بوسیدن به ۲۱ میلیون سال پیش، به جد مشترک انسان‌ها و میمون‌های بزرگ دیگر، باز می‌گردد، مطالعه‌ای نشان می‌دهد
نوشته کلارسا برینکات
دانشمندان بوسیدن را به جد میمون‌سانی که حدود ۲۱ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد، ردیابی کردند.
این عمل بوسیدن ممکن است خیلی پیش از وجود انسان‌های مدرن آغاز شده باشد، مطالعهٔ مدلسازی جدید این را پیشنهاد می‌کند.
بوسیدن تقریباً ۲۱ میلیون سال پیش، به جد مشترک انسان‌ها و میمون‌های بزرگ دیگر بر می‌گردد، طبق مطالعه‌ای که چهارشنبه (۱۹ نوامبر) در مجله Evolution and Human Behavior منتشر شد. در همین حین، هومو ساپینس احتمالاً حدود ۳۰۰٬۰۰۰ سال پیش پدیدار شد.
پژوهشگران همچنین به این نتیجه رسیدند که بوسیدن احتمالاً در نئاندرتال‌ها، نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض شدهٔ انسان‌های مدرن، رخ داده است و این امکان وجود دارد که نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن یکدیگر را بوسیده باشند.
مدل بوسیدن
پیش از تعیین تاریخ قدیمی‌ترین بوس‌های جهان، یک تیم بین‌المللی پژوهشگران تعریف کردند که بوسیدن چه معنایی دارد. این کار مهم بود، چرا که سایر اعمال دهان‌به‌دهان در طبیعت شباهت زیادی به بوسیدن دارند. به‌عنوان مثال، مادران اورانگوتان و شامپانزه‌ها غذای جویده‌شده را به فرزندانشان منتقل می‌کنند، و ماهی‌ها در «جنگ بوسه» برای نشان دادن برتری یا رقابت برای قلمرو شرکت می‌کردند. در نهایت، پژوهشگران بوسیدن را به‌عنوان «تماس دهان‌به‌دهان غیرتهاجمی که شامل انتقال غذا نمی‌شود» تعریف کردند.
براساس این تعریف، میمون‌های مدرن متنوعی پریمات‌ها — شامل بونوبوها، گوریل‌ها، شامپانزه‌ها، اورانگوتان‌ها، ماکاک‌ها و بابون‌ها — در حال بوسیدن مشاهده شده‌اند.
پژوهشگران سپس از روشی آماری به نام مدلسازی بیزی برای بازسازی تاریخ تکاملی بوسیدن استفاده کردند. آنها بوسیدن را به‌عنوان یک ویژگی زیستی در نظر گرفتند و بسیاری از مسیرهای ممکن تکامل این رفتار را آزمایش کردند تا ببینند چه میزان احتمال دارد که نیاکان مختلف نیز بوسیده باشند. آنها این مدل را ۱۰ میلیون بار اجرا کردند تا اطمینان حاصل شود نتایج قوی و قابل‌اعتماد هستند.
آنها به این نتیجه رسیدند که بوسیدن یک‌بار در جد مشترک میمون‌های بزرگ (هومینیده) بین حدود ۲۱٫۵ میلیون تا ۱۶٫۹ میلیون سال پیش تکامل یافته است.
با این حال، بوسیدن در اجداد ماکاکینا و پاپیونینا (گروه‌هایی که شامل ماکاک‌ها و بابون‌ها می‌شوند) موجود نبود، که نشان می‌دهد بوسیدن به‌طور جداگانه در گونه‌های مدرن این گروه‌ها تکامل یافته است. تیم این نتیجه را از طریق استنتاج به‌عقب‌زمانی از رفتار گونه‌های امروزی به اجداد مشترکشان به‌دست آورد.
اگرچه نیاز به شواهد بیشتری است، پژوهشگران گفتند که بوسیدن ممکن است از عادتی که مادر قبل از خوراکی جویده و غذا را به نوزاد منتقل می‌کرد، تکامل یافته باشد. این رفتار عملی به اشتراک‌گذاری غذا می‌تواند به شکلی بازتخصیص یافته و به آنچه امروز به عنوان بوسیدن می‌شناسیم، تبدیل شده باشد.
چگونه این با تحقیقات پیشین درباره بوسیدن مطابقت دارد
یافته‌ای که نئاندرتال‌ها نه تنها یکدیگر را بوسیده‌اند بلکه انسان‌های مدرن را نیز بوسیده‌اند، برای انسان‌شناسان خبر تازه‌ای نیست.
