ما نباید پژوهش در مهندسی ژئوفیزیک خورشیدی را متوقف کنیم
Bryony Worthington میگوید رسانهها نباید نگرش غربی را نسبت به استراتژیهای اقلیمی به زیان کشورهای آفریقایی پیش ببرند. بهعلاوه، نامههایی از پروفسور هیو هانت، دکتر پورتیا آداده ویلیامز و آنگلا چوری کالهوج
سرصفحهتان (۸ دسامبر) میگوید که «سخت است مخالف بودن» با فراخوانها برای ممنوع کردن پژوهش در مداخلات اقلیمی یا راهحلهای مهندسی ژئوفیزیک، با استناد به کلیشههای پرکاربرد دربارهٔ سناریوی «شوک پایان» و عدم علاقه به مشارکت بخش خصوصی در این حوزه. پیشدستوری برای شکلگیری این نظر – و ادعای نمایندگی تمام آفریقا – بهنظر میرسد اشاره کوتاهی در بیانیهٔ مشترکی باشد که اوایل امسال از وزرای محیط زیست آفریقا صادر شد.
نمیتوانم احساسی نداشته باشم که گاردین تحت تأثیر بازیبرداری قرار گرفته است. هر پیشرفت در فناوری انسانی، فریادهایی از سوی عدهای با صدای بلند برمیانگیزد که باید مرزی رسم شود که قابل عبور نباشد. این نگرانیهای مشروع معمولاً در راهروهای سازمانهای غیر دولتی غربی ریشه میدارند و به ترساندن و لودیسیم تبدیل میشوند، هدفشان متوقف کردن تحقیق علمی است.
ما این موضوع را در اصلاحات ژنتیکی کشاورزی مشاهده کردیم؛ این مسأله همیشه در جبههٔ مخالفان هستهای حضور داشته و دوباره بازگشته است – شرطبندی بر علیه توانایی انسانی در مواجهه با تأثیرات فزایندهٔ اقلیمی. بسیاری از افراد میخواهند خطرات اقلیمی را کاهش دهند و دامنهٔ اقدامهای قابلپذیری که میتوان برای جلوگیری از رنج بهکار گرفت، خوشبختانه در حال گسترش است. این مسئله بهویژه در حالی مهم است که اثرات اقلیمی بسیار سریعتر از پیشبینیها در حال تشدید است. اما ارزیابی ایدههای جدید نیازمند پژوهش بیشتری است – بهصورت مسئولانه و شفاف.
در مقایسه با آزمایش بیپروایی که بشریت با جو انجام میدهد، بررسی امکان افزایش بازتابندگی سیاره (که در حال حاضر در حال تیره شدن است و خطرات اقلیمی را حتی بیشتر میافزاید) کاری کوچک، موقت و قابل برگشت است که میتواند نتایج بسیار مفیدی به همراه داشته باشد.
زمان نشان داده است که کمپینهای «ممنوعیت علم» قبلی بیفکرانه بودهاند و به ضرر کشورهایی که بیشترین در معرض خطرات محیطی هستند، منجر شدهاند. اقدام اخلاقاً صحیح برای روزنامههایی همچون گاردین، ارتقای آگاهی بهصورت عینی و اجازه دادن به تحقیق علمی برای کمک به ما در خروج از این وضعیت است.
Bryony Worthington
نویسندهٔ اصلی، قانون تغییر اقلیم
سرصفحهتان اصل «اصل احتیاط» را ترویج میکند – بهتر است کاری انجام نشود تا فناوری پرخطری تحت کنترل دونالد ترامپ قرار گیرد. هیچکس مهندسی ژئوفیزیک خورشیدی را بهعنوان راهحل گرمایش جهانی ترویج نمیکند. این یک راهحل موقت است که ممکن است تنها استراتژی ما شود اگر نتوانیم انتشار CO2 را کاهش دهیم. ما در مسیر خطرناک «صفر خالص» پیش رفتهایم، جایی که وعده داده میشود فناوریهای آزمایشنشده میتوانند انتشار ما را جبران کنند تا بتوانیم به فعالیتهای معمول ادامه دهیم. برای ایجاد تغییر، این طرحهای حذف دیاکسید کربن باید حدود ۳۰ میلیارد تن CO2 در سال جذب کنند.
