نو انگلند سریعتر از اکثر نقاط جهان گرم میشود؛ مطالعهای نشان میدهد
سرعت افزایش دمای این منطقه که در ایالات متحده تنها توسط آرکتیک آلاسکا پیشی گرفته است، ظاهراً در پنج سال گذشته افزایش یافته است.
منطقهای در ایالات متحده به نام نو انگلند بهخاطر تاریخ استعماری، شیره افرا و زمستانهای سرد و برفیاش شناخته میشود. با این حال، این ویژگیها در اثر تغییرات سریع اقلیمی که به سرعت در حال تحول است، دچار تغییر شدهاند؛ پژوهش جدید نشان میدهد این منطقه نسبت به تقریباً تمام نقاط جهان، سریعتر در حال گرم شدن است.
سرعت تحول شتابدار نو انگلند، آن را بهجز آرکتیک آلاسکا، سریعترین ناحیه گرمشونده در ایالات متحده میسازد؛ بهنظر میرسد سرعت افزایش دما در پنج سال اخیر افزایش یافته باشد، بر اساس این مطالعه.
«دما نه تنها در حال افزایش است، بلکه در حال تشدید است»، گفت استیون یونگ، پژوهشگر اقلیمی در دانشگاه سِلِم استیت که این مطالعه را همراه با پسرش جوشوا یونگ انجام داد و در نشریه Climate منتشر شد.
«در سالهای اخیر واقعاً سرعتش دوچندانه شده است، که برای من شگفتانگیز بود. اقلیم ما پس از دورهای نسبتاً ثابت در ۱۰,۰۰۰ سال گذشته، در جهت جدیدی در حال حرکت است.»
«بههمراه آرکتیک و بخشهایی از اروپا و چین، شمالشرق ایالات متحده یکی از سریعترین مناطق گرمشونده در جهان است. نو انگلند اکنون در مسیر تبدیل به منطقهای شبیه جنوب‑شرق ایالات متحده پیش میرود.»
در این مطالعه، یونگها سه مجموعه داده دربارهٔ دماهای روز و شب و همچنین پوشش برف سطح زمین را که از سال ۱۹۰۰ به شکلگیری نو انگلند – منطقه شمال‑شرقی شامل مین، نیوهمپشایر، ورمونت، ماساچوست، رودآیلند و کنتیکت – کمک کردهاند، تحلیل کردند.
آنها دریافتند که نو انگلند بهطور میانگین از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۲۴ دمای خود را بهمقدار ۲٫۵ °C (۴٫۵ °F) افزایش داده است. این مقدار بهطور چشمگیری بیش از متوسط جهانی است؛ جهان در این دوران بهدلیل انتشار گازهای گلخانهای ناشی از سوزاندن سوختهای فسیلی، حدود ۱٫۳ °C گرم شده است. «این سرعت بسیار زیاد است و باعث نگرانی میشود»، گفت یونگ.
افزایش دماها بهتدریج سرماهای شدید شناختهشدهٔ زمستانهای نو انگلند را از میان میبرد. دماهای حداقل و شبانه با سرعتی بیشتر از دماهای حداکثری و روزانه افزایش مییابند، در حالی که زمستانها دو برابر سایر فصول گرم میشوند.
این وضعیت به کاهش شرایط برفی در نو انگلند منجر شده است. بر اساس این مطالعه، از سال ۲۰۰۰ بهطور میانگین روزهای پوشیده از برف ۱۸٪ کمتر شدهاند، بهویژه کاهش واضح پوشش برف در فصول پاییز و بهار. این کاهش بهطور واضح در بخش جنوبی نو انگلند مشهود است، جایی که پوشش برفی سریعتر از تقریباً تمام مناطق برفی دیگر جهان عقبنشینی میکند.
دلیل عمده این تجمع غیرعادی حرارت ممکن است تغییرات در اقیانوس اطلس باشد که سواحل نو انگلند را تحت تأثیر قرار میدهد. اقیانوسها بیش از ۹۰٪ حرارت اضافی که توسط گازهای گلخانهای در جو زمین به دام افتاده است را جذب میکنند و سالهای اخیر دماهای رکوردشکنی در اقیانوسها را به دنبال داشتهاند.
در شمال اقیانوس اطلس، در نزدیکی نو انگلند، افزایش آب سرد و شیرین جاری از یخچالهای ذوبشدهٔ گرینلند، جریان گلفاستریم؛ راهپیمایی اقیانوسی از آب گرم و شور که به سمت شمال میجوشد؛ را کند میکند. این آب گرمتر به خلیج مین هدایت میشود و حرارت را بر سواحل نو انگلند متمرکز میکند؛ سپس این حرارت توسط بادهای غالب به داخل کشور منتقل میشود.
«حرارت اضافی ناشی از تغییرات اقلیمی همچون یک باتری عظیم در اقیانوسها ذخیره میشود»، گفت یونگ. «این حرارت اکنون به جو آزاد میشود و نو انگلند دریافتکنندهٔ این انرژی است.»
نو انگلند که پیش از این بهعنوان یک پناهگاه آبوهوای معتدل شناخته میشد، در سالهای اخیر با شوکهای شدید آب و هوایی از جمله سیلهای عظیم و خشکسالی طولانیمدت مواجه شده است.
گرمایش رو به افزایش در عین حال تهدیدی برای جنبههای ارزشمند زندگی در نو انگلند بهوجود آورده است؛ از جمله تولید شیره افرا و ورزشهای زمستانی. مسابقات هاکی روی یخ که در دریاچههای ورمونت و نیوهمپشایر برگزار میشد، بهدلیل کمبود یخ چندین بار لغو یا جابهجا شد، در حالی که مناطق اسکی بهدلیل کمبود برف با دشواری مواجه هستند.
«من در شمال بوستون زندگی میکنم و وقتی در دههٔ ۹۰ به اینجا آمدم، تمام زمانها روی برکهها اسکیت میکردم. مدتی است که این کار را نکردهام»، گفت یونگ. «چنین امری تقریباً در بخشهای جنوبی نو انگلند ناپدید شده است.»