آیا مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده می‌تواند بحران هزینه‌های خود را با کپی‌کردن اروپا حل کند؟
ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری به‌ازای هر نفر هزینه‌های بهداشتی می‌پردازد و مراقبت‌های بهداشتی برای شهروندان آن به‌مراتب گران‌تر از هر جای دیگری است. آیا می‌تواند از سیستم‌های اروپایی چیزی بیاموزد؟
هزینه سنگین مراقبت‌های بهداشتی همچنان یک مسئله سیاسی دردسرساز در ایالات متحده است.
اختلاف دربارهٔ تمدید یارانه‌های مراقبت‌های بهداشتی محور بسته شدن ۴۳ روزهٔ دولت بود. امتیازهای تایید ترامپ نیز به‌دلیل نگرانی‌های مربوط به هزینهٔ زندگی، به‌ویژه هزینهٔ سرسام‌آور مراقبت‌های بهداشتی، به‌طرز دردسری کاهش یافت.
ترامپ همواره وعدهٔ کاهش هزینه‌ها را داده است و این‌هفته انتظار می‌رفت جزئیات طرحی جدید دربارهٔ امکان تمدید یارانه‌های قانون مراقبت قابل‌دسترس (Obamacare) را اعلام کند.
با این حال، اعلام این برنامه به‌دلیل عدم قطعیت در مورد دقیقاً آنچه او برنامه‌ریزی می‌کند، به تعویق افتاد.
در ۲۵ نوامبر، ترامپ گفت: «کسی گفت می‌خواهم آنها (یارانه‌ها) را به مدت دو سال تمدید کنم». «من نمی‌خواهم آنها را برای دو سال تمدید کنم. ترجیح می‌دهم اصلاً تمدید نشوند».
بحث مداوم بار دیگر توجه به سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده را جلب کرد که معمولاً به‌عنوان گران‌ترین سیستم جهان شناخته می‌شود.
آیا سیستم آمریکا گران‌ترین است؟
طبق گزارشی از سازمان OECD به نام «Health at a Glance 2025» که در نوامبر ۲۰۲۵ منتشر شد، ایالات متحده به‌صورت شگفت‌آور، بیشترین هزینهٔ سرانهٔ بهداشت و درمان را در جهان دارد. فاصلهٔ هزینهٔ سرانهٔ ایالات متحده با سوئیس، کشور دوم، بیشتر از فاصلهٔ میان سوئیس و ایتالیا (که در رتبهٔ ۲۳ قرار دارد) است.
جان مک‌دانُف، استاد رشتهٔ بهداشت عمومی در مدرسهٔ عمومی هاروارد تی. اچ. چان در بوستون، می‌گوید هزینهٔ رو به افزایش مراقبت‌های بهداشتی در ایالات متحده برای دهه‌ها یک مسألهٔ جدی بوده است.
او به DW گفت: «اگر تا به حال آن استعارهٔ پرکاربرد در ایالات متحده را شنیده‌اید: این قورباغه در آب کم‌کم گرم‌شونده، که دما به تدریج بالا می‌رود و مردم می‌گویند: «ای وای، هوا داره گرم می‌شود.» این وضعیت تقریباً نیم قرن است که ادامه دارد.»
متخصصان می‌گویند که از یک سو، مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده به‌دلیل ارائهٔ خدمات برتر جهانی و سطح بالای نوآوری، هزینهٔ بسیار بالایی دارد که بر سراسر جهان تأثیر می‌گذارد.
اما به گفتهٔ مک‌دانو، این هزینهٔ بالا هم‌زمان با «اختلافات وسیع در نتایج و کیفیت خدمات برای افراد با درآمد پایین، افراد آفریقایی‑آمریکایی و لاتین» همراه است.
او افزود: «خب، بله، موارد مثبت فراوانی وجود دارد. نوآوری‌های عالی زیادی وجود دارد. مراقبت‌های بسیار برجسته‌ای ارائه می‌شود. اما نقص‌ها و کاستی‌های اساسی و جدی در این سیستم نیز می‌بینیم.»
قانون «بزرگ و زیبا» ترامپ ترس از مراقبت‌های بهداشتی و کمک‌ها را برانگیخت
جون سیلوس از مشاهدات اروپایی بر سیستم‌ها و سیاست‌های بهداشتی در بروکسل، بلژیک، اشاره می‌کند که عامل اصلی هزینه‌های بالا در ایالات متحده، قیمت‌های گزاف بیمه و خدمات دیگر است که با عدم شفافیت و کنترل در تعیین قیمت‌ها همراه است.
او به DW گفت: «به‌نظرم پاسخی واضح برای اینکه چرا قیمت‌ها این‌چنان بالا هستند، جز این که این یک بازار است که آن را تحمل می‌کند، وجود ندارد. شفافیت قیمتی کم است. این بسیار دشوار است. در این سیستم به‌راستی نمی‌توانید به‌دنبال بهترین قیمت بگردید.»
به‌نظر کلاؤس هورلمان، استاد ارشد بهداشت عمومی و آموزش در مدرسهٔ هرتی در برلین، مسألهٔ قیمت‌های بالا ریشه در اخلاق تجاری‌شده‌ای دارد که زیرساخت سیستم بهداشتی ایالات متحده است.
او در گفت‌و‌گوی خود با DW خاطرنشان کرد که در ایالات متحده «مکانیسم‌های بازار حاکم‌اند» و افراد عمدتاً مسئول «تأمین فرصت‌های زندگی خود» هستند. این شامل مراقبت‌های بهداشتی به‌عنوان «یک کالای بازار با مداخلهٔ انتقائی دولت» می‌شود.
