آذرگوی آسمان مینه سوتا و ویسکانسین را روشن کرد
شامگاه چهارشنبه، ساکنان بخش‌هایی از مینه سوتا و ویسکانسین با منظره‌ای تماشایی در آسمان شب روبرو شدند: یک «آذرگوی» درخشان آسمان را شکافت.
دایان لوید، یکی از بینندگان WCCO، ویدئویی از این شهاب‌سنگ را در حوالی ساعت ۱۰:۱۵ شب بر فراز شهر سارتل در مینه سوتا ضبط کرد.
دوربین بندر دولوث در دریاچه سوپریور، واقع در حدود ۱۵۰ مایلی شمال شرقی سارتل، نیز تصویری از شهاب‌سنگی را بر فراز پل «اریال لیفت» ثبت کرد که احتمالاً همان آذرگوی بوده است.
اداره آتش‌نشانی نینا در غرب ویسکانسین نیز در شبکه‌های اجتماعی درباره این منظره شگفت‌انگیز پستی منتشر کرد.
پلیس اعلام کرد: «شب گذشته ساعت ۱۰:۱۳، در حالی که افسر برنت ویتمن در حال خروج از بخش اورژانس ThedaCare نینا بود، شهاب‌سنگی مشاهده شد که آسمان شب را روشن می‌کرد.»
به گفته انجمن شهاب‌سنگ آمریکا، روز چهارشنبه بین ساعت ۱۰ شب تا نیمه‌شب، نزدیک به ۳۶ گزارش از مشاهده آذرگوی در مینه سوتا و بیش از ۷۰ گزارش در سراسر ویسکانسین ثبت شده است.
«آذرگوی» چیست؟
این انجمن آذرگوی را «شهاب‌سنگی بسیار درخشان» توصیف می‌کند که درخشندگی آن «تقریباً به اندازه سیاره زهره در آسمان صبح یا شامگاه است. «بولید» (Bolide) نوع خاصی از آذرگوی است که در انتهای مسیر خود با یک انفجار درخشان متلاشی می‌شود و اغلب قطعات آن قابل مشاهده است.»
آدام دل روسو، کارشناس هواشناسی NEXT Weather، می‌گوید این پدیده آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید نادر نیست.
دل روسو گفت: «از آنجایی که بیشتر سطح زمین را آب پوشانده، اکثر این پدیده‌ها هرگز مشاهده نمی‌شوند. اما امروزه با افزایش تعداد دوربین‌ها، بیشتر آن‌ها را ثبت می‌کنیم.» وی افزود: «این شهاب‌سنگ‌ها درخشان‌تر می‌سوزند، زیرا تکه سنگ یا بقایای آن‌ها کمی بزرگ‌تر از بیشتر شهاب‌ها است. مانند سایر شهاب‌سنگ‌ها، آن‌ها معمولاً به طور کامل در جو می‌سوزند و هیچ اثری روی زمین باقی نمی‌گذارند.»
این انجمن می‌گوید روزانه چندین هزار شهاب‌سنگ با درخشندگی یک آذرگوی به جو زمین می‌رسند.
بسیار خب… اما اصلاً شهاب‌سنگ چیست؟
در ماه ژوئیه گذشته، WCCO با تادئوس لاکورسیه از موزه بِل در پردیس سنت پل دانشگاه مینه سوتا گفتگو کرد. او گفت که شهاب‌ها از دنباله‌دارها می‌آیند که از سنگ، غبار و یخ تشکیل شده و به دور خورشید می‌چرخند. وقتی دنباله‌دارها به خورشید نزدیک می‌شوند، گرم شده و دمی آتشین تشکیل می‌دهند.
لاکورسیه توضیح داد: «سرمنشأ اصلی شهاب‌هایی که از یک بارش شهابی می‌آیند، عموماً دنباله‌دارها هستند. موادی که در دم دنباله‌دار وجود دارد، به آن بازنمی‌گردد، بلکه در فضا رها می‌شود.»
لاکورسیه گفت برای تماشای بارش شهابی، اولین قدم این است که از نقطه مبدأ بارش روی برگردانید.
او گفت: «اگر بتوانم صورت فلکی جدی را در آسمان پیدا کنم، رویم را از آن برمی‌گردانم، زیرا شهاب‌ها از پشت سر من می‌آیند، چند ثانیه طول می‌کشد تا وارد جو شوند، چند ثانیه هم طول می‌کشد تا داغ شوند و بنابراین زمانی که ما آن‌ها را می‌بینیم، در جهت مخالف جایی که از آن آمده‌اند نگاه می‌کنیم.»
لاکورسیه همچنین توصیه می‌کند برای تماشا از مناطق دارای آلودگی نوری دور شوید و تاریک‌ترین آسمان ممکن را پیدا کنید. او همچنین پیشنهاد می‌کند که قبل از تماشا، ۲۰ دقیقه به چشمان خود فرصت دهید تا به تاریکی عادت کنند و هشدار می‌دهد که نگاه کردن به تلفن همراه یا منبع نور دیگر، نیازمند یک دوره سازگاری ۲۰ دقیقه‌ای دیگر خواهد بود.
ماریا لیسینیولی و جف واگنر در تهیه این گزارش مشارکت داشتند.