روش های بهره گیری از عناصر و سازه های تغییر شکل پذیر
بهره گیری از عناصر و سازه های تغییر شکل پذیر در اشکال مختلف و با کاربری های متفاوت می تواند تاثیرات مختلفی بر فضاهای معماری داشته باشد. شناخت کامل اجزای تشکیل دهنده سازه های تغییر شکل پذیر می تواند طراحان این سازه ها را از عملکرد صحیح آن ها در مواجه با عوامل مختلف محیطی و داخلی مطمئن سازد. امکانات نرم افزاری امکان مشاهده و تعارضات مختلف بین بخش ها یا اهداف و خواسته های مختلف پروژه را در محیط مجازی و قبل از ساخت میسر می سازد. صرف نظر از عملکرد مکانیکی صحیح سازه و هماهنگی با معماری پایدار در برابر عوامل محیطی،اثرات روان شناسی مکانیزم های تغییر شکل این سازه ها بر فضای معماری و کاربران آن ها،پارامتر بسیار مهمی در ارزیابی سازه و فضای تحت پوشش آن می باشد. در واقع فضاهای خلق شده با سازه های تغییر شکل پذیر باید بتوانند ارتباط روانی مناسبی با کاربران خود برقرار سازند و موجب ارتقای کیفی و کمی پارامترهای مختلف زندگی کاربران خود گردند.
انجام پژوهش در مکانیزم های تغییر شکل موجود در طبیعت در آینده و بهره گیری و الهام از آن ها در طراحی سازه های تغییر شکل پذیر میتواند علاوه بر جذابیت بیشتر، به پایداری این سازه ها در برابر عوامل مختلف طبیعی، عمر و دوام و بهینه سازی اقتصادی و فنی کمک موثری کند. استفاده از سیستم های کنترلی و مصالح هوشمند با قابلیت برنامه ریزی می تواند سازه های تغییر شکل پذیر و فضای آن ها را علاوه بر پاسخگویی هوشمند به شرایط محیطی،الزامات و نیازهای داخلی، هزینه های تامین شرایط آسایشی مطلوب و نگهداری را در طول عمر سازه کاهش دهد. در واقع سازه های تغییر شکل پذیر صرف نظر از فعال یا غیر فعال بودن مکانیزم های حاکم بر آن ها،توانسته اند علاوه بر ارتقای کیفی شرایط آسایشی کاربران و محیط زیست،کیفیات جدیدی مانند انعطاف پذیری،چند عملکردی،وقف پذیری و.. را به شکلی مناسب در فضاهای معماری ایجاد کنند. به بیان دیگرعناصر و سازه های تغییر شکل پذیر با توانایی های متفاوت و ایجاد کیفیات مختلف و نوین در فضاها،زبانی جدید در معماری ایجاد کرده است.