تفاوت سرعت خوردگی حالت دی اکسید کربن وسولفید هیدروژن

در  شکل (۶) منحنی های  پلاریزاسیون  دو  قطعه  A و  B در  محیط  دی اکسیدکربن  همراه  با  سولفیدهیدروژن قابل  مشاهده می باشد.. بطوریکه نرخ خوردگی B برابر mm/y ٠/١۶٨ و نرخ خوردگی A برابر mm/y ٠/٢٠١ بدست آمده است . پتانسیل خوردگی در محیط دی اکسید کربن نزدیک به V- محاسبه شده است که این مقدار در همان محیط ، همراه با سولفید هیدروژن به V ٠/۶٢۵- نرسیده است .

به  علت  تشکیل لایه های  سولفیدی  محافظ  روی  سطح ، دیده  می شود،  سرعت  خوردگی نسبت  به  حالتی که  فقط دی اکسیدکربن وجود دارد، به شدت کمتر شده است . این لایه چسبندگی به نسبت خوبی دارد. شکل (۷) لایه تشکیل شده را روی سطح نشان میدهد.قطر سیلندر مورد استفاده در الکترود چرخان ١/٨ سانتیمتر می باشد، شکل (۸) نرخ خوردگی را نسبت به عدد رینولدز در محیط دی اکسیدکربن نشان می دهد.خوردگی در rpm بسیار شدید بوده و به mm/y می رسد.

در این تحقیق تاثیر میعانات گازی همراه با آب در لوله های گاز مورد بررسی قرار گرفت . مشخص شد که خوردگی درونی لوله ها با وجود میعانات گازی دوبرابر  حالتی است که فقط آب در آنها وجود داشته باشد. این اختلاف بدلیل ایجاد پیل غلظتی اکسیژن بوده  و نرخ  خوردگی مناطق آندی را افزایش میدهد. فاز هیدروکربنی با حلالیت بیشتر  اکسیژن در خود  نسبت به آب ، تشکیل منبعی از اکسیژن در سطح مشترک می دهد و ناحیه کاتدی را بوجود می آورد.

تا زمانی که آب و هیدروکربنها به صورت الگوی جدا از هم در کنار یکدیگر قرار دارند، افزایش سرعت جریان ، اثر پیل غلظتی اکسیژن را بیشتر کرده و اختلاف سرعت خوردگی بیشتر می گردد