اموری که درستی محتوای سخن و آثار را تضمین کند

آنچه می تواند درستی محتوای سخن و آثار را تضمین کند، اموری از این قبیل است:

۱- فکر بسیار و تأمل کافی پیرامون موضوع مورد نظر

۲ – پرس و جو از صاحبنظران و کاوش بیشتر درباره  مطلب

۳- شناخت منابع متقن و مدارک معتبر و تتبع در آنها

۴- داشتن انگیزه  کشف حقیقت، نه به کرسی نشاندن حرف و نظر خود

۵- تأمل در حرفها و آثار مخالفان و صاحبان آرای دیگر

۶- دقت در فهم و برداشت و نقل از منابع طبعاً شناخت درستی محتوا در هر زمینهای و تشخیص صخت و سقم آن، با کارشناسان و خبرگان آن موضوع است و رجوع به اهل نظر در هر موضوعی، سلامت محتوایی آثار را بیشتر تضمین می کند.

از نظر قواعد هم، با آشنایی با دستور زبان، چنان بنویسد که کسی نتواند اشکال دستوری از بگیرد. نسبت به رعایت علایم نگارشی هم دقیق باشد؛ مثلا در جمله  سؤالی، اگر علامت سؤال نگذارد، خواننده آن را به صورت غیر سؤالی خواهد خواند و درک و فهم عوضی پیدا خواهد کرد. از جهت املای کلمات هم درست نویسی شرط اصلی است. غلط املایی، گاهی مفهوم را عوض میکند؛ مثلاً خاستن و خواستن، دو معنا دارد و هر کدام در موردی نوشته می شود که اگر غلط نوشته شود معنی عوض می شود، یا عملی و املی، مراعات و مراعات، مغلوب و مقلوب و امثال اینها. درست نویسی، تأثیر روی درست فهمیدن و درست خواندن دارد.

درست فهمیدن، تأثیر روی صحیح خواندن می گذارد.