کاپ قاعدگی تستشده در پرواز فضایی، امکان انتخاب برای مأموریتهای طولانی را فراهم میکند
توسط کیت بلکوود، دانشگاه کورنِل
ویرایش توسط گابی کلارک، بازبینی توسط رابرت ایگان
یادداشتهای سردبیران
این مقاله طبق فرآیند و سیاستهای سردبیری Science X بازبینی شده است. سردبیران ویژگیهای زیر را بهمنظور حفظ اعتبار محتوا برجسته کردهاند.
تأیید صحت
منبع معتبر
بازخوانی
خوردن از کیسهها، خوابیدن در کیسهای که به دیوار متصل است، استفاده از توالت خلایی: فرآیندهای اساسی زندگی انسان نیازمند راهحلهای علمی تستشده در فضا هستند. این موضوع برای قاعدگی نیز صادق است؛ فرایندی که فضانوردان زن باید پیش از پرتاب به فضا برنامهریزی کنند، بهویژه برای مأموریتهای طولانیتر در آینده.
«ما در حال توسعه بسیاری از سامانهها هستیم تا انسانها در جایی بقا یابند که در اصل برای ما نیست»، گفت استروبیولوژیست لیگیا کوئلو، پژوهشگر پسادکتری 51 Pegasi b در نجوم در کالج هنر و علوم (A&S) و عضو مؤسسه کارل سگان. «هر چه نزدیکتر به ماه و مریخ میرویم، این کار بهتدریج سختتر میشود.»
آزمون کاپهای قاعدگی در فضا
برای فراهم کردن گزینههای بهداشتی به فضانوردان در مأموریتهای آینده، کوئلو رهبری پژوهشی را با AstroCup، گروهی که اخیراً دو کاپ قاعدگی را بهعنوان بار مفید در پرواز موشکی بدون سرنشین آزمایش کرد، بر عهده دارد. محفظهای که توسط مهندسان هوافضای تیم طراحی شده بود، دما، شتاب و رطوبت را اندازهگیری میکرد. نتایج را در مقالهٔ «یک گام بزرگ برای زنان: اولین کاپ قاعدگی تستشده در شرایط پرواز فضایی» که در npj Women’s Health منتشر شده است، تحلیل میکنند.
همکاران کوئلو شامل کاترینا میراندا، میگوئل مورگادو و دیئوگو نونز از دانشگاه لیسبون و ژواو کاناس از شرکت هوافضای SpinWorks میباشند. نویسندگان مشارکتکننده آندره اف. هنریکس، دانشگاه لیسبون، و آدام ب. لانگویل، پژوهشگر مهمان در نجوم (A&S) و CSI هستند.
کاپهای قاعدگی عملکرد خوبی نشان دادند، گفت کوئلو که تخصص خود را در زیستشناسی برای درک فرآیندهای حیات مرتبط با فضا بهکار میگیرد. از طریق آزمایشهای پیش و پس از پرواز، تیم دریافت که کاپهای سیلیکونی قاعدگی، ساخته شده توسط شرکت فنلاندی Lunette، یکپارچگی ساختاری و کارکرد خود را در طول ۹٫۳ دقیقه پرواز و تحت شتابهای شدید، بهویژه در زمان پرتاب و دقیقاً پیش از باز شدن چتر نجات برای فرود، حفظ کردند.
در واقع، کوئلو گفت این کاپها نیروهایی را تحمل کردند که از آنچه در پروازهای سرنشیندار معمولاً تجربه میشود، بیشتر بود؛ این امر عملکرد آنها را در پروازی با حضور فضانوردان تضمین میکند.
آزمون آب پس از پرواز تأیید کرد که کاپها یکپارچگی ساختاری خود را حفظ کردهاند. آزمون با گلیسرول، شبیهساز خون، نشان داد که کارکرد آنها نیز همچنان برقرار است.
دلالتهای سلامت فضانوردان و خودمختاری
«بار اول که کاری بهعنوان بار مفید در موشک انجام میشود، مقاله بهعنوان پیشنمونه روششناسی به کار گرفته میشود»، گفت کوئلو. «ما میخواستیم روشی بیعیبو نقص داشته باشیم که دیگران بتوانند آن را بازتولید کنند. برای این کار زمان زیادی صرف فکر کردن به چگونگی انجام مداوم و با تنظیمات کنترل مناسب که قابل بازتولید باشد، کردیم.»
