۴۰نوع تمرین برای رشد و استواری در نویسندگی (قسمت اول)
چهل نوع تمرین از آنجا که پایه اصلی رشد قلمی بر «تمرین» استوار است، انجام ممارستها و تمرینهای عملی چه در کلاسهای آموزشی و چه به صورت فعالیت فردی بسیار کار ساز است. تمرین هایی که ارائه می شود، هم می تواند از سوی استاد در ارتباط با شاگردان به کار گرفته شود و وادار به انجام آن شوند، هم هر شخصی می تواند خود آنها را عمل کند.
۱ – نوشتن خاطرات روزانه.
۲ – توصیف و ترسیم صحنه های پیرامون و پدیدههای اطرافت.
۳- بیان یک موضوع و محتوا در چندین جمله و با عبارتهای مختلف، مثلا «ماندگاری شهید» یا «ناپایداری دنیا».
۴- دادن چند کلمه و درخواست نوشتن چندین جمله متفاوت با به کارگیری آنها در همه جملات، مثلاً: آب، خورشید، عمر، روشنی، زیبا.
۵ – مطالعه یک کتاب یا متن و استخراج واژه ها و تعابیر زیبای آن.
۶- مطالعه یک مقاله و فصلی از کتاب و کنار نهادن آن و نوشتن همان با قلم خود.
۷- تبدیل یک نثر و متن کهن به فارسی روز و روان.
۸ – تبدیل یک شعر (یا نظم روایی) به نشر ساده.
۹ – نوشتن خلاصه ای از یک فیلم، قضیه یا کتاب در یکی دو صفحه.
۱- این گونه تمرین ها و موضوع دادن ها، مکرر از طرف مؤلف، در کلاسها و جلسات آموزشی نگارش با شاگردان تجربه شده است.
۱۰ – معرفی و نقد یک کتاب یا مجله و داستان (به صورت شفاهی یا کتبی).
۱۱ – انتخاب یک قطعه و متن زیبا از دیگران و ارائه در کلاس، با بیان جهات زیبایی آن (توسط شاگردان).
۱۲ – خواندن متنی ادبی با تبیین زیباییهای لفظی و معنوی آن (توشاط استاد).
۱۳ – معرفی یک کتاب خوب در هر جلسه آموزشی و تمرینی.
۱۴ – مطالعه آثار ادبی و انتخاب فرازها و جملات زیبا و برجسته، یا خط کشیدن زیر آنها.
۱۵ – تجزیہ و ترکیب دستوری یک شعر۔
۱۶- نقد و بررسی یک نوشته و بیان نقاط قوت و ضعف آن (توسط استاد).
۱۷ – سخن گفتن پیرامون یک موضوع و ضبط کردن آن، سپس پیاده کردن از نوار و تنظیم به صورت نوشته (برای کسانی که نوشتن برایشان دشوار است).
۱۸ – نوشتن مقالهای در معرفی شهرتان به زبان محلی.
۱۹ – نوشتن متن و مقالهای با به کارگیری نام کتابهای یک نویسنده یا خیابان های یک شهر یا افراد یک کلاس، با توجه به معنای این اسامی،
۲۰- برگزاری جلسات «مقاله نویسی» با شرکت چند نفر از علاقه مندان، نوشتن و خواندن و نقد آثار یکدیگر در همان جلسه (شبیه جلسات تمرین منبر و سخنرانی).