دانشمندان خزه را به مدت ۹ ماه بر بیرون ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) قرار دادند — سپس رشد آن را روی زمین ادامه دادند
نوشته توسط ماسون واکلی
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که یک گونه خزه برای نه ماه بر روی بیرون ایستگاه فضایی بین‌المللی زنده ماند — و ۸۰٪ نمونه‌ها پس از بازگشت به زمین، توانستند دوباره تکثیر شوند.
این کشف، درک ما از چگونگی بقا گونه‌های گیاهی در شرایط شدید را ارتقا می‌دهد؛ پژوهشگران در یافته‌های خود که روز پنج‌شنبه (۲۰ نوامبر) در نشریه iScience منتشر شد، نوشتند.
خزه در برخی از شدیدترین محیط‌های زمین، از قله‌های سرد هیمالیا تا شن‌های خشک و سوزان دره مرگ، به خوبی رشد می‌کند. مقاومت خزه در برابر شرایط نامطلوب، آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای بقا در محیط سخت فضا تبدیل می‌کند؛ جایی که نوسانات شدید دما، جاذبه متفاوت و تابش‌های پرتوشنایی بالا، موجودات زنده را به حداکثر حدود خود می‌رسانند.
قبار خزه توانستند سفر طولانی به فضا را پشت سر بگذارند، پژوهشگران افشا کردند. این قبارها نه ماه را بر روی بیرون ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) سپری کردند و پس از بازگشت به سیاره‌مان، بیش از ۸۰٪ آنها توانستند هنگام بازگشت به زمین، دوباره تکثیر شوند.
این کشف، درک ما از چگونگی بقا گونه‌های گیاهی در شرایط شدید را ارتقا می‌دهد؛ پژوهشگران در یافته‌های خود که روز پنج‌شنبه (۲۰ نوامبر) در نشریه iScience منتشر شد، نوشتند.
در ابتدا، پژوهشگران سه نوع سلول از P. patens را که در مراحل مختلف چرخه تولید مثل خزه هستند، آزمایش کردند. آنها دریافتند که اسپوروفیت‌ها — ساختارهای سلولی که قبارها را در بر می‌گیرند — بیشترین تحمل استرس را هنگام مواجهه با نور فرابنفش (UV)، سرما و حرارت نشان دادند.
نمونه‌های اسپوروفیت سپس بیرون ایستگاه فضایی (ISS) در یک پایگاه معرض مخصوص که به ماژول کیبو ژاپن متصل بود، قرار داده شدند؛ این نمونه‌ها حدود نه ماه در سال ۲۰۲۲ در این محیط نگهداری شدند. پس از این مدت، نمونه‌ها به زمین بازگردانده شدند.
«به طور شگفت‌آور، بیش از ۸۰٪ قبارها زنده ماندند و بسیاری به‌طور طبیعی جوانه زدند»، سرپرست تحقیق، Tomomichi Fujita، استاد زیست‌شناسی گیاهی در دانشگاه هوکایدو، ژاپن، در ایمیلی به Live Science گفت. بر پایه این تحقیق، فوجیتا و تیمش مدلی توسعه دادند که نشان می‌دهد قبار خزه می‌توانند تا ۵٬۶۰۰ روز (حدود ۱۵ سال) در فضا بقا داشته باشند.
پس از بازگشت به زمین، تیم دریافت که اکثر شرایط — از جمله خلأ فضا، میکروگرانش و نوسانات شدید دما — تأثیر محدودی بر قبار خزه داشته‌اند. با این حال، نمونه‌هایی که در معرض نور، به‌ویژه طول‌موج‌های پرانرژی نور فرابنفش، قرار گرفتند، نتایج ضعیف‌تری داشتند. سطح رنگدانه‌های مورد استفاده خزه برای فتوسنتز، مانند کلروفیل a، به‌سبب تخریب ناشی از نور به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت که رشد بعدی خزه را تحت‌سوء‌استفاده قرار داد.
اگرچه برخی نمونه‌های خزه تحت تأثیر شرایط فضای بیرونی آسیب دیدند، P. patens همچنان نسبت به سایر گونه‌های گیاهی که پیشتر تحت شرایط مشابه آزمایش شده‌اند، عملکرد بسیار بهتری داشت. فوجیتا بر این باور است که پوستهٔ اسفنجی محافظ دور قبار می‌تواند در مقابل نور فرابنفش و خشکی اثر محافظتی داشته باشد.