کنگره پیشنهاد ایجاد نهاد فضایی جدیدی به نام مؤسسه ملی تحقیقات فضایی را میدهد
لایحهای جدید که در کنگره معرفی شده است، بهمنظور حفظ موقعیت پیشرو آمریکا در علم فضایی، قصد دارد نهاد فضایی تازهای به نام مؤسسه ملی تحقیقات فضایی ایجاد کند. پنج سناتوری که پشت این لایحه ایستادهاند، از هر دو حزب میباشند؛ این گروه به رهبری سناتور جان کورنین (حزب جمهوریخواه، تگزاس) و شامل فضانورد پیشین، سناتور مارک کلی (حزب دموکرات، آریزونا) میباشد. هدف اعلامشده این است که «اطمینان حاصل شود کشور برای رهبری در مسابقه فضایی بعدی مجهز باشد».
لایحهای به نام قانون تحقیقات فضایی و اکتشاف مستمر (بهاختصار Space RACE؛ فهمیدید؟) وجود دارد. اگر این لایحه به تصویب برسد چند نکته را اجرا میکند، اما مهمترین بخش آن نهاد جدید است که به یک مخفف جذاب نیز نیاز دارد؛ شاید NISP؟ بهنظر میرسد که وجود مؤسسه ملی تحقیقات فضایی برزیل که پیشتر تأسیس شده، باعث سردرگمی نمیشود. به هر حال، NISP «توسط دولت فدرال کنترل میشود اما بهصورت مستقل اداره میشود»، شبیه به ناسا. در حالی که ناسا تحقیقات و مأموریتهای خود را انجام میدهد، NISP نقش هماهنگکنندهای را به عهده میگیرد تا تضمین کند که علم مهم فضایی از سراسر جهان همچنان بر روی ایستگاههای فضایی آمریکایی انجام میشود.
در اصل، نکتهٔ اساسی این است که ایستگاه فضایی بینالمللی تا سال ۲۰۳۰ از خدمت خارج خواهد شد و برنامهٔ آینده این است که مجموعهای از ایستگاههای خصوصی جایگزین آن شوند. این ممکن است برای دانشمندان دشوار باشد تا بفهمند از کجا و چگونه میتوانند برای انجام پژوهش درخواست دهند. NISP یک راهکار تکدرگاهی محسوب میشود، حداقل نظریهای. این هدف با یکی دیگر از مقاصد لایحه همراستا است، یعنی «حمایت از مشارکتهای عمومی‑خصوصی و توسعهٔ اقتصادی».
انتخاب (یا عدم انتخاب) برای برنده شدن در مسابقه فضایی
هدف نهایی قانون Space RACE واضحاً نشان میدهد که نام آن از کجا آمده است: «تقویت نفوذ ژئوپولیتیکی، موقعیت استراتژیک و رهبری آمریکا در اقتصاد نوظهور فضایی در سرتاسر جهان». همانطور که اعلامیهٔ سناتورها روشن میکند، چین بهصورت فعال بهدنبال جذب دانشمندان بینالمللی برای انجام پژوهشها در ایستگاه خود، تیانگونگ، است. این مسأله امکان یک آیندهٔ نزدیک را به وجود میآورد که تمام تحقیقات فضایی از طریق چین صورت گیرد، بدون وجود گزینهای برای ایالات متحده یا متحدانش.
طبیعتاً دلیل وجود این احتمال، کاهش شدید بودجه و برشهای مالی است. حتی در حالی که بسیاری از نیروهای حرکتی در بخش فضایی به سمت شرکتهای تجاری در دههٔ گذشته منتقل شدهاند، دولت ترامپ سعی دارد وظایف سنتی دولتی در فضا را به بخش خصوصی واگذار کند. به همین دلیل، آیندهٔ ایستگاههای فضایی آمریکا کاملاً خصوصی خواهد شد و هیچ ایستگاه دولتی برنامهریزی نشده است. نتایج طبیعی این وضعیت، یک خلأ قدرت (که میتوان آن را خلأ فضایی نیز نامید) است که دیگران در جستجوی پر کردن آن هستند. چین پیشدستی برای این کار دارد.
عجیبترین نکته این است که این برشهای عمیق به ناسا حتی با اینکه هنوز تصویب نشدهاند، در حال وقوع است! در حالی که دولت ترامپ یک کاهش ۴۷ درصدی در تحقیقات فضایی پیشنهاد کرده، خود کنگره برنامهریزی کرده که بودجهٔ سال ۲۰۲۴ را ادامه دهد. با این حال، این آژانس به کارکنان خود پیشنهاد خروج (buyout) داده، برخی را اخراج کرده و مراکز تحقیقاتی را بسته است، طوری که بهنظر میرسد برشها پیشاپیش اعمال شدهاند. این رفتار نشانگر عدم تمایل دولت به شرکت در یک مسابقهٔ فضایی نیست. این لایحه گامی خوب برای اصلاح مسیر است، اما در نهایت، یک مسابقه فقط زمانی میتواند پیروز شود که تصمیم به پیروزی گرفته شود.