توضیحی کامل درموردنشان بیان گویش « »
متوجه وجود سفسطه در آن شدیم. (درست) مثال بالا درست است چون نشان درنگ جزو جمله اصلی به کار رفته و با حذف دوکمان و مطلب داخل آن باز در همانجا باقی میماند: هنگامی که این نظریه را در فصلهای پیش مورد بحث قراردادیم، متوجه وجود سفسطه در آن شدیم. هرگاه نشانهای مربوط به مطلب داخل دوکمان باشد. در داخل آن قرار میگیرد ولی اگر نشانه مربوط به جمله اصلی باشد. در خارج آن واقع می شود: برخی از جوانان معتقدند که بدون کمک دیگران هرگز نمی توانند پیروزیهای چشمگیری به دست آورند (فکر می کنید این نظریه صحیح باشد؟). لزوم حرارت را در این مرحله از رشد گیاهان نباید از نظر دور داشت ( صفحه ۳۵). در اینجا اگر نقطه را بعد از « دور داشت» قرار دهیم مطلب داخلی دو کمان را از جملهای که به آن مربوط است جدا کردهایم که درست نیست: … از میان همه طرق زخمی شدن این یکی به نظرش مسخره میآید. ( ص ۳۱) دلش میخواهد از این مقوله کمتر سخن بگوید که در آن جنگ لعنتی زخمی شده است (ص ۱۵ ()( ) ۱۹ و ۱۶ و ۷ – نشان تفسیر ( : )
* این علامت نشانه توضیح مطلبی است که عنوان می شود: همه یادبودهای گمشده و ترس های فراموش شدهام از سرنو جان میگرفت: ترس اینکه پرهای متکا تیغه خنجرشود، دکمه سترهام بیاندازه بزرگ به اندازه سنگ آسیا بشود…”
* رسم بوسه گرفتن در فرانسه: « بوسه خود آنقدر عام است که مردان هم از مردان و هر مردی از هر زنی در حین ملاقات و وداع میگیرد» بعضی علی الرسم بوسه از من گرفتند چون چنان دیدم من هم از روی دختران جمیل بوسه میگرفتم حظی جمیل از آن برمی داشتم ( ۲۴۱ آ)”.
– واترلو یک نبرد نیست: تغییر جبهه عالم است”.
– روشهای آبیاری چهار است:
۱ – سیلابی ۲ – بارانی…
– هر یک از بچه ها به کاری مشغول بودند: علی کتاب قصه میخواند، حسین تیرکمانش را درست میکرده …
بعد از کلمات: چون: مانند: مثل: مثال : از این قرار و مانند آن به کار میرود و مثال های موردنظر به دنبال آن واقع می شود.
* در زبان فارسی معمول شده که در هنگام بیان گویش مستقیم و معمولاً پس از کلماتی چون: گفت، اظهار داشت، ادامه داد، میگوید و از این قبیل این نشانه را به کار میبریم: علی گفت: «من هرگز از راه حق منحرف نشده و زیر بار زور نخواهم رفت.»
*در نمایشنامه نویسی بعد از نام بازیگری که گفتهاش را بیان می کنیم به کار می بریم: آرش : کمان من کجاست؟
در این مورد به جای دو نقطه خط جدائی و نقطه نیز به کار میرود که بعداً شرح داده خواهد شد.
* نشان بیان گویش « »
*هرگاه بخواهیم عین گفته شخصی یا عین مطلبی را از جایی نقل کنیم، ابتدا و انتهای آنرا در این علامت محصور میکنیم. وقتی این علامت را به کار می بریم نباید هیچ تغییری در گفته یا مطلب منقول داده شود. فقط حذف جایز است که با سه نقطه نشان داده می شود:
احمد اظهار داشت: «آیا شما هم این کتاب را خواندهاید؟» در مقدمه برگزیده اشعار فروغ فرخزاد از قول این شاعر آمده: «شاعر بودن یعنی انسان بودن… کسی که کار هنری میکند باید اول خودش را بسازد و کامل کند…”” آرش گفت: «بهتر است من این گلها را مورد آزمایش قرار دهم.»
در جمله بالا منظور از « من» همان «آرش» است. در صورتی که این جمله به صورت نقل آرش گفت که بهتر است آن گلها را مورد آزمایش قرار دهد. هر نشانهای که مربوط به مطلب نقل شده باشد و در آخر آن قرار گیرد باید در داخلی این :نشانه واقع شود * احمد اظهار داشت: «آیا شما هم به این میهمانی خواهید رفت» ؟ : (نادرست) احمد اظهار داشت: «آیا شما هم به این میهمانی خواهید رفت ؟ » .