نگاهی به داخل بینی نئاندرتال به‌خوبی حفظ‌شده برای حل رمزی دربارهٔ چهرهٔ نیاکانمان
توسط پل آرنولد، Phys.org
مناظره‌ای که سال‌ها در فسیل‌شناسی دربارهٔ این سؤال که آیا بینی متمایز نئاندرتال صرفاً برای سازگاری با سرما تکامل یافته است، به‌نظر می‌رسد سرانجام حل شده باشد و این به لطف یک حفرهٔ بینی باستانی که به‌استثنائاً حفظ شده است، امکان‌پذیر شده است.
به‌مدت دهه‌ها، دانشمندان دربارهٔ ناحیهٔ میانی چهرهٔ نئاندرتال که به‌وضوح به جلو برآمده است (پروگناثیسم میانی) بحث کرده‌اند. این مناظره حول این سؤال می‌چرخد که آیا این ویژگی سازگاری با محیط سرد و خشک عصر یخبندان در اروپا بوده یا صرفاً نتیجهٔ الگوهای رشد دیگر.
فسیل نئاندرتالی به‌خوبی حفظ‌شده
اما حداقل یک مکان وجود دارد که دانشمندان می‌توانند برای یافتن پاسخ‌ها به آن مراجعه کنند و آن غار لامالونگا در جنوب ایتالیا است، محل زندگی مرد آلتامورا. این فسیل مرد نئاندرتالی که برآورد می‌شود سنی بین ۱۳۰٬۰۰۰ تا ۱۷۲٬۰۰۰ سال داشته باشد، به‌دلیل پوشیده شدن توسط لایهٔ محافظتی از کلسیت به‌طور کامل حفظ شده است و برای مطالعات علمی بسیار مناسب می‌باشد.
با این حال، به‌دلیل وضعیت ناپایدار و این‌که فسیل درون سنگ جای گرفته است، نمی‌توان آن را از غار جدا کرد. لذا، کانستانتینو بوزی از دانشگاه پرجا و همکارانش دوربین‌های اندوسکوپی ریز به حفرهٔ بینی اسکلت فرستادند تا به‌دقت بیشتری مشاهده کنند.
با استفاده از این تصاویر دقیق و مدل‌سازی سه‌بعدی، تیم به این نتیجه رسید که مرد آلتامورا فاقد ویژگی‌های خاص بینی است که برخی دانشمندان معتقد بودند برای سازگاری با سرما ضروری هستند. در واقع، بینی نئاندرتال شبیه به بینی انسان‌های امروزی است.
این پژوهش که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، اشاره می‌کند که چهرهٔ به جلو برآمدهٔ نئاندرتال‌ها ناشی از عملکرد بینی در تنظیم هوای ورودی نیست، بلکه به عوامل دیگر مربوط می‌شود. «یافتهٔ اصلی ما این است که ویژگی‌های خودی منحصر به‌نفس بینی داخلی که برای گونهٔ Homo neanderthalensis فرض شده بود، در این فرد حضور ندارند و بنابراین نباید به‌عنوان ویژگی‌های خاص نئاندرتالی در نظر گرفته شوند.»
عامل‌های واقعی شکل‌گیری آناتومی صورت
تیم بر این باور است که شکل متمایز ناشی از ترکیبی از عوامل بوده است، از جمله ویژگی‌های ارثی از نیاکان اولیهٔ انسان، دینامیک رشد استخوان و نیاز به پشتیبانی از بدنی بزرگ. اگرچه بینی نئاندرتال شکل چهره را تعیین نمی‌کرد، پژوهشگران بر این نکته تاکید می‌کنند که این بینی در بازیابی حرارت و آب از هوای خروجی بسیار کارآمد بوده و این امر در شرایط سرد مزیتی بزرگ بوده است.
اطلاعات بیشتر: Costantino Buzi و همکاران، اولین حفرهٔ بینی حفظ‌شده در سوابق فسیل انسانی: نئاندرتال آلتامورا، Proceedings of the National Academy of Sciences (2025). DOI: 10.1073/pnas.2426309122. www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.2426309122
اطلاعات مجله: Proceedings of the National Academy of Sciences