استفاده از سیستم زیرنویس درتحقیق
استفاده از سیستم زیرنویس
هنرهای زیبا و برخی از رشته های علوم انسانی (به جز ادبیات) از روش قدیمی زیرنویس استفاده می کنند که باید مطابق با استانداردهای مقرر توسط شیوه نامه ی شیکاگو، ویراست سیزدهم، ۱۹۸۲ باشد. در این سیستم، باید اعداد بالا نویس شده (مانند این “) را در متن به کار گیرید و زیرنویس های آسنادی را در پایین همان صفحه قرار دهید. معمولا نیازی به فهرست منابع نیست؛ هرچند برخی اساتید از شما می خواهند که فهرستی جداگانه در پایان مقاله ی خود داشته باشید.
استاد درون متنی اعداد بالا نویسی شده از اعداد انگلیسی که کمی بالاتر از خط تایپ می شوند (مانند این “) استفاده کنید. اعداد بالا نویس شده را در پایان نقل قول ها یا تفاسیر، درست بعد از آخرین لغت یا علامت نوشتاری قرار دهید.
اعداد بالا نویس شده بعد از علائم نوشتاری قرار می گیرند. استفاده از “SIC” به معنای نقل قول دقیق است، حتی اگر یک اشتباه واضح در تایپ کردن آن نقل قول وجود داشته است. از قرار دادن اعداد بالانویسی شده در پایان یک پاراگراف طولانی خودداری کنید؛ چرا که خواننده متوجه نمی شود این عدد، تنها مربوط به جمله ی آخر است یا به کل پاراگراف مربوط می شود. اگر مطالب اقتباس شده را همراه با نام نویسنده ی معتبر بیان کنید و سپس یک عدد بالا نویس شده در پایان آن قرار دهید، میزان دقیق مطالب اقتباسی را به خواننده نشان داده اید.
زیرنویس ها
زیرنویس ها را در پایین صفحات قرار دهید تا با اعداد بالا نویس شده مطابقت کنند (قسمت قبلی را ملاحظه کنید). در برخی مقالات زیرنویس ها باید در پایین هر صفحه قرار بگیرند. از این قوانین پیروی کنید:
۱. فاصله گذاری: برای هر زیرنویسی به اندازه ی یک خط فاصله دهید اما میان هر کدام از آنها دو خط فاصله بگذارید.
۲. تورفتگی: اولین خط را به اندازه ی پنج حرف، تو رفته تر بنویسید. از یک عدد بالا نویس شده، بدون هیچ فاصله ای بین آن و اولین یادداشت، استفاده کنید.
۳. شماره گذاری: یادداشت ها را به صورت متوالی در طول مقاله شماره گذاری کنید.
۴. مکان: تمام زیرنویس ها را در پایین هر صفحه جمع کنید تا به همان صفحه ارجاع بدهید.
۵. زیرنویس ها را از متن جدا کنید: زیرنویس را از متن با سه خط فاصله یا با کشیدن خطی که از سمت چپ به اندازه ی دوازده حرف فاصله دارد، جدا کنید.
ارجاعات بعدی زیرنویس بعد از اینکه یک ارجاع را برای بار اول به صورت کامل آوردید، در دفعات بعدی باید آن را به نام نویسنده و شماره ی صفحه خلاصه کنید.وقتی از یک نویسنده دو اثر را ذکر کرده اید، صورت خلاصه شده ای از عنوان را بیاورید: “جونز، پین، ۲۵”.
به طور کلی، از آوردن علائم اختصاری لاتینی، مثل .IOC. CIt یا .Op. Clt خودداری کنید. هرچند، وقتی در یادداشتی به مرجعی ارجاع می دهید که بلافاصله قبل از آن ذکر شده، می توانید از “lbld|(همان)” استفاده کنید.
مندرجات با اجازه ی استاد خود، تمامی یادداشت هایتان را به عنوان گروهی از مندرجات، در کنار هم قرار دهید تا از زحمت تایپ مقاله کم کنید. از این قوانین پیروی کنید:
الف) یادداشت ها را در صفحه ای جداگانه در پایان مقاله شروع کنید.
ب) نام صفحه را “یادداشت ها” بگذارید و آن را در مرکز صفحه و به فاصله ی یک اینچ از بالای کاغذ قرار دهید. برای این صفحه، شماره ای نگذارید اما همه ی صفحات دیگر مندرجات را شماره گذاری کنید.
ج) اولین خط را به اندازه ی پنج حرف، تو رفته تر بنویسید. شماره ی یادداشت را کمی بالاتر از خط بگذارید. نوشتن یادداشت را بدون هیچ فاصله ای از عدد بالا نویس شده و خط های بعدی را از حاشیه ی سمت چپ شروع کنید.
د) هم بین خط های هر یادداشت و هم بین یادداشت ها، دو خط فاصله بگذارید.
ه) بین عنوان و اولین یادداشت، سه خط فاصله بگذارید.