چگونگی انعطاف پذیری به واسطه سازاه های تغییر شکل پذیر
انعطاف پذیری فضا های معماری همواره به عنوان کیفیتی برتر در طراحی معماری مطرح بوده و هست. کاهش هزینه های ساخت و نگهداری فضا ها به صورت تک کاربری از یک سو و نحول و تغییر کار بری ها مورد استفاده انسان ها از سوی دیگر سبب شده است نیاز به چنین فضا ها مورد توجه عموم قرار کیرد. همچنین ظهور کاربری های متنوع و متعدد در زمان حاضر دلیلی دیگر بر وجود ف ضا های چند عملکردی است.
بدهی است یک فضا برای چند عملکردی و انعطاف پذیر بودن نیازمند به تغییر است. این تغیییرات بسته به شرایط حاکم بر فضا و کاربری های مورد انتظار آن، می تواند ب سیار متفاوت با شد. این تغییرات می تواند تمام اجزای ساختمان مانند سازه اصلی، نماها و پوسته ساختمان، پارتیشن های داخلی و …. را متاثر سازد.
آن چه مسلم است سازه ها و عناصر تغییر شکل پذیر ابزاری مهم و موثری برای ایجاد تغییرات در بخش های مختلف ساختمان و ایجاد کیفیت چند عملکردی در فضای معماری می باشند. چنین کیفیتی برای سازه ها و ف ضا های نمای شگاهی بسیار حیاطی ا ست. جذابیت و پویایی این سازه ها و ف ضا های تحت پو شش آنها می تواند عامل ایجاد کننده هویت برای آن ها باشد. در واقع اشیا قابل نمایش در فضا های نمایشی ساخته شده با استفاده از سازه های تغییر شکل پذیر تحت تاثیر جذابیت این سازه ها قرار می گیرند به گونه ای که شاید فیزیک و کالبد ساختمان ارزش بی شتری برای بینندگان داشته باشد.