گودال برخوردی ۹۰۰ متری چین، تاریخ معاصر را بازنویسی می‌کند
در یک تپه‌سوار در استان گوانگدونگ نزدیک شهر ژائوچینگ، گودال جین‌لین موفق شد در دل طبیعت مخفی بماند تا زمانی که پژوهشگران آن را به‌عنوان ساختار برخوردی شناسایی کردند. در سراسر جهان حدود ۲۰۰ گودال برخوردی تأیید شده وجود دارد و هر کشف جدید از این دست ارزش علمی بالایی دارد. اما این گودال به‌خاطر اندازهٔ فوق‌العاده و تازگی‌اش متمایز می‌شود.
این گودال در دوره هولوسن شکل گرفت؛ زمانی که عصر یخبندان آخر تقریباً ۱۱٬۷۰۰ سال پیش به پایان رسید. بر اساس اندازه‌گیری‌های فرسایش خاک اطراف، پژوهشگران تخمین می‌زنند که این گودال بین اوایل تا وسط هولوسن ایجاد شده است. با قطر بین ۸۲۰ تا ۹۰۰ متر و عمق ۹۰ متر، این ساختار در مقایسه با گودال ماچا در روسیه که ۳۰۰ متر بود، به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر است؛ این گودال پیش از این بزرگ‌ترین ساختار هولوسن شناخته‌شده بود.
گودال شهاب‌سنگ در آریزونا احتمالاً یکی از مشهورترین گودال‌های برخوردی روی زمین است (منبع: سرور نقشه‌ٔ یکپارچهٔ ملی)
یافتن گودالی به این اندازه عظیم و به‌خوبی حفظ‌شده، با توجه به شرایط آب‌وهوای منطقه شگفت‌آور است. استان گوانگدونگ تحت تأثیر موسمی‌های منظم، بارش‌های شدید و رطوبت بالا قرار دارد؛ این شرایط دقیقاً باعث تسریع فرسایش می‌شوند و می‌بایست قرن‌ها پیش هر گودال قابل رؤیتی را از بین برده باشد. با این حال، گودال جین‌لین به‌طراز شگفت‌انگیزی دست نخورده باقی مانده است؛ چرا که در لایه‌های ضخیم گرانیت خرد شده که ساختار آن را در برابر عوامل طبیعی محافظت کرده‌اند، نگهداری می‌شود.
شواهدی که منشا فرازمینی این گودال را تأیید می‌کنند، در جزئیات نهفته‌اند. درون گرانیت، پژوهشگران قطعات متعددی از کوارتز را کشف کردند که ویژگی‌های میکروسکوپی به نام «ویژگی‌های تغییر شکل مسطح» را نشان می‌دادند؛ این ویژگی‌ها به‌عنوان اثر انگشت‌های زمین‌شناسی برای رویدادهای برخوردی شناخته می‌شوند.
«بر روی زمین، شکل‌گیری ویژگی‌های تغییر شکل مسطح در کوارتز تنها به‌دست امواج شوک قوی به‌وجود‌آمده توسط برخورد اجسام سماوی است»، – مینگ چن، نویسندهٔ اصلی از مرکز تحقیقات پیشرفته علم و فناوری فشارهای بالا در شانگهای.
این ویژگی‌ها در فشارهای بسیار بالا، بین ۱۰ تا ۳۵ گیگاپاسکال، شکل می‌گیرند؛ فشارهایی که به‌سختی می‌توانند توسط فرآیندهای زمین‌شناسی خود سیاره ما تولید شوند. نه انفجار آتشفشانی، نه زلزله و نه حرکت‌های تکتونیکی نمی‌توانند چنین امواج شوک شدید و متمرکزی را به‌وجود آورند. تنها برخوردی با سرعت فوق‌العاده از یک جسم فرازمینی است که می‌تواند این نشانه‌های واضح را تولید کند.
پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که جسم برخوردی یک شهاب‌سنگ بوده است نه یک دنباله‌دار، چرا که یک دنباله‌دار اگر می‌خورد، حتماً گودالی با حداقل ده کیلومتری عرض ایجاد می‌کرد. با این حال، هنوز مشخص نشده است که این شهاب‌سنگ از آهن تشکیل شده یا سنگی بوده است و کارهای بسیاری برای روشن‌سازی این مسأله باقی مانده است. اما این کشف هم‌اکنون فرضیات پیشین دربارهٔ فراوانی و اندازهٔ برخوردهای اخیر را به‌چالش کشیده است.
شهاب‌سنگ مشاهده‌شده از محل آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما (منبع: ESO/C. Malin)
سطح زمین به‌نظری نظریه‌وار با احتمال برابر در همه نقاط معرض بمباران می‌شود، اما تفاوت‌های ژئولوژیکی باعث می‌شود شواهد برخوردها با نرخ‌های متفاوتی فرسایش یابند. برخی گودال‌ها کاملاً از بین می‌روند، در حالی که برخی دیگر، همانند جین‌لین، باقی می‌مانند. این حفظ نابرابر، تصویری تحریف‌شده از تاریخچهٔ برخوردهای سیاره ما ارائه می‌دهد. گودال‌های تأییدشده به‌طور نامتناسب در مناطق با بودجهٔ کافی و برنامه‌های فعال پژوهش‌های زمین‌شناسی متمرکز شده‌اند، در حالی که این کشف در یک تپه‌سوار دوردست و جنگلی نشان می‌دهد که ممکن است ساختارهای برخوردی بیشتری در نقاط دیگر منتظر شناسایی باشند.
همانطور که پژوهشگران به بررسی گودال جین‌لین ادامه می‌دهند، این گودال ممکن است بینش‌های جدیدی دربارهٔ فراوانی برخورد سنگ‌های فضایی بزرگ‌قامت به سیارهٔ ما و عوامل محافظت یا تخریب شواهدی که این برخوردها بر جای می‌گذارند، ارائه دهد.
منبع: بزرگ‌ترین گودال مدرن زمین که در جنوب چین کشف شد