامل طبیعی مانند دما و گردش جوی نیز بر غلظت اوزون تأثیر می‌گذارند و به گفتهٔ پژوهشگران احتمالاً به کوچکتر شدن چالهٔ اوزون در سال جاری کمک کرده‌اند.

لایهٔ اوزون زمین به‌عنوان یک کرم‌آفتاب سیاره‌ای عمل می‌کند و انسان‌ها، حیوانات و گیاهان را در برابر تشعشعات مضر فرابنفش محافظت می‌سازد. هنگامی که سطوح اوزون کاهش می‌یابد، پرتوهای فرابنفش بیشتری به سطح می‌رسند که خطر آسیب‌های بهداشتی و محیط‌زیستی مانند خسارت به محصولات کشاورزی، سرطان پوست و آب مروارید را افزایش می‌دهد.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.