معبرهای مخفی حیاتوحش آمازون: مسیرهای شگفتانگیزی که به بقا آنها کمک میکنند
حیوانات آمازون با چالشهای فزاینده تجزیهپذیری زیستگاه سازگار میشوند و مسیرهای غیرمنتظرهای مییابند که به آنها در پیمایش جنگل شبانه کمک میکند.

معبر مخفی بالای آمازون: مسیر ایمنی غیرمنتظره برای حیاتوحش
تصور کنید یک آهوی آمازونی که بر روی پلی مرتفع، 80 فوت (حدود ۲۴ متر) بالای سطح زمین جنگل عبور میکند، یا یک خارپشت که بهراحتی از میان درختان میلغزد. این صحنه، که ممکن است غیرقابل تصور بهنظر برسد، هر روز در مسیر عبوری تاجدرختی کنسرواتوار آمازون برای مطالعات گرمسیری (ACTS) نزدیک ایکویطوس، پرو اتفاق میافتد. این سازه که برای بازدیدکنندگان انسانی ساخته شده تا تنوع زیستی غنی جنگل بارانی را مشاهده کنند، بهطور غیرقصدی به یک خط حیات برای انواع گونههای پستاندار تبدیل شده است.
با استفاده از دوربینهای تلهنشینی پیشرفته، پژوهشگران بهمدت سه هفته فیلمبرداری کردند تا حرکت شبانه حیوانات درختی را پیگیری کنند. نتایج هم شگفتانگیز و هم فاشکننده بود. گونههایی همچون آهوی دوانگشت، خارپشت دمبلند، اوپوسوم پشمی و حتی میمون ساکی، مستند شدند که از سکوهای معلق بهعنوان مسیر ایمنی برای عبور از جنگل تجزیهشده استفاده میکردند. این حیوانات که معمولاً بهدلیل خطرات سطح زمین جنگل از آن صرفنظر میکردند، اکنون از این پلهای ساختهشده توسط انسان بهره میبرند و آنها را بهعنوان معابر طبیعی برای گشتوگذار شبانه میپذیرند.
این پژوهش که در نشریهٔ زیستشناسی و حفاظت نوتروپیکال منتشر شده است، نقش حیاتی این سازههای مرتفع را در حفاظت از حیاتوحش در اکوسیستمهای بهتدریج تجزیهشده برجسته میکند. اینکه این گونهها از زیرساختهای انسانی بهره میبرند، نشان میدهد که چالشهای زیستمحیطی میتوانند گاهی باعث پیدایش راهحلهای شگفتانگیز شوند.

راههای عبوری تاجدرختی: پلی میان جنگلهای تجزیهشده
با ادامهٔ قطعوپیکربندی جنگلها و توسعهٔ انسانی در آمازون، این جنگل بهطور فزایندهای تجزیه میشود و قطعاتی جداگانه از زیستگاه باقی میگذارد که برای حیاتوحش عبور از آنها دشوارتر است. برای پستاندارانی که به درختان وابستهاند، عبور بین این قطعات میتواند کار مأیبی باشد. جادهها، بازهها و سایر اختلالات مانعهای خطرناکی ایجاد میکنند، بهویژه برای گونههایی که بیشتر زمان خود را در تاجدرختی سپری میکنند.
در این چارچوب، استفاده از پلهای مرتفعی همچون مسیر عبوری تاجدرختی ACTS صرفاً یک کنجکاوی نیست بلکه یک استراتژی اساسی بقا محسوب میشود. این سازه درختان را بههم متصل میکند و به حیوانات امکان میدهد خطرهای عبور از سطح زمین را کنار بگذارند. دوربینها نشان دادند که بیشتر عبورها بین ساعت ۱۹ تا ۲۱ شب، اندکی پس از غروب خورشید، رخ میدهد؛ دورهای که بسیاری از گونههای شبزی در آن بیشترین فعالیت را دارند. این یافتهها میگویند که مسیرهای مرتفع هم بهعنوان پناهگاهی زمانی و هم فیزیکی در برابر خطرات نهفته در سطح زمین عمل میکند.
نکته مهمی که این مطالعه به آن اشاره میکند این است که سطوح میانی تاجدرختی بهویژه مورد استفاده قرار میگیرند و ترافیک حیوانات در ارتفاعات ۷۰ تا ۹۰ فوت (حدود ۲۱ تا ۲۷ متر) به اوج میرسد. این مشاهده برای تلاشهای حفاظتی ارزشمند است، چرا که نشان میدهد پلهایی که برای اتصال درختان تاجدرختی در ارتفاعهای مشابه طراحی میشوند، احتمال بیشتری برای استفاده توسط حیاتوحش دارند. در حقیقت، مطالعات پیشین نشان دادهاند که نرخ عبور در پلهای تاجدرختی میتواند بهمراتب بالاتر از سطح زمین باشد؛ این نکته بر اهمیت بالابردن مسیرهای عبوری حیاتوحش برای تضمین مؤثر بودن آنها تأکید دارد.
تعادل ظریف: طراحی پلهای مؤثر برای حیاتوحش
موفقیت مسیر عبوری تاجدرختی ACTS بهعنوان یک گذر امن برای حیاتوحش، درسهای مهمی برای طراحی پلهای آینده ارائه میدهد. مسئله تنها ساختن یک سازه نیست، بلکه اطمینان از این است که این سازه بخشهای مناسب زیستگاه را بههم متصل میکند و در ارتفاعی قرار دارد که حیوانات بتوانند از آن استفاده کنند. این پژوهش بر اهمیت افزودن اتصالات متعدد و تأمین پوشش کافی شاخوبرگ برای جذابتر کردن این پلها برای حیاتوحش تأکید میکند.
بهعلاوه، نتایج این مطالعه بر اهمیت در نظر گرفتن میکروکلیمانهای محلی هنگام طراحی چنین پلهایی تأکید میکند. سطوح بالاتر تاجدرختی هوای گرمتری و باد کمی قویتری داشتند، در حالی که سطوح پایینتر هوای خنکتر و رطوبت بالاتری داشتند. این تفاوتهای محیطی ظریف رفتار حیوانات را تحت تأثیر قرار میدهند، به پژوهشگران امکان میدهد مکانگذاری پلها را برای بهینهسازی استفاده تنظیم کنند. با ادغام این عوامل در طراحی پلها، حفاظتگران میتوانند احتمال موفقیت پروژههای مشابه در آینده را افزایش دهند.