یک نوع مهندسی ژئوفیزیک خورشیدی این است که ذرات را به اتمسفر بالایی پاشیده تا نور خورشید را از زمین بازتاب دهد – اصلاح تابش خورشیدی (SRM). سرد شدن ۱°C میتواند با پاشش ۱۰ میلیون تن ماده حاصل شود. استراتژیهای دیگری نیز وجود دارد، از جمله پاشش آب دریا برای افزایش بازتابپذیری ابرها. همه این ایدهها موضوع پژوهش جدی در دانشگاههای سراسر جهان هستند که ملاحظات اخلاقی و حکمرانی را بهشدت در نظر میگیرند.
مهندسی ژئوفیزیک خورشیدی انتشار گازهای گلخانهای را کاهش نمیدهد – هیچ پیشنهادی برای این کار وجود ندارد. واضح است که سرعتی که ما در حال کاهش انتشار و توسعه روشهای حذف CO2 هستیم، کافی نیست. متأسفانه SRM به یک ضرورت تبدیل شده است. ما نمیتوانیم ریسک عدم اقدام را تحمل کنیم.
پروفسور هیو هانت
معاون مدیر، مرکز تعمیرات اقلیمی، دانشگاه کمبریج
ما از سرصفحهتان دربارهٔ دیدگاه ادعایی آفریقایی نسبت به مهندسی ژئوفیزیک خورشیدی ناراحت شدیم. این دیدگاه نشاندهندهٔ گفتمانی است که در حاشیهٔ نشست محیطزیست سازمان ملل در نایروبی صورت گرفت، نبود.
نخست، دیدگاه منتشرشده استقرار اصلاح تابش خورشیدی (SRM) را با پژوهش اشتباه میگیرد. بحث فعلی دربارهٔ پذیرش یا رد SRM بهعنوان یک راهحل نیست؛ بلکه دربارهٔ کسب دانش بیشتر و گسترش گفتوگوی آگاهانهای است که میتواند ما را برای انتخابهای دشواری که پیش روست، بهتر آماده کند.
مسئلهٔ مهندسی ژئوفیزیک بهتدریج مهمتر میشود، زیرا ذینفعان بهدنبال راهحلهایی برای سناریوهای بدترین حالت ممکن هستند، در حالی که اقدامات ناکافی و اثرات رو به افزایش وجود دارد. ما باید اطمینان حاصل کنیم که تمام ذینفعان صندلی برابر در میز دارند.
آفریقا و دیگر ذینفعان حق دارند به این اطلاعات دسترسی پیدا کنند تا تصمیمات آگاهانهای برای خود بگیرند. استقرار بهدرستی نگرانیهای عمیقی را برانگیخته میکند. اما قطع هرگونه پژوهش و گفتوگو – بستن فضاهایی که میتوانیم علم را بررسی کنیم، ریسکها را به بحث بگذاریم و تصمیمات آیندهٔ عینی را شکل دهیم – توانمندی را کاهش داده و آسیبپذیری را افزایش میدهد.
توصیف همگن سرصفحهتان از قارهٔ آفریقا، همراه با این عدم درک بنیادی از موضوع جاری، این مشکل را بهخوبی نشان میدهد و مجموعهٔ گستردهای از دیدگاههای آفریقایی که وجود دارند را سرکوب میکند. این امر نهچندان بیضرر است و بخشی از روایت گستردهتری است که بهطور مستمر کارشناسان علمی و شبکههای پژوهشی در این قاره را از مباحث جهانی کنار میگذارد.
آفریقا کمترین سهم را در بحران اقلیمی داشته و بیشترین خطر را خواهد دید. پژوهشگران افریقایی هماکنون دانش قابلتوجهی در زمینه تغییرات اقلیمی ارائه میکنند. ما نمیتوانیم تصمیمگیری دربارهٔ آیندهٔ مشترکمان را بدون مشارکت آنها انجام دهیم. گفتمان دقیقتر و محترمانهتر باید با ارتقاء این صداهای متنوع آغاز شود، نه با ادغام آنها.
دکتر پورتیا آداده ویلیامز
پژوهشگر ارشد، شورای تحقیقات علمی و صنعتی، غنا
آنگلا چوری کالهوج
معاون رئیس اجرایی، Impact، صندوق دفاع از محیط زیست، ایالات متحده
آیا نظری دربارهٔ هر چیزی که امروز در گاردین خواندهاید دارید؟ لطفاً از طریق ایمیل نامهتان را برای ما بفرستید و برای انتشار در بخش نامهها ما در نظر گرفته خواهد شد.