دانشمندان سرانجام کشف کردند چرا پرندگان هر صبح به یکدیگر فریاد می‌زنند
اگر تا به حال با یک دسته پر سر و صدای پرندگان که هنگام سحر بیداریتان می‌کردند، بیدار شده‌اید، تنها نیستید که درباره این همه سر و صدا سؤال کنید. هر صبح، پیش از این که خورشید به‌تمام درآید و بسیار پیش از این‌که اکثر افراد آماده شوند تا روز را آغاز کنند، پرندگان فضا را با صدای شاد و پر سر و صدا پر می‌کنند. شاید این صداها به‌نظر آشوب‌آمیز بیایند، اما پژوهشگران می‌گویند هدف واضحی پشت این شلوغی اوایل صبح وجود دارد و ریشه در علمی شگفت‌انگیز دارد.
علم پشت آواز سحر
تصویر از Getty Images/Sander Meertins
پژوهشگرانی که به بررسی پرندگان زبرا فینچ پرداخته‌اند، متوجه شدند که پرندگان پس از اولین تابش نور، پرشورترین آوازها را می‌خوانند. صدای سحرآمیز آن‌ها ناشی از جریان انرژی انباشت‌شده‌ای است که در طول شب جمع می‌شود. در ساعات تاریک، میل به آواز خواندن در داخل پرنده‌ها شکل می‌گیرد و منتظر رها شدن می‌ماند. وقتی سحر می‌رسد، این تنش در یک انفجار صوتی شکسته می‌شود. هرچه شب طولانی‌تر باشد، آواز قوی‌تر می‌شود.
این «اثر بازگشت» ریشهٔ بیولوژیکی دارد. نور ملاتونین را که هورمون تنظیم‌کنندهٔ خواب و فعالیت است، کاهش می‌دهد. همان‌طور که ملاتونین پیش از طلوع خورشید به‌کم کم پایین می‌آید، بدن برای روز پیش رو آماده می‌شود. وقتی نور ظاهر می‌شود، پرندگان برای حرکت و آواز خواندن آماده‌اند. آواز خواندن برای آن‌ها راهی برای کشش پس از ساعت‌ها سکوت است.
چرا این سر و صدا این‌چنین شدید است
در آزمایشی دیگر، دانشمندان نور صبحگاهی را برای پرندگان زبرا فینچ به تعویق انداختند. وقتی سرانجام نور را روشن کردند، پرندگان بلندتر و طولانی‌تر از حالت عادی آواز خواندند. شب‌های کوتاه‌تر منجر به اجراهای ضعیف‌تر شد. این مطالعه نشان داد که سرود سحر پس از یک ریتم واضح از تجمع و رهایی صدا دنبال می‌شود. تاریکی انتظار را تقویت می‌کند و طلوع خورشید بیان را به ارمغان می‌آورد.
آواز خواندن در سحر علاوه بر این، به‌عنوان تمرین صوتی عمل می‌کند. پرندگان در طول استراحت کمی از دقت خود می‌گذارند و این آوازهای اولیه به آن‌ها کمک می‌کند تا کنترل را بازپس گیرند. این گرم‌کردن برای مقابله با چالش‌های روزانه است. ملودی‌های اولیه همچنین نقش سیگنال‌های اجتماعی را ایفا می‌کنند؛ آن‌ها به همسران احتمالی می‌گویند: «من قوی و آماده‌ام» و به رقبای خود می‌فهمانند که قلمرو اشغال شده است.
بازنگری نظریه‌های قدیمی
به‌مدت سال‌ها، بسیاری معتقد بودند که پرندگان زودتر آواز می‌خوانند چون صدا در هوای خنک و آرام صبح بهتر منتقل می‌شود. اما پژوهش‌های آزمایشگاه اورنیتولوژی کورنل و پروژه Dhvani در هند این نظریه را به چالش کشیدند.
دانشمندان ضبط‌های ۶۹ گونهٔ پرنده را در جنگل بارانی غربی گاتس بررسی کردند و دریافتند که شرایط بهتر صوتی نمی‌تواند توضیح سرود سحر باشد. در عوض، آوازهای اولیه به ارتباط، مانند دفاع از قلمرو و هماهنگی جستجوی غذا پس از سکوت شب، مرتبط به نظر می‌رسید.
برخی گونه‌ها، به‌ویژه آنهایی که قلمروطلب یا همه‌چیزخوار هستند، از ساعات اولیه برای نشان دادن حضور خود یا برنامه‌ریزی برای جستجوی گروهی استفاده می‌کردند. پس از یک شب ساکن، آن‌ها با صداهایی که جایگاه و هدفشان را دوباره تأیید می‌کرد، ارتباط برقرار می‌کردند. به‌عبارت دیگر، این نسخهٔ آن‌ها برای تأیید حضور پیش از آغاز روز است.
ترکیب کامل زمان‌بندی و غریزه
تصویر از iStockphoto/Jonas Rönnbro
تمامی پژوهش‌ها به یک نتیجه‌اند: پرندگان در سحر آواز می‌خوانند زیرا ساعت‌های داخلی بدن آن‌ها و محیط به‌صورت همزمان هماهنگ می‌شوند. هورمون‌ها بدن را آماده می‌کنند در حالی که نور آن‌ها را به اقدام ترغیب می‌نماید. ترکیب انرژی انباشت‌شده، هوشیاری و غریزهٔ اجتماعی، سرود صبحگاهی را می‌سازد که در حیاط‌ها و جنگل‌ها به‌طور یکسان طنین‌انداز می‌شود.
وقتی یک سرخ‌سینه یا گنجشک تک‌نوازی طلوع خورشید خود را آغاز می‌کند، این صرفاً سر و صدای تصادفی نیست؛ بلکه ترکیبی از زیست‌شناسی، هماهنگی و بیانی روزانه است که نشان می‌دهد روز آغاز شده، چه آماده باشید چه نه.