صخرههای بهطور عجیبی سفید شده بر روی مریخ نشان میدهند که این سیاره سرخ زمانی یک واحه گرمسیری بوده است
صخرههای سفیدهی رسمانند پیدا شده در سطح مریخ نشان میدهند که این سیاره سرخ زمانی محل بارشهای فراوان و شرایط گرمسیری بوده است؛ مشاهدات جدید ربات Perseverance این نکته را نشان میدهد.
مریخ زمانی شامل نواحی مرطوب بوده که بارشهای سنگین دریافت میکردند، مشابه مناطق گرمسیری زمین؛ یک مطالعه جدید بر روی سنگهای بهطور غیرعادی سفیده، این نکته را نشان میدهد.
پژوهشگران از صخرههای روشنرنگ خاصی که کاوشگر Perseverance ناسا بر سطح مریخ کشف کرده بود، شگفتزده شدند. پس از بررسی دقیق، معلوم شد این سنگها کائولینیت، نوعی رس غنی از آلومینیوم هستند؛ این نکته در مطالعهای که در ۱ دسامبر در مجله ارتباطات زمین و محیطزیست منتشر شد، گزارش شد.
در زمین، کائولینیت تقریباً همیشه تحت شرایط بسیار گرم و مرطوب، مشابه جنگلهای بارانی گرمسیری، تشکیل میشود. این رس معمولاً در سنگهایی شکل میگیرد که پس از میلیونها سال بارش منظم، تمام سایر مواد معدنی از آنها حذف شدهاند. اما مریخ امروزی بهخوبی به عنوان یک سیاره سرد و خشک شناخته میشود.
«بنابراین، هنگامی که کائولینیت را در جایی مانند مریخ میبینید که خشک، سرد و قطعاً بدون آب مایع در سطح است، نشان میدهد که زمانی آب بسیار بیشتری نسبت به امروز وجود داشته است»، آدریان بروز، دانشمند خاکشناسی در دانشگاه پرادو و نویسنده اصلی این مطالعه، در یک بیانیه گفت.
بروز و تیم او ساختار کائولینیت مریخی را که با ابزارهای مختلف در Perseverance بررسی شده بود، با نمونههای زمینی گرفتهشده از آفریقای جنوبی و سن دیگو مقایسه کردند. این سنگها بهطور چشمگیری مشابه به نظر میرسیدند، که نشان میدهد آنها بهصورت مشابهی شکل گرفتهاند.
تصاویر ماهوارهای سطح مریخ به نظر میرسد ذخایر بزرگتری از کائولینیت را در نقاط دیگری از سیاره نشان میدهند. با این حال، Perseverance و سایر روباتها هنوز آن مناطق را کاوش نکردهاند.
«تا زمانی که بتوانیم واقعاً به این برآمدگیهای بزرگ با روبات دسترسی پیدا کنیم، این سنگهای کوچک تنها شواهد میدانی ما هستند»، بریونی هورگان، دانشمند سیارهشناسی در دانشگاه پرادو و همنویسنده این مطالعه، در بیانیهای گفت.
حضور کائولینیت بر روی مریخ وزن بیشتری به این فرضیه میدهد که سیاره سرخ یک واحه مرطوب بود در دورانی از گذشتهٔ دور، اگرچه زمان دقیق و چگونگی خشک شدن آن هنوز مورد بحث است.
فرضیههای پیشرو پیشنهاد میکنند که سیاره آب خود را از دست داد بین ۳ تا ۴ میلیارد سال پیش، زمانی که میدان مغناطیسیاش تا حدی ضعیف شد که بادهای خورشیدی بتوانند جو آن را بزدایند. اما این فرآیند احتمالاً پیچیده و چندوجهی بوده است. بررسی این رسهای باستانی میتواند به دانشمندان بینش بیشتری دربارهٔ چگونگی و زمان از دست دادن آب توسط مریخ بدهد، محققان گفتند.
این میتواند سرنخهایی دربارهٔ قابلیت سکونتپذیری احتمالی مریخ نیز فراهم کند، بروز گفت، زیرا «تمام موجودات به آب نیاز دارند».