دانشمندان ساختار عظیم و بی‌سابقه‌ای را در عمق زیر برمودا کشف کردند که هیچ‌چیز مشابه آن بر روی زمین ندارد!

دانشمندان ساختار عظیم و مرموزی را در عمق زیر برمودا کشف کردند که تمام انتظارات را زیر پا گذاشت.

امیلی کارتر

برمودا، اغلب به‌معنی رمز و راز و افسانه‌ها مرتبط است، به‌تازگی یک معمای ژئولوژیکی را آشکار کرده که ممکن است نحوه‌ی نگاه ما به تاریخ جزیره را دگرگون کند. مطالعه‌ای تازه منتشر شده در Geophysical Research Letters، ساختار عظیم به‌ضخامت ۱۲٫۴ مایل را در عمق زیر پوسته اقیانوسی نشان می‌دهد. این کشف غیرمنتظره، درک ما از شکل‌گیری برمودا را به چالش می‌کشد و می‌تواند موقعیت غیرمعمول این جزیره در اقیانوس اطلس را توضیح دهد.

پدیده ژئولوژیکی عجیب زیر برمودا

ویژگی‌های ژئولوژیکی منحصربه‌فرد برمودا مدت‌ها دانشمندان را به خود جذب کرده‌اند، اما یک پیشرفت اخیر یک معمای کاملاً نوین را معرفی کرده است. در زیر جزیره لایه‌ای عظیم به‌ضخامت ۱۲٫۴ مایل از سنگ قرار دارد—که مشابه هیچ‌چیزی در سایر نقاط زمین نیست. با بهره‌گیری از تصویربرداری لرزه‌ای پیشرفته، پژوهشگران از Carnegie Science و دانشگاه ییل این ساختار مخفی را که زیر پوسته اقیانوسی و درون صفحه تکتونیکی که برمودا بر آن قرار دارد، کشف کردند. همان‌طور که نویسندهٔ اصلی این مطالعه، ویلیام فریزر، لرزه‌نگار در Carnegie Science، توضیح داد،

«به طور معمول، پس از لایهٔ پایین پوسته اقیانوسی، انتظار می‌رود که منتل باشد؛ اما در برمودا، یک لایهٔ دیگر وجود دارد که زیر پوسته رفته و درون صفحه تکتونیکی که برمودا بر آن قرار دارد، جای گرفته است.»

این کشف سؤال‌هایی دربارهٔ تاریخچه ژئولوژیکی جزیره و فرآیندهایی که منجر به شکل‌گیری این لایهٔ سنگی عمیق شد، برانگیخته می‌کند. دلالت‌های این دستاورد برای درک ما از تکتونیک زمین عمیق است، زیرا چنین لایه‌های ضخیم و چگال تا به‌حال در زمینه‌های مشابه در هیچ‌جایی مشاهده نشده‌اند.

پدیدهٔ بالا آمدگی اقیانوسی برمودا: معمایی کهن

موقعیت برمودا به عنوان یک برآمدگی اقیانوسی—جایی که کف اقیانوس نسبت به اطراف آن به‌طور غیرعادی بالا است—سال‌ها محققان را به‌حیرت آورده است. معمولاً برآمدگی‌های اقیانوسی با فعالیت‌های آتشفشانی مرتبط هستند، اما آخرین فوران آتشفشانی برمودا بیش از ۳۱ میلیون سال پیش رخ داده است. بنابراین سؤال این است که چرا این برآمدگی بدون هر‌گونه فعالیت آتش‌فشانی ادامه می‌یابد؟

لایهٔ سنگی تازه‌کشف‌شده می‌تواند پاسخی باشد. پژوهشگران بر این باورند که این لایهٔ ضخیم سنگی، بقایای فعالیت‌های آتشفشانی گذشته، ممکن است دلیل این باشد که برآمدگی اقیانوسی برمودا علیرغم عدم وجود فوران‌های فعال، همچنان بالا نگه داشته می‌شود.

«هنوز این ماده‌ای وجود دارد که از دوران فعالیت‌های آتشفشانی زیر برمودا باقی مانده است و به‌نظر می‌رسد که به‌عنوان یک ناحیهٔ برجستگی بالا در اقیانوس اطلس، آن را نگه می‌دارد»، گفت سارا مازا، ژئولوژیست در کالج اسمیت، ماساچوست.

