در قطب جنوب، عکس‌ها ناحیه‌ای دورافتاده و سرشار از حیات را نشان می‌دهند که در مقابل خطرهای فزایندهٔ تغییرات اقلیمی ایستاده است

0

قطب جنوب (AP) — اقیانوس جنوبی یکی از دورترین نقاط زمین است؛ اما به این معنا نیست که آرام است. امواج خروش‌داری که می‌توانند کشتی‌ها را در بر بگیرند، تضمین می‌کنند که شبه‌جزیره انتارکتیک همواره صدای مداوم اقیانوس را به گوش می‌رساند. اگرچه این صدا می‌تواند بلند باشد، منظره آرام است — در نگاه اول تنها آب آبی عمیق و یخ سفید خیره‌کننده دیده می‌شود.

چند صد متر (یارد) از ساحل، یک قایق کوچک با حدود دو دوجین گردشگر پوشیده در ژاکت‌های سرخ روشن ظاهر می‌شود. آنها در دست دوربین دوچشمی دارند و به امید مشاهده نهنگ‌های قاتل (اورکا)، فوک‌ها و پنگوئن‌هایی که این توندرا را خانهٔ خود می‌دانند، منتظرند.

آنها در کانال لِماِیر هستند که به‌نام «شکاف کداک» شناخته می‌شود؛ این نام به شرکت فیلم‌سازی و دوربین‌سازی اشاره دارد، زیرا صخره‌ها و شکل‌گیری‌های یخی‌اش برای عکاسی تصویر کاملی فراهم می‌آورند. این نوار باریک و قابل‌ناوبری آب، به هر کسی که این‌قدر به جنوب می‌رسد، فرصتی می‌دهد تا دریابد که در مواجهه با تغییرات اقلیمی، که عمدتاً ناشی از سوزاندن نفت، گاز و زغال‌سنگ است، چه خطراتی در انتظار است؛ این تغییرات به افزایش پیوستهٔ میانگین دماهای جهانی منجر می‌شود.

شبه‌جزیرهٔ انتارکتیک به‌عنوان یکی از سریع‌ترین نقاط گرم‌شدن در جهان برجسته می‌شود. اقیانوسی که آن را احاطه کرده نیز مخزن اصلی دی‌اکسید کربن است، گاز گلخانه‌ای که به گرم‌شدن کمک می‌کند. بر اساس اطلاعات سازمان ملی اقیانوس‌ها و جو (NOAA)، این اقیانوس حدود ۴۰٪ دی‌اکسید کربنی که توسط بشر تولید می‌شود را جذب و ذخیره می‌کند.

در یکی از روزهای اخیر، پنگوئن‌های جنتو که منقار باریک و نارنجی و لکه‌های سفیدی بالای چشم‌هایشان دارند، به‌نظر می‌رسیدند که نمایشی در حال اجراست. آنها پس از غواصی در آب یخ‌زده برای لانه‌سازی به سنگ‌های برهنه می‌رفتند. با گرم شدن سیاره، این پنگوئن‌ها به سمت جنوب دورتر مهاجرت می‌کنند. آنها ترجیح می‌دهند بر روی سنگ‌ها ساکن شوند و در آب‌های باز به شکار ماهی بپردازند؛ این کار امکان رشد جمعیتی آنها را فراهم می‌آورد.

اما پنگوئن‌های آدلی پیش‌بینی متفاوتی دارند. این پرندگان چاق با پره‌های کوتاه و چشم‌های بزرگ و روشن، قادر به سازگاری به همان شکل نیستند.

طبق یک مطالعه، تا سال ۲۱۰۰، ۶۰٪ از مستعمرات پنگوئن‌های آدلی در اطراف قطب جنوب ممکن است تحت تهدید گرم شدن قرار گیرند. این پنگوئن‌ها برای استراحت و فرار از شکارچیان به یخ وابسته‌اند؛ اگر آب بیش از حد گرم شود، منابع غذایی آن‌ها نابود می‌شود. بر پایهٔ داده‌های اداره ملی هوافضای آمریکا (NASA)، از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۰ تقریباً ۱۴۹ میلیارد تن متریک یخ قطبی در هر سال ذوب شده است.

برای گردشگرها، قطب جنوب همچنان یک سرزمین وسیع یخ‌پوش است که تنها گونه‌های خاصی که می‌توانند در این شرایط سخت بقای خود را حفظ کنند، در آن ساکنند. به‌عنوان مثال، در عبور دریک، ناحیه‌ای خطرناک از اقیانوس پر تلاطم، گردشگران با شگفتی می‌نگرند تا نهنگ‌های اورکا را ببینند که در نوار باریک آب شنا می‌کنند و پرندگان پینتادو بر فراز آن پرواز می‌کنند.

مناظر شگفت‌انگیز قطب جنوب، با این حال، در دهه‌های پیش رو به‌طرز چشمگیری متفاوت خواهند شد. مستعمرات رو به رشد پنگوئن‌های جنتو، تکه‌های کوچک‌تر یخ‌های شناور و موارد افزایشی سنگ‌های در معرض نور در شبه‌جزیرهٔ انتارکتیک، همگی نشانگر تغییر در چشم‌انداز هستند.

___

نویسندهٔ آسوشیتد پرس، کالی ولز، در تهیهٔ این گزارش از کلیولند مشارکت کرد.

___

پوشش‌های اقلیمی و محیط‌زیستی آسوشیتد پرس از چندین بنیاد خصوصی حمایت مالی دریافت می‌کند. آسوشیتد پرس به‌تنهایی مسئول تمام محتوا است. می‌توانید استانداردهای AP برای همکاری با بنیادهای خیریه، فهرست حامیان و حوزه‌های پوشش تأمین‌شده را در وب‌سایت AP.org پیدا کنید.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.