منظومه شمسی با سرعتی بسیار، بسیار بالاتر از آنچه فیزیک می‌تواند توضیح دهد، در حال حرکت است
یک کشف جدید و واضح نشان می‌دهد که ممکن است خلأهای بزرگ در درک ما از کیهان‌شناسی وجود داشته باشد.
یک مطالعه جدید با عنوان شگفت‌انگیز «شمارش‌های بیش‌پراکندگی منابع رادیویی و کشف دیپل رادیویی اضافی» یک کشف هیجان‌انگیز اعلام کرد: منظومه شمسی ما حدود سه برابر سریع‌تر از پیش‌بینی‌های قبلی در حال حرکت است. اگر تأیید شود، این واقعیت بنیادی پیامدهای مهمی برای کل کیهان‌شناسی دارد.
اکنون برای شفافیت، دربارهٔ حرکت کل منظومه شمسی به‌عنوان یک واحد در راه شیری صحبت می‌کنیم. هنگامی که خورشید و سیاراتش به دور مرکز کهکشان می‌چرخند، مسیری را می‌پیماییم که پیش‌تر دانشمندان محاسبه کرده‌اند کمی کمتر از یک‌چهارم میلیارد سال زمان می‌برد.
اما این شواهد جدید می‌تواند این بازه زمانی را به‌صورت سه‌برابر تغییر دهد.
از آنجا که ما دربارهٔ حرکت چارچوب مرجع کلی که از طریق آن جهان را می‌نگریم صحبت می‌کنیم، شاید به‌نظر برسد که این اندازه‌گیری باید آسان باشد. با این حال، مدار مورد بحث آن‌قدر کم‌سرعت و شامل تعداد زیادی جرم است که دقیقاً تعیین آن به‌طرز فوق‌العاده‌ای دشوار است. یافته‌های این تیم مستلزم مقایسهٔ خوانش‌های تلسکوپ‌های رادیویی از سامانهٔ اروپایی LOFAR (آرایهٔ فرکانس پایین) و دیگر منابع بود تا به‌دنبال «ناهمگنی» در داده‌ها بگردند.
به‌ساده‌ترین شکل، باید اثری وجود داشته باشد که در جهت حرکت، تعداد بیشتری از کهکشان‌های رادیویی دیده شوند، به‌طوری که میزان دقیقاً شناخته‌شده باشد. یعنی سطح ناهمگنی در مشاهداتشان می‌تواند جهت و سرعت حرکت را نشان دهد؛ در حالی که جهت همان‌طور که انتظار می‌رفت محاسبه شد، سرعت به‌طور چشمگیری متفاوت بود.
تمام این موارد تأثیرات مهمی بر توزیع جرم در جهان دارد، به‌ویژه بر آنچه که به‌عنوان «اصل کیهانی» شناخته می‌شود. این اصل، که نامی پرآوازه دارد، می‌گوید اگر به مقیاس‌های کافی بزرگ نگریست، جهان همگن است؛ یعنی در تمام نقاط یکسان است. این یافته‌ها به‌نظر می‌رسد این ایده را به چالش می‌کشند و به همین دلیل بنیادی‌ترین فرضیات نجوم را زیر سؤال می‌برند.
داده‌ها نتایج قبلی رادیواسترانومی در زمینهٔ کوآزارها را تأیید می‌کنند که پیش‌تر به‌دلیل کالیبراسیون ناقص تجهیزات توضیح داده می‌شدند.
پروفسور دومینیک ج. شوارز، کیهان‌شناس دانشگاه بیلفلد و هم‌نویسندهٔ این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «اگر منظومه شمسی ما واقعاً این‌چنین سریع در حال حرکت باشد، باید فرضیات بنیادین دربارهٔ ساختار بزرگ‌مقیاس جهان را به چالش بکشیم. به‌علاوه، ممکن است توزیع کهکشان‌های رادیویی کمتر همگن از آنچه ما تصور می‌کردیم باشد. در هر دو حالت، مدل‌های فعلی ما تحت آزمایش قرار می‌گیرند.»