مطالعهای نشان میدهد که نیو انگلند سریعتر از اکثر نقاط جهان گرم میشود
سرعت ارتقای دمای این منطقه که تنها توسط آرکتیک آلاسکا در آمریکا پیشی گرفته است، ظاهراً در پنج سال اخیر افزایش یافته است.
منطقهای در ایالات متحده به نام نیو انگلند بهخاطر تاریخ استعماری، شیره افرا و زمستانهای سرد و برفیاش شناخته میشود. با این حال، این ویژگیها بهسرعت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی دگرگون میشوند؛ تحقیقات جدید نشان میدهد که این ناحیه تقریباً تمام نقاط دیگر زمین را در سرعت گرم شدن پشت سر میگذارد.
سرعت تحول خیرهکننده نیو انگلند، آن را پس از آرکتیک آلاسکا، بهسرعتترین ناحیه گرمشونده در ایالات متحده تبدیل کرده است، و بر اساس این مطالعه، سرعت افزایش دمای آن در پنج سال گذشته بهنظر میآید افزایشی داشته باشد.
“دما نهتنها در حال افزایش است، بلکه در حال تسریع است,” استیفن یانگ، پژوهشگر اقلیمشناسی در دانشگاه سِیلم استیت که این مطالعه را به همراه پسرش جوشوا یانگ انجام داد و در نشریه Climate منتشر کرد، گفت.
“در سالهای اخیر واقعاً سرعت گرفته است؛ که برایم تعجببرانگیز بود. اقلیممان پس از اینکه در دههزار سال گذشته نسبتاً ثابت بود، در حال حرکت به سمت مسیر جدیدی است.”
“بههمراه آرکتیک و بخشهایی از اروپا و چین، شمالشرقی ایالات متحده یکی از سریعترین مناطق گرمشونده جهان است. نیو انگلند اکنون در مسیر تبدیل شدن به منطقهای شبیه جنوبشرقی ایالات متحده است.”
بهمنظور این مطالعه، یانگها سه مجموعه داده درباره دماهای روز و شب و پوشش برف روی زمین را که از سال ۱۹۰۰ تا کنون در شکلگیری نیو انگلند – منطقهٔ شمال‑شرقی شامل ایالات مین، نیو همپشایر، ورمونت، ماساچوست، رود آیلند و کنتیکت – نقش داشتهاند، بررسی کردند.
آنها یافتند که نیو انگلند بهطور متوسط بین سالهای ۱۹۰۰ و ۲۰۲۴، دمای خود را بهمقدار ۲٫۵ °C (۴٫۵ °F) افزایش داده است. این مقدار بهمراتب بیش از متوسط جهانی است؛ جهان در همان بازه، حدود ۱٫۳ °C گرم شده است که ناشی از انتشار گازهای گلخانهای ناشی از سوزاندن سوختهای فسیلی است. استیفن یانگ گفت: «این سرعت بسیار زیاد است و باعث نگرانی میشود».
افزایش دما، سرماهای شدیدی که بهطور سنتی برای زمستانهای نیو انگلند شناخته میشوند، را در حال تضعیف است. دماهای حداقل و دماهای شبانه سریعتر از دماهای حداکثر و روزانه در حال ارتقا هستند، در حالی که گرمایش زمستانها دو برابر سرعت سایر فصول است.
این روند منجر به کاهش شرایط برفی در نیو انگلند شده است. بر اساس این مطالعه، از سال ۲۰۰۰ بهصورت متوسط ۱۸ ٪ روزهای کمتری وجود داشته که برف بر روی زمین باقی میماند، همچنین کاهش قابلتوجهی در پوشش برفی در فصول پاییز و بهار مشاهده میشود. این پدیده بهویژه در بخش جنوبی نیو انگلند مشهود است، جایی که پوشش برفی با سرعتی بیش از تقریباً تمام مناطق برفی جهان عقبنشینی میکند.
دلیل اصلی این تجمع غیرعادی حرارت ممکن است تغییرات اقیانوس اطلس باشد که سواحل نیو انگلند را تحت تأثیر قرار میدهد. اقیانوسها بیش از ۹۰ ٪ حرارت اضافی که توسط گازهای گلخانهای در جو زمین به دام افتاده، جذب میکنند؛ در سالهای اخیر دماهای اقیانوسی بهصورت رکوردشکن افزایش یافتهاند.
در شمال اقیانوس اطلس، نزدیک به نیو انگلند، افزایش جریان آب سرد و شیرین از ذوب یخچالهای گرینلند باعث کاهش سرعت Gulf Stream، نوار انتقال آب گرم و شور به سمت شمال، میشود. این آب گرمتر به خلیج مین رانده میشود و حرارت را بر سواحل نیو انگلند متمرکز میکند؛ سپس توسط بادهای غالب به داخل خاکزمینی منتقل میشود.
“حرارت اضافی ناشی از تغییرات اقلیمی همانند یک باتری عظیم در اقیانوسها ذخیره میشود,” استیفن یانگ گفت. “این حرارت هماکنون به جو رها میشود و نیو انگلند، دریافتکنندهٔ این انرژی است.”
زمانی که نیو انگلند بهعنوان یک بهشت آبوهوایی ملایم شناخته میشد، در سالهای اخیر با شوکهای جدی آبوهوایی، از جمله سیلهای عظیم و خشکسالیهای طولانیمدت روبهرو شده است.
در عین حال، افزایش حرارت تهدیدی برای جنبههای گرانبهای زندگی در نیو انگلند، از جمله تولید شیره افرا و ورزشهای زمستانی به وجود میآورد؛ مسابقات هاکی روی یخ که در دریاچههای ورمونت و نیو همپشایر برگزار میشد، بهدلیل کمبود یخ چندین بار لغو یا منتقل شدهاند، در حالی که ایستگاههای اسکی بهدلیل کمبود برف با مشکلاتی مواجه شدهاند.
“من در شمال بوستون زندگی میکنم و وقتی در دههٔ ۹۰ به اینجا نقل مکان کردم، تمام اوقات را در برکهها اسکیت میکردم. مدتی است این کار را نکردهام,” استیفن یانگ گفت. “اینگونه فعالیتها تقریباً در بیشتر بخشهای جنوبی نیو انگلند ناپدید شدهاند.”