مک‌دانو به‌شدت موافقت می‌کند و می‌گوید که آمریکایی‌ها اجازه داده‌اند مراقبت‌های بهداشتی «بیش از حد تحت سلطهٔ کسب‌وکار و اخلاق کاری» قرار گیرد؛ به‌طوری که «مالی‌سازی و تجاری‌سازی فراوان» به‌صورت مخرب بر سیستم تأثیر گذاشته‌اند.
او افزود: «در بسیاری از جهات، این سیستم دیگر دربارهٔ بیمار نیست؛ بلکه دربارهٔ حداکثر کردن ارزش سهام برای افرادی است که صاحب این سیستم هستند.»
سیستم‌های فراوان و پوشش ناکافی
سیستم ایالات متحده متمرکز نیست و اشکال متعددی از ارائهٔ مراقبت‌های بهداشتی و بیمه موجود است.
برنامهٔ Medicare افراد بالای ۶۵ سال را پوشش می‌دهد، در حالی که Medicaid برای کمک به خانواده‌های کم‌درآمد طراحی شده است. همچنین بیمه‌های بهداشتی ارائه‌شده توسط کارفرما که به اختصار ESI (Employer Sponsored Insurance) نامیده می‌شود، به‌علاوه برنامه‌های جداگانه‌ای برای کهنه‌سربازان نظامی و بومیان آمریکا وجود دارد. گزینهٔ دیگری هم خرید بیمهٔ فردی از بیمه‌گران خصوصی است.
با این حال، بر اساس تخمین‌های اخیر ادارهٔ سرشماری ایالات متحده و نظرسنجی ملی بهداشت CDC، حداقل ۸٪ از جمعیت — بیش از ۲۵ میلیون نفر — بیمهٔ بهداشتی ندارند.
بنیاد Commonwealth، یک مؤسسهٔ خصوصی آمریکایی که به‌طور منظم عملکرد سیستم بهداستی ایالات متحده را نسبت به سایر کشورهای ثروتمند ارزیابی می‌کند، به‌طور مستمر نشان می‌دهد که ایالات متحده به‌طور کلی، ناگواری‌ترین سیستم بهداشتی را در میان ۱۰ کشور درآمد بالا که می‌شناسد، دارا است.
کشورهای دیگری که در ارزیابی آنها گنجانده شده‌اند، استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، هلند، نیوزیلند، سوئد، سوئیس و بریتانیا هستند.
نگاهی به اروپا
تحلیل‌گران سیاست بهداشتی اغلب دربارهٔ این امکان که ایالات متحده می‌تواند از برخی کشورهای برتر در این نظرسنجی، به‌ویژه در زمینهٔ مسألهٔ مقرون‌به‌صرفه بودن و پوشش جامع، درس بگیرد، گمانه‌زنی می‌کنند.
کلاؤس هورلمان می‌گوید که در حالی که سیستم آلمان ویژگی‌هایی دارد که آن را به‌عنوان نقطهٔ مرجع جهانی می‌سازد، «این یک طرح ساده برای کپی‌کردن نیست».
سیستم پیچیدهٔ آلمان شامل طرح‌های اجباری بیمهٔ بهداشتی و دسترسی گسترده به خدمات است که، به قول هورلمان، «دروس مهمی ارائه می‌دهد، به‌ویژه تعهد به دسترسی عمومی و تأمین مالی بر پایهٔ همبستگی».
او تأکید کرد: «اما این یک مدل «پِلگ‑اند‑پِی» نیست. این مدل به‌دلیل سازگاری‌اش با فلسفهٔ خاص دولت رفاهی و فرهنگ سیاسی خاصی که به‌طور قابل‌توجهی با بسیاری از نقاط دیگر جهان متفاوت است، موفق عمل می‌کند.»
هورلمان به مسألهٔ مقرون‌به‌صرفه بودن نیز اشاره می‌کند که در پی افزایش هزینهٔ بیمه همراه با پرداخت‌های نقدی «خارج از جیب» برای بیماران است.
جان مک‌دانو در پاسخ به سؤال دربارهٔ علاقه‌اش به داشتن مدل آلمانی یا سوئیسی برای ایالات متحده، صریحانه گفت: «من تقریباً هر سیستم دیگری را می‌پذیرم. فقط این است که همهٔ آنها بهتر از آنچه ما داریم هستند.»
او معتقد است که کلید موفقیت این سیستم‌ها، فلسفهٔ غیرانتفاعی و این است که تحت قواعد ثابت عمل می‌کنند.
آلمان: کار مراقبت در یک سیستم تحت فشار
مک‌دانو گفت: «در ایالات متحده همین‌اکنون، ما به‌وجودهای عظیم سودجویی داریم که در حال تجمیع و گسترش هستند و به‌طور خاص به‌صورت مخرب عمل می‌کنند که باعث ایجاد آشوبی است که می‌بینیم.»
هورلمان می‌گوید تفاوت فلسفی عمیقی بین نحوهٔ دید اکثر دولت‌های اروپایی نسبت به مراقبت‌های بهداشتی و نحوهٔ دید دولت ایالات متحده وجود دارد.
او استدلال کرد: «در اروپا، بهداشت به‌صورت گسترده‌ای به‌عنوان یک حق اجتماعی شناخته می‌شود. در ایالات متحده، این موضوع اغلب بیشتر به‌عنوان مسئولیت شخصی دیده می‌شود. این امر به‌طور عمیق طراحی سیستم، تأمین مالی و انتظارات عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
ویرایش‌شده توسط: Uwe Hessler