چگونگی انتخاب مواد پلیمری جدید برای ساخت غشابرای دستیابی به تراوایی
الیاف توخالی به لوله های مویین با قطر کمتر از یک میلی متر اطلاق می شود که در آنها جداره الیاف به عنوان سطح گزینش پذیر عمل می کند. این نوع غشاها به دلیل اشغال حداقل فضا و نسبت سطح به حجم بسیار زیاد بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. صنعت تولید غشا بویژه تولید غشا برای جداسازی گازها، به طور گسترده به سمت تولید غشاهای الیاف توخالی متمایل شده و تاکنون واحدهای تولید غشای بسیار زیادی نصب و بهره برداری شده اند.
در کنار توسعه کاربردهای الیاف توخالی و تجاری سازی ، فعالیت های پژوهشی زیادی نیز روی این نوع از غشاها متمرکز شده است. عمده این نوع پژوهش ها بر دو محور متمرکز شده است: اول انتخاب مواد پلیمری جدید برای ساخت غشا به منظور دستیابی به تراوایی و گزینش پذیری زیاد و دوم اینکه بررسی اثر شرایط عملیاتی ساخت غشا برای حصول ساختارهایی با ضخامت کمتر لایه چگال و افزایش تراوایی غشا.
از جمله فعالیتهای پژوهشی انجام شده در این دو زمینه می توان به بررسی اثر عواملی مانند نوع پلیمر [۱- ۳]، ترکیب اجزای محلول پلیمری [۴- ۵] ، سرعت جامد شدن پلیمر [۶] و اثر افزودنی ها [۷] اشاره کرد. منصوری زاده و همکاران در سال ۲۰۱۰، محلول های مختلف پلی وینیلدن فلوراید تهیه کردند و رفتار رئولوژی آنها بر ساختار غشاهای تولید شده و کارایی جذب دی اکسید کربن را مورد مطالعه قرار دادند.[۷]