این ماده می‌تواند به تقویت این برآمدگی کمک کند و در اصل مانع فرونشست آن در طول میلیون‌ها سال شود.

این نتیجه، که در Geophysical Research Letters منتشر شد، همچنین نشان می‌دهد که تاریخچهٔ ژئولوژیکی برمودا با سایر جزایر آتشفشانی، مانند آن‌هایی که در اقیانوس آرام یا هندی قرار دارند، تفاوت قابل‌توجهی دارد. برخلاف این جزایر، گذشتهٔ آتشفشانی برمودا ممکن است به ابرقارهٔ باستانی پانجه مرتبط باشد که تقریباً ۳۰۰ میلیون سال پیش به تجزیه آغاز کرد و پیچیدگی بیشتری به تاریخچهٔ جزیره افزوده است.

لایه‌ای بی‌نظیر

کشف لایهٔ سنگی ضخیم و کم‌چگال زیر برمودا، فوق‌العاده است؛ نه تنها به‌دلیل اندازه‌اش بلکه به‌دلیل ترکیب نامعمولش. به‌نظر می‌رسد این لایه در طی میلیون‌ها سال کاملاً حفظ شده است، علیرغم جدا شدن جزیره از نقاط داغ آتشفشانی فعال. دانشمندان معتقدند که این سنگ بقای ای از فعالیت آتشفشانی باستانی است که در زمانیکه جزیره بخشی از یک منطقۀ گسترده‌تر بود، شکل گرفته است.

«این واقعیت که ما در منطقه‌ای قرار داریم که پیش از این قلب آخرین ابرقاره بوده است، به نظر من بخشی از داستانی است که چرا این مورد منحصربه‌فرد است»، گفت سارا مازا.

این کشف اهمیت مطالعه مناطقی مانند برمودا را برای درک تحولات ژئولوژیکی زمین نشان می‌دهد.

سنگ زیر برمودا در ترکیب خود متمایز است — کمتر چگال نسبت به مادهٔ اطراف — که نشان می‌دهد ممکن است منبع آن منتل بوده و احتمالاً در طول رویدادهای آتشفشانی قدیمی به‌سوی سطح رانده شده باشد. همان‌طور که دانشمندان به بررسی این منطقه ادامه می‌دهند، این لایه می‌تواند سرنخ‌هایی نه تنها دربارهٔ گذشتهٔ برمودا بلکه دربارهٔ نیروهایی که در زمان تجزیه پانجه بخش عمده‌ای از سطح زمین را شکل دادند، فراهم کند.

اهمیت ژئولوژیکی گذشتهٔ برمودا

تاریخچهٔ ژئولوژیکی برمودا منحصربه‌فرد است و توسط موقعیت جزیره در مرکز آن‌چه که پیشتر ابرقارهٔ پانجه بود، شکل گرفته است. لاواهای غنی از کربن که در برمودا یافت می‌شوند، نشان می‌دهند که فعالیت آتشفشانی این جزیره از عمق منتل سرچشمه می‌گیرد؛ که در تضاد واضحی با منابع معمول جزایر آتشفشانی در اقیانوس‌های آرام و هندی قرار دارد. این مادهٔ عمیق منتل می‌تواند توضیح دهد که چرا تاریخچهٔ آتشفشانی برمودا آن‌قدر متفاوت از سایر جزایر از این نوع است.

وجود این لاواهای غنی از کربن، ریشه‌های باستانی جزیره را بیان می‌کند که به زمانی بازمی‌گردد که قاره‌های زمین به‌صورت متفاوتی در جای خود قرار گرفته بودند.

«درک مکانی مانند برمودا که یک نقطهٔ افراطی است، برای درک مکان‌های کمتر افراطی مهم است»، گفت فریزر.

او تأکید می‌کند که مطالعه این مکان‌های افراطی به درک بهتر فرآیندهای ژئولوژیکی معمولی که امروز بر روی زمین اتفاق می‌افتند، کمک می‌کند. برمودا، با بقایای آتشفشانی باستانی‌اش، کلیدی برای بازگشایی این فرآیندهای گستردهٔ سیاره‌ای ارائه می‌دهد.