با این نتایج، کوئلو و تیمش نشان دادند که یک کاپ قاعدگی سیلیکونی ساخت یک برند استاندارد در زمین میتواند در شرایط پرواز فضایی عملکرد داشته باشد. به گفته کوئلو، این اقدام زمینهساز بحث گستردهتری در صنعت فضایی است.
«من به دلایلی که دستگاههای قاعدگی هنوز در فضا موجود نیستند، اشتیاق دارم»، او گفت. «نیاز است بحث جدی درباره معنای خودمختاری سلامت در فضا داشته باشیم.»
بیشتر فضانوردان قاعدگیکننده، قاعدگی خود را بهصورت هورمونی در مأموریتهای تا شش ماهه سرکوب میکنند. در حال حاضر گزینهای برای بستهبندی پد یا تامپون وجود دارد، اما استفاده از این مواد یکبار مصرف در مأموریتی چندساله به ماه یا مریخ، قابلپذیر نیست، کوئلو گفت.
در این بازههای زمانی طولانیمدت، سرکوب هورمونی نیز دشوارتر میشود و نیاز به حمل داروهای چندساله دارد. ناسا نیز به بررسی ارتباط بین سرکوب هورمونی و لختههای خونی میپردازد، گفت کوئلو. تحت این شرایط، گزینههای مرتبط با سلامت قاعدگی نه تنها راحت نیستند بلکه ضروری میشوند.
بدون گزینههای عملی، زنانی که در مأموریتهای پنج، ده یا حتی بیش از ده ساله شرکت میکنند ممکن است مجبور شوند سلامت تناسلی خود را بهصورت طولانیمدت به تعویق بیندازند. علاوه بر این، استفاده از روش دلخواه مراقبت قاعدگی میتواند بهرهوری و رضایتمندی فضانوردان را در مأموریتهای طولانی بهبود بخشد.
تحقیقات آینده و گامهای بعدی
تمیزکاری و قابلیت استفاده مجدد نیاز به مطالعه دارد، اما کیتهای استریلیزاسیون قابل حمل که در زمین برای کمپینگ یا پیادهگشت استفاده میشوند، میتوانند برای فضا بازتوزیع شوند، او گفت. زیرپوش قاعدگی نیز راهحل سادهای است که بهطور نزدیک با روش فعلی مرتبط است؛ تمام فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی از زیرپوشهای یکبار مصرف استفاده میکنند.
در ماه فوریه، تیم AstroCup (متشکل از متخصصین علم و فضا که بهصورت داوطلبانه زمان خود را به این پروژه اختصاص میدهند) کاپهای قاعدگی را به همراه خدمه در مأموریت شبیهسازیشدهٔ Hypatia II در ایستگاه پژوهشی صحرای مریخ در یوتا ارسال کرد و دادههایی دربارهٔ قابلیت استفاده و واکنشهای فضانوردان جمعآوری کرد.
گام بعدی آنها ارسال بارهای موشکی بیشتری به فضا است، با هدف قرار دادن دستگاههای قاعدگی انواع مختلف بر روی ایستگاه فضایی بینالمللی.
«این مورد تأیید شد، کار میکند»، گفت کوئلو. «حالا میتوانیم پیادهسازی را آغاز کنیم و خودمختاری سلامت را در فضا بازتعریف کنیم.»
اطلاعات بیشتر: لیگیا اف. کوئلو و همکاران، یک گام بزرگ برای زنان: اولین کاپهای قاعدگی تستشده در شرایط پرواز فضایی، npj Women’s Health (2025). DOI: 10.1038/s44294-025-00112-9
ارائهشده توسط دانشگاه کورنِل
منبع استنادی: کاپ قاعدگی تستشده در پرواز فضایی، گزینهای برای مأموریتهای طولانی (۲ دسامبر ۲۰۲۵) دریافتشده در ۳ دسامبر ۲۰۲۵ از https://phys.org/news/2025-12-spaceflight-menstrual-cup-choice-missions.html
این سند تحت حق تکثیر است. بهجز هرگونه استفاده منصفانه برای اهداف مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوا صرفاً برای اهداف اطلاعرسانی ارائه شده است.