دهها هزار ردپا و مسیر شناوری دایناسورها در آمریکای جنوبی کشف شد
نوشته توسط جولیا جاکوبو
این ردپاها نشان میدهند که چه تعدادی از جانوران از طریق خط ساحلی کهن عبور میکردند.
پالئولوژیستها دهها هزار ردپا و مسیرهای دایناسور را در آمریکای جنوبی کشف کردهاند که شواهدی دربارهٔ گونههایی که از طریق خط ساحلی کهن در حال سفر بودند، ارائه میدهد.
در مجموع نزدیک به ۱۸٬۰۰۰ ردپا — شامل ۱۶٬۶۰۰ ردپا قدمی، ۱٬۳۷۸ مسیر شنا و چندین ردیابی از دم — در مسیر Carreras Pampa، خط ساحلی کهن موجود در پارک ملی توروتورو در مرکز بولیوی، شناسایی شدهاند؛ طبق مقالهای که روز چهارشنبه در ژورنال PLOS One منتشر شد.
آثار موجدار در جهت شمالغربی تا جنوبشرقی کشیده شدهاند که احتمالاً نشاندهندهٔ نحوهٔ حرکت دایناسورها و دیگر جانوران در امتداد خط ساحلی کهن است، بهگورد مقاله.
بیشتر ردپاها به ترپودها اختصاص دارند — شاخهای از دایناسورهای دوره کرتاسه که به دلیل راه رفتن دوپایانهشان مشهورند و شامل تیرنوسور رکس میشوند، بهگورد مطالعه. برخی از ردپاهای محفوظ، که تخمین زده میشود بین ۱۴۵ تا ۶۶ میلیون سال پیش ایجاد شدهاند، به پرندگان نیز نسبت داده میشوند، پژوهشگران بهاینجا اشاره کردند.
کارراس پامپا، که حدود ۸۰٬۵۷۰ فوت مربع مساحت دارد، بزرگترین مجموعه از ردپاهای محفوظ دایناسورها و بیشترین تعداد مسیرهای شناوری دایناسور در جهان را در خود دارد؛ همچنین بیشترین تعداد مسیرهای پیوسته شناوری دایناسور محفوظ را در جهان بهدست آورده است، بهگورد مقاله.
این انبوه ردپاها نشان میدهد که دایناسورها چگونه راه میرفتند، میدویدند و شنا میکردند؛ همچنین چگونه دمهایشان را میکشیدند یا در مسیرهایشان چرخشهای تند انجام میدادند، بهطبع مقاله.
مسیرهای شنا احتمالاً زمانی بهدست آمدند که ترپودها با انگشت میانی خود کف آب را خراش میدادند؛ شیارهایی که بهصورت مستقیم یا منحنی، شبیه کاما، به وجود میآیند، پژوهشگران خاطرنشان کردند.
شواهدی از بیش از ۱٬۲۷۵ مسیر ردپا جمعآوری و تحلیل شد، بهگورد مقاله.
در حالی که اکثر مکانهای دارای مسیرهای شناوری دایناسور تنها شامل ردپاهای منفرد هستند، Carreras Pampa مسیرهای شناوری نشان میدهد که بهصورت متناوب بین پای راست و چپ متناوب میشوند، بهگورد مقاله.
تنوع در شکلها و اندازههای ردپاها نیز نشان میدهد که انواع مختلفی از دایناسورها بهعنوان یک جاده پیشتاریخی، در امتداد خط ساحلی کهن سرگردان بودهاند، پژوهشگران تعیین کردند.
برخی از ردپاها دارای ردپاهایی بودند که کمتر از ۴ اینچ اندازه میداشتند، که در سوابق فسیلی رایج نیست، بهگورد مقاله. پژوهشگران فرض میکنند این ردپاها به گونهای کوچکتر از ترپودها، مانند کولوفیسیس، یا به جوانان گونههای بزرگتر نسبت داده میشوند.
دایناسورهای ترپود متوسط، مانند دیلوفوسور یا آلوسور، احتمالاً مسئول بزرگترین ردپاها هستند که بیش از ۱۲ اینچ اندازه دارند، بهگورد مقاله. ترپودهای بزرگتر، مانند تیریکس و گیگانوتوسوروس، معمولاً ردپاهایی بزرگتر از ۱۶ اینچ میسازند، پژوهشگران گفتند.
عمق ردپاها از بسیار کم تا بسیار زیاد متغیر است و پژوهشگران توانستند سرعت، گامبرداری و اندازههای سازندگان ردپا را برآورد کنند، بهگورد مقاله.
در حالی که پالئولوژیستها پیش از این از وجود گستردهٔ ردپاهای باستانی آگاه بودند، این نخستین بار است که این مکان ردپا بهطور کامل مطالعه شده است، بهگورد مقاله.
پژوهشگران ردپاها و مسیرهای شنا را با جارو کردن زبالهها از روی ردپاها و پاککردن رسوبات از مناطقی که انتظار داشتند ردپاهای بیشتری پیدا کنند، بهدقت مورد بررسی قرار دادند.
بولیوی همچنین خانه سایت ردپاهای Cal Orck’o است، بستر فسیلیای که حدود ۲۵۰ مایل بهسوی جنوب‑شرق Carreras Pampa واقع شده و حاوی تراکم بالایی از ردپاهای دایناسور میباشد.
این کشور یکی از گستردهترین و متنوعترین سوابق مکانهای ردپاهای دایناسور در جهان را دارد که دورههای تریاسیک، ژوراسیک و کرتاسه را در بر میگیرد، بهگورد مقاله.