«مطمئن نیستم که این مطالعهٔ جدید به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای به دانش ما دربارهٔ این رفتار در نئاندرتال‌ها اضافه کند»، اپریل ناول، باستان‌شناس دورهٔ پتلیستیک و استاد انسان‌شناسی در دانشگاه ویکتوریا در بریتیش کلمبیا که در این مطالعه مشارکت نداشته، به لایو ساینس در ایمیل خبر داد.
اما این مطالعه جدید با یافته‌های پیشین نیز هم‌راستا است. ناول اشاره کرد که «شواهد جالب» در سال ۲۰۱۷ به دست آمد، زمانی که گروه دیگری از پژوهشگران میکروب‌های محفوظ در پلاک دندانی نئاندرتالی که ۴۸٬۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرد، با میکروب‌های موجود در دهان انسان‌های مدرن مقایسه کردند. تیم به این نتیجه رسید که نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس ممکن است یکدیگر را بوسیده باشند، اگرچه تشابه میکروبی می‌تواند بازتابی از اشتراک غذا یا آب نیز باشد، گفت ناول که در این مطالعه نقش نداشت.
علاوه بر این، ما قبلاً می‌دانیم که هومو ساپینس و نئاندرتال‌ها در یک دورهٔ ۷٬۰۰۰ ساله با هم جفت‌گیری کردند، بنابراین ممکن است در آن زمان برخی بوسیدن‌ها رخ داده باشد، به‌شرط اینکه برخی رفتارهای جفت‌گیری باستانی شبیه به رفتارهای امروز باشند.
با این حال، هنوز معلوم نیست که بوسیدن تا چه اندازه در بین خویشاوندان انسانی ما گسترش داشته است. از آنجا که بوسیدن رفتار جهانی در میان انسان‌های مدرن نیست — تنها حدود نیمی از فرهنگ‌ها این رفتار را انجام می‌دهند — ناول گفت که همان تنوع ممکن است در گذشته نیز وجود داشته باشد. اگر نئاندرتال‌ها بوسیده باشند، او افزود: «آنگاه می‌تواند رفتاری باشد که برخی جوامع نئاندرتال به آن پردازیده‌اند در حالی که دیگران نه.»
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که چرا بوسیدن در میان این همه گونه ادامه دارد، به‌ویژه در مواجهه با معایب احتمالی مانند گسترش بیماری‌ها. یک ایده این است که بوسیدن به افراد کمک می‌کند موفقیت تولیدی‌شان را افزایش دهند. برای مثال، بوسیدن یک شریک احتمالی می‌تواند به افراد کمک کند کیفیت شریک را از طریق نشانه‌های شیمیایی ظریف ارزیابی کنند که می‌تواند سرنخ‌هایی دربارهٔ سلامت کلی فرد، سازگاری ژنتیکی، سیستم ایمنی و ترکیب میکروبیوم دهانی‌اش ارائه دهد، پژوهشگران در این مطالعه نوشتند. پژوهشگران همچنین پیشنهاد کرده‌اند که بوسیدن پیوندهای اجتماعی را تقویت می‌کند و ممکن است حتی به ایمنی نیز کمک کند با اجازهٔ تبادل میکروب‌ها.
آزمون نئاندرتال: چقدر دربارهٔ نزدیک‌ترین خویشاوندانمان می‌دانید؟
کلارسا برینکات نویسنده آزاد است که در زمینه تحقیق‌های بهداشتی و پزشکی تخصص دارد. پس از دریافت مدارک کارشناسی ارشد شیمی، دری یافت که ترجیح می‌دهد دربارهٔ علم بنویسد تا خود آن را انجام دهد. او در یک دوره به عنوان ویراستار مقالات شیمیایی، مهارت‌های ویرایش علمی را یافت و سپس به عنوان نویسنده پزشکی در یک شرکت بهداشت و درمان مشغول شد. نوشتن برای پزشکان و متخصصان مزایای خود را دارد، اما کلارسا می‌خواست پیام خود را به مخاطبان گسترده‌تری برساند؛ مسیری که به‌طور طبیعی او را به نویسندگی آزاد در حوزه سلامت و علم کشاند. آثار او همچنین در Medscape، HealthCentral و Medical News Today منتشر شده است.