نقطهٔ آبی کم‌رنگ: چگونه یک تصویر گرفته شده از ۳٫۷ میلیارد مایلی دور ثابت کرد که زمین یک ذرهٔ کوچک در فضاست

واجر ۱ به مدت سه ساعت دوربین‌هایش را گرم کرد تا عکس‌ها را بگیرد. تصویر زمین در ساعت ۰۴:۴۸ به ساعت گرینویچ، ۱۴ فوریهٔ ۱۹۹۰ ثبت شد؛ تنها ۳۴ دقیقه پیش از این که سفینه دوربین‌هایش را برای همیشه خاموش کند.

۱ / ۷ (عکس: ویکیمدیا کامنز، ناسا)

نگاهی از لبهٔ منظومهٔ شمسی

در ۱۴ فوریهٔ ۱۹۹۰، واجر ۱، تقریباً ۳٫۷ میلیارد مایلی از خورشید فاصله داشت، دوربین‌های خود را برای آخرین بار به سمت زمین چرخاند. این فضاپیما مجموعه‌ای از ۶۰ تصویر را به‌دست آورد که بعداً به هم دوختند و به «پرترهٔ خانوادگی» منظومه شمسی تبدیل شد. از این دیدگاه، زمین به‌عنوان یک ذرهٔ بسیار کوچک ظاهر شد؛ یک نقطهٔ نوری به اندازهٔ یک پیکسل که در یک پرتو نوری پراکنده معلق بود.

۲ / ۷ (عکس: ناسا)

پرترهٔ خانوادگی

تصاویر واجر ۱ شامل نپتون، اورانوس، زحل، مشتری و زهره بودند. بر پایهٔ وب‌سایت ناسا، «مریخ به‌دلیل نور پراکنده‌ای که داخل دوربین می‌پاشید، پنهان شده بود؛ عطارد بیش از حد به خورشید نزدیک بود و سیاره کوتولهٔ پلوتو خیلی کوچک، خیلی دور و خیلی تاریک بود که قابل‌شناسایی نبود». این تصاویر به بشریت نمایی بی‌سابقه از همسایگی سیارات‌مان ارائه دادند؛ هر یک از این جهان‌ها به‌عنوان نقطه‌ای ضعیف نشان داده شد و وسیع‌گی فضا را برجسته می‌کرد.

۳ / ۷ (عکس: ناسا)

چشم‌انداز کارل سگن

پژوهشگر سیاره‌ای کارل سگن، عضو تیم تصویربرداری واجر، در سال ۱۹۸۱ تصویر زمین را پیشنهاد داد. او از سال‌های ۱۹۵۰ به‌عنوان مشاور و مأمور به ناسا فعالیت می‌کرد. او دریافت که مشاهدهٔ زمین از این فاصله می‌تواند نازک‌پذیری آن را نشان دهد. به گزارش ناسا، تیم سگن «می‌خواست که بشریت ناپایداری زمین را ببینند و درک کنند که جهان ما فقط یک ذرهٔ کوچک و شکننده در اقیانوس کیهانی است».

۴ / ۷ (عکس: ناسا)

لحظهٔ تصویربرداری

واجر ۱ برای سه ساعت دوربین‌هایش را گرم کرد تا عکس‌ها را بگیرد. تصویر زمین در ساعت ۰۴:۴۸ به ساعت گرینویچ، ۱۴ فوریهٔ ۱۹۹۰ ضبط شد؛ تنها ۳۴ دقیقه پیش از آنکه سفینه دوربین‌هایش را برای همیشه خاموش کند. این تصاویر پس از چهار عبور ارتباطی جداگانه از طریق شبکه فضایی عمیق ناسا، در ۱ مه ۱۹۹۰ به زمین رسیدند.

۵ / ۷ (عکس: ناسا)

نگاهی تواضع‌آور

در کتاب نقطه‌ٔ آبی کم‌رنگ، سگن می‌گوید: «این همان‌جاست. این خانه است. این ما هستیم. بر روی آن همه‌ٔ افرادی که دوستشان دارید، همه‌ٔ کسانی که می‌شناسید، همه‌ٔ افرادی که تا به‌حال دربارهٔ آن‌ها شنیده‌اید، هر انسانی که تا به‌حال وجود داشته، زندگی خود را در یک ذرهٔ گرد و خاک معلق در پرتو نور خورشید سپری کرده‌اند.» او بر ضرورت این‌که بشریت برای همدیگر مراقبت کند و زمین را که تنها جهان شناخته‌شده‌ای است که حیات در آن وجود دارد، محافظت کند، تأکید می‌کند.

۶ / ۷ (عکس: ناسا)

بازنگری نقطه

در سال ۲۰۲۰، به‌مناسبت سی‌امین سالگرد تصویر نمادین، نسخه‌ای جدید به نام «نقطه‌ٔ آبی کم‌رنگ بازنگری‌شده» توسط مهندس JPL، کوین ام. گیل، با مشارکت دو نفر از برنامه‌ریزان اصلی تصویر، کَنڈی هنسن و ویلیام کوس‌مان، ساخته شد؛ این نسخه قصد و داده‌های تصویر اصلی را حفظ کرده و از تکنیک‌های پردازش معاصر بهره می‌گیرد. واجر ۱ همچنان دورترین شیء ساخته‌شده توسط بشر است، نمادی از اکتشاف و نگرش.

۷ / ۷ (عکس: ناسا)

میراث و نمایش

ناسا نقاشی موزاییک تصویر را در سالن تئودور فون کارمان آزمایشگاه پیشبرد موشکی (JPL) نصب کرد، جایی که بیش از ۲۰ فوت را پوشش داد. تصویر زمین به‌دلیل تعامل عمومی به‌طور مکرر تعویض می‌شد و این علاقه‌مندی مداوم به نقطهٔ کوچکی در فضا را نشان می‌داد.